Sommige ketters werden namelijk in de gevangenis gegooid. In de middeleeuwen kregen ketters zelfs de doodstraf! Mannen werden met een zwaard onthoofd en vrouwen werden levend begraven. Soms werden ketters op een brandstapel gegooid.
Zij verzetten zich tegen de feodale samenleving en verwierpen openlijk de dogma's en sacramenten van de roomskatholieke kerk. Zij keerden zich tegen het doopsel, de biecht, het huwelijk, maar vooral tegen de eucharistie - die merkwaardige cultus rond het lichaam van Christus.
In de middeleeuwen stond op ketterij de doodstraf, die werd voltrokken door het zwaard (onthoofding) voor mannen, levend begraven voor vrouwen en/of de brandstapel (verbranding).
Hiermee werd het drukken, schrijven, verspreiden en bezitten van ketterse boeken en afbeeldingen, het bijwonen van ketterse bijeenkomsten, het prediken van een tegendraadse religie en het huisvesten van ketters, met de doodstraf en inbeslagname van alle goederen beantwoord.
De Spaanse Inquisitie was een in 1478 door de Reyes Católicos van Spanje opgericht instituut, om de katholieke orthodoxie te handhaven tijdens hun heerschappij. Zij stond onder directe leiding van de Spaanse monarchie en werd pas definitief afgeschaft in 1834 tijdens het bewind van Isabella II.
Net als de manicheeërs geloofden zij in twee goddelijke principes: het Goede en het Kwade. Beide zijn in een eeuwige strijd met elkaar verwikkeld. Het Goede (God) staat voor het zuiver geestelijke; het Kwade (Satan) staat voor het stoffelijke en het 'vleselijke', dat is alles wat met lichamelijke lusten te maken heeft.
De eerste ketterplakkaten waren mild in hun toon. Zo mochten er geen bijeenkomsten worden georganiseerd waar over het geloof werd gesproken op straffe van een boete die uit kon monden in een hogere straf bij herhaling. Maar vanaf 1523 werden ook de eerste ketters verbrand. Toch bleef het protestantse geloof groeien.
De rektafel of pijnbank was niet dodelijk, maar was een van de pijnlijkste martelmethoden. Het slachtoffer werd op een tafel gelegd en er werden touwen om handen en enkels gebonden. Met een rad en tandwielen werden armen en benen langzaam uit elkaar getrokken.
Dat betekent dat je weg moest en je niet meer mocht laten zien. Vaak werd je dan ook verminkt, door brandmerken, het afhakken van ledematen of het verminken van neus, tong, oren of ogen. Iedereen kon dan altijd zien dat je een misdaad had begaan. De doodstraf was de ergste straf.
In de middeleeuwen en vroegmoderne tijd werden lijfstraffen gezien als een geschikt middel om de orde te handhaven in vaak overvolle klassen. Slaan werd gezien als een verantwoorde opvoedingsmethode als het weloverwogen gebeurde. Leraren waren heer en meester op hun school en mochten zelf hun straffen bepalen.
Zwitser vond gehoor in de Nederlanden
Terwijl Scandinavië de leer van Luther bleef volgen, kregen de ideeën van de Zwitserse kerkhervormer Johannes Calvijn veel aanhang in de Nederlanden. Calvijn werd in 1509 geboren en was acht jaar oud toen Luther zijn stellingen publiceerde.
''Het woord ketterij is afgeleid van het Griekse woord hairesis, dat keuze betekent. In de loop van de geschiedenis is het de term geworden om mensen met een afwijkende geloofsleer aan te duiden. Het woord werd in het bijzonder gebruikt om de Katharen mee aan te duiden.
Protestanten dringen in totaal honderden kerken en andere heiligdommen binnen. Ze zien de Beeldenstorm als een manier om kerken te zuiveren. Door beelden te verwoesten, worden de kerken geschikt gemaakt voor meer sobere, protestantse kerkdiensten waarin het volgen van de Bijbel wordt gepredikt.
Een martelmethode waarin telkens een waterdruppel op een person's voorhoofd wordt gedropt. Het is een vorm van marteliing die het slachtoffer tot waanzin drijft. Deze vorm van marteling is voor het eerst door Hippolytus de Marsiliis beschreven in Italië in de 16de eeuw.
Waterboarding, in het Nederlands soms als gesimuleerd verdrinken of schijnverdrinking omschreven, is een omstreden harde verhoortechniek waarbij de vastgebonden verhoorde een natte doek over het gezicht krijgt gelegd waarover telkens water wordt uitgegoten.
Volgens het VN-verdrag tegen marteling is marteling iedere handeling waardoor opzettelijk hevige lichamelijke of geestelijke pijn of leed wordt toegebracht door of met instemming van een overheidsfunctionaris, met als doel het verkrijgen van inlichtingen, bestraffing, intimidatie of dwang.
Willem (Dillenburg, 24 april 1533 – Delft, 10 juli 1584), prins van Oranje, graaf van Nassau-Dillenburg, beter bekend als Willem van Oranje of onder zijn postume bijnaam Willem de Zwijger en in Nederland vaak Vader des Vaderlands genoemd. Zijn oorspronkelijke naam is Wilhelm.
Filips II, verdediger van het rooms-katholieke geloof, was koning over een rijk waar de zon nooit onderging. Hij probeerde via oorlogvoering en slimme huwelijken zijn concurrenten Frankrijk en Engeland in toom te houden, zette tevergeefs de ketters in de Nederlanden onder druk en versloeg de Ottomanen.
Hij regeert over onder meer 27 koninkrijken, dertien hertogdommen en 22 graafschappen. Sinds zijn naamgenoot Karel de Grote is er niemand geweest die heerste over een dusdanig groot gebied in Europa. Reken je de overzeese gebieden mee, dan is het rijk van Karel V zelfs groter dan het vroegere Romeinse Rijk.
In het zuidelijk grensgebied van Zuid-Frankrijk bevinden zich naast vele andere kastelen burchten die dienden als toevluchtoord voor katharen, een religieuze groep uit de late middeleeuwen. Het merendeel van deze burchten bevindt zich in het departement Aude in de streek Les Corbières.
Het Bloedbad van Béziers (Occitaans: lo chaple de Besièrs, ook wel Grand masèl) was een militaire operatie die plaatsvond gedurende de Albigenzische Kruistochten. Hiermee wordt de massamoord bedoeld die gepleegd werd om de katharen te vernietigen.
De Katharen (ook bekend als Cathari van de Griekse Katharoi voor “de zuiveren”) waren een dualistische middeleeuwse religieuze sekte in Zuid-Frankrijk en bloeide in de 12de eeuw. Ze betwistten het gezag van de katholieke kerk.
In 1243 besloot paus Innocentius IV dat bij de verhoren van verdachten ook marteling was toegestaan. De inquisitie vormde van toen af aan, onder rechtstreeks toezicht van de paus, een ontzagwekkende, nagenoeg onaantastbare macht, niet alleen van de Kerk over het volk, maar ook binnen de Kerk zelf.
Volgens de bekende cijfers, afkomstig van Juan Antonio Llorente (1756-1823), secretaris van de Spaanse Inquisitie, werden tijdens het gehele bestaan de Spaanse Inquisitie 32.000 mensen ter dood veroordeeld.