Veel gebruikte voedingsmiddelen in de Marokkaanse keuken zijn brood (khubz), couscous (seksu), bloem, olijfolie, honing, schapen- of lamsvlees, rundsvlees, kip, vis, olijven, konijn, dadels en zonnebloempitten. En de Marokkaanse keuken zou de Marokkaanse keuken niet zijn zonder kruiden.
De Marokkaanse keuken kent sporen van Franse en Spaanse keuken maar stamt verder af van de Berber bevolking. Kip is het meest gegeten vlees in Marokko. Als groente wordt er veel artisjokken, courgettes, aubergines, groene asperges, kikkererwten en olijven gegeten.
Vanwege het moslimgeloof wordt er geen varkensvlees gegeten, maar wel veel lam, kip, vis, fruit en vruchten. Bekende Marokkaanse gerechten zijn couscous (geplette tarwe met groenten en vlees), harira (soep op basis van vlees, kikkererwten en linzen) en tanjia (gekruid en gestoomd lamsvlees).
Speciale gerechten zijn mechoui, geroosterd lam en pastilla, een ovengerecht van duif (of kip) en amandelen in dun bladerdeeg. Een ander lekker gerecht is poulet au citron, malse kip, gestoofd met olijven en citroenen. Een typisch Marokkaans dessert is beghrir, pannenkoekjes met boter en honing.
De Marokkaanse fruitteelt beslaat een oppervlakte van ongeveer 1 miljoen hectare, waarop jaarlijks 3 miljoen ton aan fruit wordt geproduceerd. Olijven, amandelen, dadels en citrusvruchten zijn de vier belangrijkste fruitsoorten die in Marokko worden verbouwd.
Verboden vruchten voor moslims: haram
Alles wat haram is, kunnen moslims niet eten of doen. Bijvoorbeeld: varkensvlees, alcoholische dranken en niet-ritueel geslachte vleesproducten. producten afgeleid van varkens, zoals gelatine uit varkensbeenmerg.
ontbijt of ftur
Dit is een broodmaaltijd met eerder hartig beleg zoals kaas (bijv. gouda, feta), worst (o.a. runder- of kipsalami), olijven, ei, msemen (Maghrebijnse pannenkoek), harcha (griesmeelkoek), olijfolie, rijstpap, couscous met karnemelk.
Sowieso gebruiken de Marokkanen hun handen veel tijdens het eten, bijvoorbeeld om vlees te kluiven. Na de maaltijd wast men weer de handen en hierna drinkt men gezamenlijk thee. Als afsluiter eet men gebak of koekjes. Marokkanen gebruiken de lunch tussen 12.00 en 14.30 en eten 's avonds tussen 19.30 en 22.30.
Eten bij lokale tentjes kost rond de 40 dirham en ontbijt is bij veel plekken te krijgen voor rond de 20 dirham. Water kost in Casablanca en Fes rond de 5 a 6 dirham en in Marrakech 10 dirham. Marokko is niet bijzonder goedkoop maar wie een beetje oplet kan met zo'n 30-40 euro per dag een heel eind komen.
Leidingwater in Marokko is niet veilig om te drinken.
De Marokkaanse keuken is verfijnd en Marokkanen koken graag, en vaak op hoog niveau. Daarbij is het eten gezond. Veel verse groenten, verse kruiden en mager vlees en de bereidingswijze in de tajine, een stoofpot van aardewerk, is vetarm.
Turkse en Marokkaanse kinderen eten minder koekjes, snoep en frisdranken dan hun Nederlandse leeftijd- genoten. Zij eten vooral in de namiddag en avond vaak fruit en brood tussen de maal- tijden door. Daarentegen drinken de Ne- derlandse kinderen weer meer schoolmelk.
Marokkanen maken geen gebruik van bestek zoals wij. Ze eten met hun rechterhand, aangezien de linkerhand als onrein wordt beschouwd. Gewoonlijk gebruiken ze maar drie vingers om het eten op te scheppen. Voor de maaltijd worden de handen ritueel gewassen met oranjebloesemwater.
Marokko is niet duur, maar evenmin spotgoedkoop. Het is één van de meer welvarende landen in Afrika en dat zie je aan het prijs niveau. Toch is Marokko nog altijd een stuk goedkoper dan Nederland en is bijvoorbeeld een busrit echt geen geld. Ook kun je voor weinig geld overnachten.
Net als in veel andere landen geldt in restaurants in Marokko een fooi van ongeveer 10%. Drink je alleen iets, dan rond je af naar boven. Bij taxichauffeurs doe je hetzelfde. De kamermeisjes geef je 5-10 dirham per persoon per dag (45-90 eurocent).
Centraal in de Marokkaanse keuken staan de kruiden, specerijen en vlees. Lamsvlees en rundvlees zijn twee zeer populaire vleessoorten in de Marokkaanse gerechten. Ook al worden er veel verschillende kruiden en specerijen gebruikt de gerechten zijn zelden pittig.
Ruim zeventig procent van de Marokkaanse bevolking identificeert zich als Arabier. Zij spreken het Marokkaanse dialect van het Arabisch en leven met de Arabische cultuur. De overige dertig procent zijn niet-gearabiseerde Berbers, die cultureel gezien Berbers zijn en vaak naast het Arabisch nog een Berbertaal spreken.
Naast kruiden bestaat traditioneel Marokkaans eten ook veel uit vlees, kip en vis. Kip wordt in Marokko het meeste gegeten, gevolgd door rundvlees. De bevolking van Marokko geeft echter de voorkeur aan lamsvlees, maar dit is redelijk duur.
Een aantal producten worden speciaal aanbevolen: honing (vanwege de genezende kracht), dadels, zoetigheid, zeedieren (behalve ongeschubde en aasetende dieren zoals krabben en zee-egels), melk, vlees en plantaardige olie zoals olijfolie. Moslims mogen wel vlees eten van: runderen, kalveren, geiten, schapen en pluimvee.
Halal keurmerken staan op vlees van dieren die geslacht zijn volgens de Islamitische wetten. Dat houdt onder meer in dat het dier moet sterven door een snede in de hals met een scherp mes. Vlees dat volgens de Islamitische eisen is geslacht wordt halal genoemd.
De meeste moslims vermijden echter uit voorzorg kaas waarvan niet bekend is of deze vegetarisch is. Wel wordt stremsel uit (halal-)slachterijen in Nederland gebruikt voor export naar moslimlanden: de meeste kalveren in Nederland worden halal geslacht en daarmee is de meeste kaas ook halal.
Voor een Marokkaan komt de familie vóór werk, vriendschap, relaties en soms zelfs voor het huwelijk. Voor moslims is het een plicht de ouders te gehoorzamen en veel Marokkanen nemen dit heel serieus. Om te kunnen trouwen, bijvoorbeeld, moet de bruidegom (hoe oud hij ook is) eerst zijn ouders om toestemming vragen.
Dienstensector. Marokko is een grote toeristische trekpleister. Toerisme zorgt voor een grote bijdrage aan het BNP, instroom van vreemde valuta en is ook van groot belang voor de werkgelegenheid. Het toerisme blijft zich ontwikkelen in een stijgende lijn.