Uitdrijving (pers) fase Als je 10cm ontsluiting hebt, gaan de ontsluitingsweeën over in persweeën. Het hoofdje van de baby drukt nu in je bekken tegen de bekkenbodemspieren, de endeldarm en je stuitje aan. Dit veroorzaakt het drukgevoel en de persweeën. Veel vrouwen vinden het een opluchting als ze mogen persen.
Wanneer de ontsluiting voltooid is, begint de uitdrijvingsfase. In deze fase mag je tijdens de weeën meepersen en wordt de pijn veroorzaakt door uitrekking van het geboortekanaal en het perineum. Die pijn is meestal scherper en meer op één plek geconcentreerd dan bij de ontsluitingsweeën.
Uitdrijving. Wanneer het hoofdje goed is ingedaald, de vliezen zijn gebroken en u het gevoel heeft dat u kan persen, kan de uitdrijving beginnen. Het persen oftewel de uitdrijving duurt bij een eerste kind ongeveer een half uur à anderhalf uur. Bij een tweede of derde kind is dit korter.
Nadat je baby geboren is krijg je nog wat naweeën, zodat de placenta loskomt van de baarmoederwand. De placenta heeft dan namelijk geen functie meer. Ongeveer 10 minuten tot een half uur na de geboorte van je baby moet je nog even persen. Daardoor komt de placenta eruit, dit wordt de nageboorte genoemd.
Je verloskundige of arts meet tijdens een vaginaal toucher de ontsluiting. Met de wijs- en middelvinger voelt ze in je vagina hoeveel ruimte er is in de baarmoedermond. Afhankelijk van hoe ver de wijs- en middelvinger van elkaar geopend kunnen worden tijdens dit onderzoek, schat ze hoeveel ontsluiting er is.
ontsluiting. De laatste 2 cm gaan vaak wat sneller en kenmerken zich door weeën om de minuut met, op het hoogtepunt van de wee, meestal het gevoel dat je moet meedrukken, je denkt dat je moet poepen.
Ontsluitingsweeën maken je baarmoedermond open
Je voelt ze als een pijnlijke kramp door je hele bekkengebied; de een voelt ze meer in de buik, de ander in de rug. Sommige vrouwen voelen weeën (ook) in hun benen. De weeën worden krachtiger en pijnlijker naarmate de ontsluiting vordert.
Opeten van de placenta kan rauw of gebakken en het smaakt naar een combinatie van lever en biefstuk.
Geboorte placenta
Hier zijn weer samentrekkingen van je baarmoeder voor nodig. Sommige vrouwen voelen nog echt weëen in deze fase, anderen merken hier niets meer van. Op een contractie van de baarmoeder kun je meepersen en wordt de placenta geboren. Dit kost niet zoveel inspanning en pijn als de geboorte van je kindje.
Dit komt door de wond die de placenta in de baarmoeder achterliet. Als dit bloedverlies is gestopt – meestal na zo'n zes weken – kan de menstruatie snel opgang komen. Omdat de eisprong twee weken voor de ongesteldheid plaatsvindt, kun je dus vier weken na de bevalling al weer vruchtbaar zijn.
Elke vrouw hoopt natuurlijk op een vlotte bevalling. De bevalling van de Australische Mary Gorgens voltrok zich echter wel héél snel: binnen slechts twee minuten zette ze haar vijfde kindje op de wereld.
Het hoofdje van de baby zit laag, en de druk tegen het laatste randje baarmoedermond en de onderrug kan heftig zijn. Terwijl je lichaam hard werkt om de laatste centimeters van de baarmoedermond te openen, bereidt het zich ook vast voor op de persfase.
10% van de bevallingen begint met het breken van de vliezen, nog voordat er weeën zijn. De vliezen breken meestal 's nachts. Je merkt dit doordat je opeens vocht verliest.
Met 5 cm ontsluiting komen de weeën nu ongeveer elke 2-4 minuten en houden 1-1,5 minuut aan. Vanaf nu zal je ontsluiting gemiddeld 1 cm per uur vorderen bij een eerste kindje. Als je al eens eerder bent bevallen kan dit sneller verlopen.
Duur ontsluitingsfase. De baarmoedermond sluit de baarmoeder in de zwangerschap af en houdt de baby binnen. Tijdens je bevalling gaat er veel veranderen: je baarmoedermond wordt korter ('verstrijking'), zachter ('verweking') en gaat open ('ontsluiting'). Voor de ontsluiting zijn meestal sterke weeën nodig.
Je vraagt je nu vast af: hoe voelt het indalen van de baby? Na indalen van het hoofdje kan je meer last hebben van harde buiken of een menstruatie-achtige pijn die verder geen betekenis hebben. De baarmoeder is namelijk één grote spier; als deze samentrekt, kan je daardoor een vervelend gevoel ervaren.
De weeën worden dan krachtiger en doen meer pijn. Tot slot krijg je persweeën, die vooral vlak voor de geboorte pijn kunnen doen.
Dokter Paul Christo, pijnspecialist in het Johns Hopkins Hospital noemt dit “waarschijnlijk de ergste pijn die je je kunt voorstellen. Ik heb patiënten die zeggen dat het erger is dan brandwonden of weeën.” Dit soort hoofdpijn voel je aan beide kanten van het hoofd, vaak rond de ogen en duurt 3 uur of langer.
Vooral in de midden- en laatste fase is de pijn goed te voelen. In de uitdrijvingsfase (tijdens het persen) is de pijn vaak het hevigst. Meestal is de pijn het meest in de buik te voelen, maar ook in de rug en de benen kan pijn gevoeld worden. Na de geboorte van de baby neemt de pijn zeer sterk af.
In het ziekenhuis zal de placenta onder narcose worden verwijderd. Je krijgt dan een lichte narcose waardoor je er niets van merkt en de gynaecoloog gaat dan met z'n hand de baarmoeder in (via de vagina) om de placenta los te halen van de baarmoeder.
Wat is nu precies een lotusbevalling? Bij een lotusbevalling kiezen de ouders ervoor om de navelstreng niet af te klemmen of door te knippen. De placenta met navelstreng blijft dan aan de baby vastzitten totdat deze er vanzelf afvalt. Dit kan 3 tot 10 dagen duren.
Waarom zou je de moederkoek in Godsnaam opeten? Door de placenta zal de moeder sneller herstellen van de zwangerschap. Voorstanders prijzen de placenta vanwege de grote hoeveelheid ijzer, vitamine B-12 en hormonen. Ook zou het eten ervan de kans op een depressie verkleinen.
Vaak worden baby's kort voor de bevalling rustiger. Ze slapen veel en dan bewegen ze soms wat minder. Zo sparen ze energie voor de bevalling, want ook voor baby's is dat een hele inspanning.
Weeën zijn samentrekkingen van de baarmoederspier. Het voelt als een soort kramp in je onderbuik. Het komt langzaam op en zwakt weer af. De weeën volgen elkaar steeds vaker en regelmatiger op.
Je kunt je grieperig of vaag gaan voelen.Ook kun je te maken krijgen met diarree, zuurbranden, misselijkheid door begin bevalling en overgeven. daarnaast kan diarree een teken zijn voor het begin van een bevalling. Last hebben van zware rugpijn is ook een symptoom van een naderende bevalling.