Vanwege het moslimgeloof wordt er geen varkensvlees gegeten, maar wel veel lam, kip, vis, fruit en vruchten. Bekende Marokkaanse gerechten zijn couscous (geplette tarwe met groenten en vlees), harira (soep op basis van vlees, kikkererwten en linzen) en tanjia (gekruid en gestoomd lamsvlees).
Sowieso gebruiken de Marokkanen hun handen veel tijdens het eten, bijvoorbeeld om vlees te kluiven. Na de maaltijd wast men weer de handen en hierna drinkt men gezamenlijk thee. Als afsluiter eet men gebak of koekjes. Marokkanen gebruiken de lunch tussen 12.00 en 14.30 en eten 's avonds tussen 19.30 en 22.30.
De Marokkaanse fruitteelt beslaat een oppervlakte van ongeveer 1 miljoen hectare, waarop jaarlijks 3 miljoen ton aan fruit wordt geproduceerd. Olijven, amandelen, dadels en citrusvruchten zijn de vier belangrijkste fruitsoorten die in Marokko worden verbouwd.
Drinken in Marokko: Nana of muntthee is de traditionele drank van Marokko. Het wordt gezet van groene Chinese thee samen met verse muntbladeren en veel suiker.
Stoofschotels of tajines typeren de Marokkaanse keuken. Daarin wordt meestal lamsvlees verwerkt. Zowel lamsniertjes, lamsbiefstuk, lamskotelet als schapenpoten maken deel uit van vele traditionele Marokkaanse gerechten. Maar ook rundvlees en geitenvlees is er populair.
Leidingwater in Marokko is niet veilig om te drinken.
Eten bij lokale tentjes kost rond de 40 dirham en ontbijt is bij veel plekken te krijgen voor rond de 20 dirham. Water kost in Casablanca en Fes rond de 5 a 6 dirham en in Marrakech 10 dirham. Marokko is niet bijzonder goedkoop maar wie een beetje oplet kan met zo'n 30-40 euro per dag een heel eind komen.
Centraal in de Marokkaanse keuken staan de kruiden, specerijen en vlees. Lamsvlees en rundvlees zijn twee zeer populaire vleessoorten in de Marokkaanse gerechten. Ook al worden er veel verschillende kruiden en specerijen gebruikt de gerechten zijn zelden pittig.
De Marokkaanse keuken is verfijnd en Marokkanen koken graag, en vaak op hoog niveau. Daarbij is het eten gezond. Veel verse groenten, verse kruiden en mager vlees en de bereidingswijze in de tajine, een stoofpot van aardewerk, is vetarm.
Ruim zeventig procent van de Marokkaanse bevolking identificeert zich als Arabier. Zij spreken het Marokkaanse dialect van het Arabisch en leven met de Arabische cultuur. De overige dertig procent zijn niet-gearabiseerde Berbers, die cultureel gezien Berbers zijn en vaak naast het Arabisch nog een Berbertaal spreken.
Gepaste kleding in Marokko: Als reiziger in Marokko toon je respect door je bedekt te kleden. Dus zeker op het platteland geen korte rok of broek en geen blote schouders. Dat geldt in wat mindere mate in de centra van grote, moderne steden als Rabat, Casablanca, Tanger en Marrakech.
Couscous is het nationale gerecht van Marokko en bestaat uit korreltjes van grof gemalen durumtarwe. Veel gerechten worden gemaakt met lamsvlees en rundvlees, al dan niet in een tajine. Een tajine is een aardewerken stoofpot.
Marokkanen maken geen gebruik van bestek zoals wij. Ze eten met hun rechterhand, aangezien de linkerhand als onrein wordt beschouwd. Gewoonlijk gebruiken ze maar drie vingers om het eten op te scheppen. Voor de maaltijd worden de handen ritueel gewassen met oranjebloesemwater.
Turkse en Marokkaanse kinderen eten minder koekjes, snoep en frisdranken dan hun Nederlandse leeftijd- genoten. Zij eten vooral in de namiddag en avond vaak fruit en brood tussen de maal- tijden door. Daarentegen drinken de Ne- derlandse kinderen weer meer schoolmelk.
Marokko is een land in noordelijk Afrika aan de kust van de Middellandse Zee, de Straat van Gibraltar en de Atlantische Oceaan, grenzend aan Algerije en de Westelijke Sahara. Het land staat bekend om zijn keuken, stranden, fosfaat, bergen en mooie landschap.
Couscous: het favoriete Arabische gerecht. Couscous is in Arabische landen als Marokko, Tunesië, Algerije en Egypte net zoiets als paella is voor de Spanjaarden, ratatouille voor de Fransen en stamppot voor ons. Couscous is een van de lievelingsgerechten in de Noord-Afrikaanse landen met name die boven de Sahara.
Hoewel Marokkaans eten over het algemeen niet pittig is, worden er wel pittige ingrediënten gebruikt, maar dan met mate. Pittig paprika- of chilipoeder in bissara bijvoorbeeld, of harissa, een pasta van gepureerde chilipepers en olie met knoflook en specerijen erdoorheen.
Als groente wordt er veel artisjokken, courgettes, aubergines, groene asperges, kikkererwten en olijven gegeten. In Marokko wordt veel gebruikt gemaakt van stoofpotten, zoete gerechten en kruiden zoals: koriander, munt, komijn, kaneel, kurkuma, kardemom, gember, nootmuskaat en cayennepeper.
Wijnen bij Tajines en vegetarische stoofschotels
In tajines worden vaak veel aromatische kruiden gebruikt zoals kurkuma, gember- en paprikapoeder of kruidenmengsels als ras-el-hanout. Een leuke wijnkeuze daarbij is een Pinot Noir uit Chili, een Merlot uit Marokko of, wit, een Duitse Riesling.
Traditionele gerechten : bigos, het bekendste gerecht uit de Poolse keuken : (rundsvlees, zuurkool, kool met pruimen, gedroogde champignons en kruiden), zrazy (gevuld rundsvlees met boekweit), pierogi (met vlees, champignons of witte kaas gevulde raviolis).
Buurten met geen of nauwelijks Marokkanen zijn Molenlaankwartier, Hillegersberg-Zuid en Strand en Duin. De Turkse Rotterdammers wonen het vaakst in de buurt Afrikaanderwijk: een derde van de inwoners is van Turkse herkomst. Verder wonen er ook veel Turken in Hillesluis (30 procent) en Feijenoord (27 procent).
De Marokkanen wonen vooral in Utrecht en Amsterdam, waar ze in beide gevallen 8,7 procent van de bevolking uitmaken. Binnen de grote steden wonen allochtonen geconcentreerd in een aantal wijken en buurten, en die concentratie is de afgelopen jaren toegenomen.