Van de 100 mensen met een tekenbeet, krijgen er 2 of 3 de ziekte van Lyme. Hoe langer een teek in de huid zit, hoe meer kans dat u de bacterie krijgt. De kans is klein als de teek korter dan 24 uur in uw huid zit. Teken kunnen ook het TBE-virus (tick-borne-encephalitis-virus) bij zich hebben.
Het komt weleens voor dat, bij het verwijderen van de teek uit de hond, het mislukt om de kop er goed uit te krijgen. Als de hele kop blijft zitten kan de teek mogelijk nog steeds bacteriën overdragen. Probeer daarom alsnog met een ontsmette pincet of naald de rest van de kop eruit te krijgen.
Ze gaan extreem zuinig met hun energie om en kunnen tot wel 1 jaar hongeren. Na een bloedmaaltijd laten ze zich vallen en zullen ze vervellen tot een volwassen teek. Volwassen teken leven tot ca. 2 jaar.
Als de teek zich nog niet heeft volgezogen, zie je een donker puntje dat vastzit in de huid. Als de teek zich al wel heeft volgezogen met bloed is deze plek groter en bolvormiger. Als de teek niet meer in de huid zit, is de beet van een teek lastig te onderscheiden van een muggenbeet.
De meeste mensen worden niet ziek na een tekenbeet. De kans op de ziekte van Lyme na een tekenbeet is ongeveer 2-3 procent. Dat betekent dat als 100 mensen door een teek worden gebeten, 2 of 3 daarvan de ziekte van Lyme krijgen. Tekenbeten zijn vaak pijnloos.
2. Houd je tuin tekenvrij. Teken houden van een vochtige bodem met een dikke laag dode bladeren, een gazon met veel mos, hoog gras en van schaduwrijke, begroeide plekken met veel bodem bedekkende planten.
Waarschijnlijk kan een infectie dus ook optreden zonder de zo karakteristieke huidafwijking. Daardoor kan het voorkomen dat een arts bij zulke ziekteverschijnselen niet direct aan de ziekte van Lyme denkt. Bij de meerderheid gaan ook deze klachten vanzelf over en houdt men er geen restverschijnselen aan over.
Een teek is erg klein, slechts 1 tot 3 millimeter. Teken zijn makkelijk over het hoofd te zien. Als een teek u heeft gebeten, lijkt het of er een zwart puntje op uw huid zit. Door het opzuigen van bloed zwellen teken na een paar dagen op tot een bruin of grijs bolletje ter grootte van een erwt.
Pak de teek met een tekentang zo dicht mogelijk bij je huid bij zijn kop vast en trek hem er in één keer recht uit. Je moet de teek dus nooit draaien, schrapen of knijpen. Hij kan dan de inhoud dan zijn maaginhoud lozen (iek!) inclusief bacteriën en daardoor heb je juist extra kans om ziek te worden.
Eenmaal op een mens of dier aangekomen kruipt de teek over het lichaam (met ongeveer dezelfde loopsnelheid als een lieveheersbeestje) op zoek naar een geschikte plek om zich vervolgens - doorgaans zonder dat je het voelt - in de huid vast te gaan bijten. Lees ook: Hoe voorkom je een tekenbeet?
Haal een teek zo snel mogelijk weg! Hoe langer de teek in uw huid zit, hoe groter de kans dat hij ziekteverwekkers overdraagt. Gebruik geen alcohol, jodium, olie of andere middelen vóórdat u de teek verwijdert. Pak de teek met een puntig pincet zo dicht mogelijk op de huid bij de kop vast en trek hem er rustig uit.
Antwoord: Totale bescherming tegen teken geeft een panty, net als een broek, niet. Een teek kan kruipen tot voorbij de panty en dan alsnog bijten. Draag liever gesloten schoenen en kleding die je armen, benen en buik aan één stuk bedekken. Stop ook je broekspijpen in je sokken.
Maak je niet druk als er een pootje van de teek achterblijft in de huid. Deze komt er (net als een splinter) vanzelf uit na een tijdje zonder dat het kwaad kan. Probeer echter altijd de gehele teek in één keer los te draaien, zonder iets achter te laten. Dit is altijd beter.
Een teek laten verwijderen door de dierenarts
Een consult kost ongeveer € 35,-. Eventuele pijnstillers en ontsmettingsmiddel na het verwijderen van de teek, kosten rond de € 50,-.
Je kunt een tekenbeet herkennen aan een minuscuul zwart puntje, dat op je huid ligt. Vaak ontstaat daar binnen drie dagen een rood vlekje omheen. Dit vlekje verdwijnt na een week weer.
Gebruik zo nodig een spiegel en een vergrootglas. Controleer ook uw kleding. U kunt kleding met teken minimaal 30 minuten op 60ºC wassen of de kleding na het wassen in de wasdroger stoppen. Dan gaan teken dood.
Kun je dat voorkomen door de kleren een nacht in een emmer met water te zetten met de bedoeling de teken te verdrinken? Nee, dat lukt helaas niet. Een teek kan drie weken overleven onder water en gaat na 24 uur in de diepvries nog niet dood.
Teken verschuilen zich in hoge struiken of in het gras en klemmen zich aan een dier of mens vast als deze langsloopt. Ze zuigen zich vol met bloed en laten meestal na een dag of vijf vanzelf weer los.
De huiduitslag door de ziekte van Lyme is niet altijd een karakteristieke 'rode ring', maar kan ook een egaal gekleurde vlek zijn. Bij 1 op de 3 mensen met een huiduitslag door de ziekte van Lyme ontstaat zo'n egaal gekleurde vlek.
Teken leven van het bloed van gewervelde dieren; ze bijten zich vast in de huid en laten zich na een bloedmaaltijd, die enige uren tot dagen duurt, weer vallen. Het dier waarop de teek leeft, wordt de gastheer genoemd. Bekende gastheren van teken zijn vogels, reptielen en verschillende zoogdieren.
De meest waarschijnlijke plaatsen van besmetting zijn: de Sallandse Heuvelrug, de Utrechtse Heuvelrug, Twente en de Achterhoek (zie bijgevoegde kaart). Aan de grens met Duitsland in de Achterhoek en ten oosten van Nijmegen is het TBE-virus in kleine knaagdieren gevonden.
De meest gebruikte laboratoriumtest voor de ziekte van Lyme is een serologische test. Deze test meet niet of je ziek bent, maar meet de reactie van het lichaam op de bacterie die de ziekte van Lyme veroorzaakt. Een “positieve” uitslag betekent dat je lichaam antistoffen heeft die deze bacterie herkent.
De standaard bloedtest om de ziekte van Lyme vast te stellen, heet de ELISA-test. Dit is een bloedtest die moet aantonen of het lichaam antistoffen heeft aangemaakt tegen de Borrelia-bacterie. In Nederland wordt deze Lyme test maar liefst 500.000 keer per jaar uitgevoerd.
De ziekte van Lyme kan een ernstig invaliderende ziekte zijn, die vaak gepaard gaat met ernstige klachten en grote vermoeidheid (uitputting). Patiënten die hiermee te maken hebben, kunnen meestal geen normaal leven meer leiden. Werken en naar school gaan kan voor hen een groot probleem of zelfs onmogelijk zijn.