In het vlinderstadium 'eet' de doodshoofdvlinder grotendeels honing, anders dan de meeste soorten met roltong die liever nectar drinken.
De meeste nachtvlinders drinken, net als dagvlinders, nectar. Maar sommige nachtvlinders hebben helemaal geen tong, en drinken dus ook geen nectar. Bij die soorten eet de rups zoveel dat de vlinder voldoende energie heeft om zijn leven te voltooien.
Ook vlinders hebben vijanden. Dagvlinders worden vaak opgegeten door vogels en de grote vijanden van de nachtvlinders zijn vleermuizen en spinnen. Om uit het zicht van de vijand te blijven maken veel vlinders gebruik van camouflage.
Als standvlinder tot de lijn Zuid-Spanje, Zuid-Italië, Zuid-Griekenland, Zuid-Anatolië. In wisselende aantallen als trekker naar Zuid-, Midden- en Noord-Europa tot de Britse eilanden en Scandinavië. Doodshoofdvlinder is een oude naam die ook al door Ter Haar in 'Onze Vlinders' wordt gebruikt.
Bij temperaturen onder de 13 graden kunnen ze niet eens vliegen, tenzij ze op kunnen warmen in de zon. Maak je plek voor vlinders dus op een zonnige plek in de tuin. Zorg voor een beschutte plek, vlinders houden niet van wind.
De meeste volwassen vlinders kunnen niet bijten of kauwen. Ze eten voornamelijk vloeistoffen zoals nectar, sap, sappen van fruit en soms zelfs vloeistoffen van karkassen. Ze hebben een lange, buisachtige tong, die werkt als een rietje om vloeistof op te zuigen.
De levensduur van de vlinder varieert van enkele dagen tot twee of drie weken maar soorten die als vlinder overwinteren leven zelfs een aantal maanden. Het belangrijkste doel in het leven van een vlinder: zich voortplanten. Daarvoor gaan hij en zij op zoek naar een partner. En begint de cyclus weer opnieuw.
De doodshoofdvlinder is een nachtvlinder van de familie pijlstaarten (sphingidae). De naam is afgeleid van de op een schedel lijkende vlek op het borststuk. De vlinder is verder te herkennen aan het relatief grote en dikke lichaam en de klauwtjes aan de poten. Hij bereikt een lichaamslengte van zeven centimeter.
De Doodskopvlinder is slechts een bezoeker in Groot-Brittannië. Zijn echte thuis ligt in de warmte van Zuid-Europa, Afrika en het Midden-Oosten . Niettemin is het een wonderbaarlijke reiziger en migreert hij regelmatig naar het noorden om alle delen van Europa te bereiken.
Zenuwcellen. De vlinders in je buik zijn geen hersenspinsels. Het chemische proces bij verliefdheid beperkt zich niet alleen tot de hersenen. Psycholoog Kirsten Tillisch concludeert dat het proces zich verplaatst naar het maag-darmkanaal.
Andere voorbeelden van vlinderlokkers zijn bijvoorbeeld verschillende overrijpe of rotte fruitsoorten. Vlinders hebben echter niet alleen behoefte aan voedsel, maar ook aan water. Een natuurlijke waterbron voor vlinders zijn ondiepe plassen, vul dus voor de vlinder een aan schaaltjes met kraanwater.
De meeste vlinders leven van nectar, een stroperig vocht dat ze uit bloemen halen. In nectar zitten suiker en kleine hoeveelheden eiwitten en vitamines. Vooral de vrouwtjes hebben dit nodig om eitjes aan te maken. Behalve nectar uit bloemen eten sommige vlinders nog ander voedsel.
De meeste nachtvlinders drinken, net als dagvlinders, nectar.
Weerschijnvlinders houden van zweet van mensen en dieren. Deze vlinders kunnen dus nog wel eens op je arm gaan zitten.
De vogelvleugels van vrouwelijke koningin Alexandra zijn de grootste vlinders ter wereld , met een spanwijdte van ongeveer 27 centimeter. De bedreigde soort leeft in de regenwouden van Noord-Papoea-Nieuw-Guinea en speelt een belangrijke rol in het ecosysteem.
Hoewel het aanraken van de vleugels van een vlinder hem misschien niet onmiddellijk doodt, kan dit wel het vervagen van de kleuren op de vleugels van de vlinder versnellen, waardoor patronen worden weggevaagd die worden gebruikt om de vlinder tegen roofdieren te beschermen. Het aanraken van de vleugels van de vlinder kan mogelijk resulteren in een korter dan verwacht leven.
Vlindervleugels zijn bedekt met kleine schubben, elk in één kleur. De meeste kleuren worden geproduceerd door pigmenten, maar de prachtige irisatie van sommige vlinders is het gevolg van een reflecterende microstructuur op het oppervlak van de schubben. Raak de vleugel van een vlinder niet aan ; het ‘poeder’ dat eraf wrijft, zijn eigenlijk de schubben.
Motten bijten niet en zijn niet giftig, maar het zijn beestjes met een dure smaak. Zij houden immers van natuurlijke kledingmaterialen zoals wol, kasjmier en pels. Het is niet de mot zelf die schade veroorzaakt maar haar larven, die zich voeden met eiwithoudende vezels.
Het popstadium duurt 2-6 weken. De volwassen bruine huismotten leven ca.2 weken en vliegen van juni tot augustus, al kunnen ze in verwarmde ruimten het hele jaar worden waargenomen.
De kleermot (kledingmot).
De kleermot is 7 tot 8 mm lang en heeft een vleugelspanwijdte van 11 tot 17 mm. De larven zijn ook maximaal 10 mm lang en vallen eigenlijk amper op, vooral omdat ze zich ingraven in wollen kleding en ook een soort spinrag uitscheiden. De kleermot is niet afhankelijk van seizoenen.
Hoe voeden vlinders zich? Deze tere diertjes eten met hun slurf, een dunne gekrulde slurfachtige structuur die functioneert als een rietje. Zo halen ze de nectar uit de bloemen en kunnen ze wegvliegen met een volle maag! Vlinders voeden zich voornamelijk met nectar uit bloemen.
Dat komt omdat planten vluchtige stoffen afgeven die een vlinder kan ruiken. Ruiken gaat bij vlinders niet via de neus want die hebben ze niet. Ze kunnen ruiken met hun voelsprieten, maar ook via ruwe haartjes die aan de poten zitten.
Er zijn vlinders die overdag leven en er zijn vlinders die s'nachts leven. De vlinders die je overdag ziet vliegen zijn dagvlinders en de vlinders die je s'nachts ziet vliegen zijn nachtvlinders. Sommige nachtvlinders vliegen ook overdag, maar dan zie je ze niet zo vaak.