Plotse, hevige stress, zoals hevige emoties, kunnen de hartspier tijdelijk verlammen. Dat kan fataal zijn als je al wat ouder bent of aan een ziekte lijdt. Men noemt deze toestand het gebroken-hartsyndroom of takotsubo-syndroom. Takotsubo is een Japanse kruik in de vorm van een omgekeerde paddenstoel.
Je hartspieren kunnen tijdelijk verzwakken of zelfs verlammen door acute stress of heftige emoties, zoals rouw na het verlies van een dierbare. De klachten lijken op de symptomen van een hartaanval, zoals hevig zweten, druk op of pijn in de borst, benauwdheid, duizeligheid en misselijkheid.
Naast de hersenen is aangetoond dat depressie een onafhankelijke risicofactor is voor veel hartaandoeningen . "Het is niet alleen indirect, dat je niet sport, slaapt of voor jezelf zorgt. Er zijn enkele directe fysiologische effecten gerelateerd aan mentale gezondheidsproblemen, zoals depressie, op het hart," zei Riba.
Rouw kan veel effect hebben op je lichaam. Je kan je bijvoorbeeld vermoeid of zelfs helemaal uitgeput voelen.Ook kan je last hebben van slaapproblemen, hoofdpijn, maagklachten, verminderde eetlust, concentratieproblemen en vergeetachtigheid. Deze lichamelijke klachten ontstaan vooral door stress.
Bij 1 op de 100 mensen die zich in het ziekenhuis melden met een acuut hartinfarct, blijkt er in werkelijkheid sprake te zijn van een 'gebroken hart' door verdriet of andere stress. 'Je hoeft overigens niet bang te zijn dat je het gebroken-hart-syndroom krijgt wanneer je een blauwtje loopt.
Het onderzoek zegt dat het gevoel van liefdesverdriet 'overeenkomsten heeft met het gevoel van rouw' en zou symptomen hebben zoals pijn in de borst, ademnood en een hoge hartslag. Door deze symptomen zou iemand die lijdt aan liefdesverdriet kunnen overlijden aan een fatale hartstilstand.
Opgekropt verdriet, stress, en de pijn van een 'gebroken hart' zet zich vaak vast in de borstkas, vaak ter hoogte van het hart. In de reflexologie wordt spierspanning in de middenrug vaak gelinkt aan een gevoel van hopeloosheid, machteloosheid en onzekerheid.
Bij mensen wordt verdriet gekenmerkt door specifiek gedrag (sociale terugtrekking, minder behoefte aan beloning, trage gang), een typische gezichtsuitdrukking (hangende oogleden, neergeslagen ogen, verlaagde mondhoeken, schuine binnenste wenkbrauwen), fysiologische veranderingen (hartslag, huidgeleiding) en cognitieve/subjectieve processen.
Onverwerkte trauma symptomen
Je hebt last van stemmingswisselingen. Je zelfbeeld is laag. Je kan je emoties moeilijk onder controle houden. Je vindt het moeilijk om rust te nemen.
De hartspier kan overweldigd worden door een enorme hoeveelheid adrenaline die plotseling wordt geproduceerd als reactie op stress. Overtollige adrenaline kan vernauwing van de kleine slagaders veroorzaken die het hart van bloed voorzien, wat een tijdelijke afname van de bloedstroom naar het hart veroorzaakt .
Vooral als de klap van het verlies hard is aangekomen, leiden veel mensen in rouw een soort dubbelleven. Zeg maar een soort “stille rouw”. Dit dubbelleven ontstaat omdat je jezelf groot en sterk voordoet. “In werkelijkheid kun je van binnen kapot gaan van verdriet en ellende.
Zeg tegen jezelf: 'dit voelt als …' (verdriet, angst, boosheid, rancune, schaamte, …) Blijf bij het gevoel en scherp het woord aan totdat het precies klopt. Op dat moment zul je iets van een gevoel van opluchting ervaren en lijkt de ruimte die de emotie in je lijf inneemt, kleiner te worden. Het wordt meer behapbaar.
Ons lichaam spreekt
Denk aan de impact van verdriet op de fysieke gezondheid. Naast emotionele pijn kan verdriet zich uiten in fysieke symptomen zoals vermoeidheid, spierpijn en zelfs veranderingen in eetlust en slaappatronen. Het delen van je verhaal heeft kracht, maar slechts tot op zekere hoogte.
"Bij een gebroken hart knijpt de onderkant van het hart niet of nauwelijks samen.Het hart krijgt dan de vorm van een Tako-tsubo. De oorzaak kan liefdesverdriet, het plotseling overlijden van een dierbare of plotseling heftige pijn zijn, maar ook het winnen van een loterij kan acute heftige emotionele stress geven.
Beweging is een krachtige manier om het lichaam te helpen verdriet en trauma los te laten . Zachte oefeningen, zoals stretchen, yoga of tai chi, kunnen u helpen om u af te stemmen op uw lichaam en opgeslagen spanning los te laten. Ademhaling is een ander essentieel hulpmiddel, omdat het het parasympathische zenuwstelsel activeert, wat het lichaam en de geest kalmeert.
Als je rouwt kun je je geruime tijd erg moe, futloos of passief voelen. Ook kun je symptomen ervaren zoals slaapproblemen, hoofdpijn, buikpijn, spierpijn, hartkloppingen of druk op de borst en gebrek aan eetlust. Het kan ook zijn dat je juist overactief bent om maar niet met het verlies bezig te hoeven zijn.
Verdrietige dingen kunnen je dankbaar maken
We genieten van verdrietige verhalen omdat ze ons helpen om na te denken over de banden die we hebben met de mensen van wie we houden en om wie we geven. Ook voelen we ons dankbaarder voor deze banden.
Lever: Boosheid en frustratie. Hart: Vreugde, maar bij disbalans ook overmatige opwinding of angst. Milt: Piekeren en zorgen. Longen: Verdriet en melancholie.
Het kan veranderen hoe u zich fysiek voelt . Misschien heeft u buikpijn of hoofdpijn, of kunt u niet slapen. Verdriet kan ook veranderen hoe u zich emotioneel voelt. Misschien bent u huilerig, chagrijnig, verveeld of gefrustreerd, of wilt u gewoon andere mensen vermijden.
Bij een plotseling verlies krijg je te maken met verschillende emoties. Zo kun je verdriet voelen, maar ook boosheid, ongeloof of schuld. Daarnaast brengt rouwen ook vermoeidheid, lichamelijke pijn en bijvoorbeeld hoofdpijn met zich mee.
De dag na het overlijden van een geliefde loopt een mens 21 keer meer kans om een hartaanval te krijgen. Gedurende de eerste week na het verlies is het risico op een hartaanval 6 keer hoger dan normaal, zo ontdekten cardiologen van de Harvard Medical School.
Ons hart is geïnnerveerd, wat betekent dat veel zenuwen het aansturen . Sommige vertragen het; ze worden geactiveerd wanneer we ontspannen of mediteren. Andere worden geactiveerd wanneer we emotionele stress ervaren, waardoor het hart sneller gaat kloppen, klaar om te vechten of vluchten.
Emotionele stress (zoals boosheid, frustratie en onrust) zorgen voor hartritme patronen die grillig en chaotisch zijn. Dit wordt een “incoherent” hartritme patroon genoemd. Het bloed wordt dan schoksgewijs door de aderen gepompt waardoor het lichaam inefficiënt functioneert.