Voedsel. De groene schildwants is een planteneter die zijn steeksnuit of rostrum in de groene delen van planten prikt en de sappen opzuigt. De wants is polyfaag, wat betekent dat niet op één plant wordt gezogen maar verschillende planten als voedsel worden gebruikt.
Alle wantsen hebben een zuigsnuit waarmee ze hun prooi uitzuigen: planten, zaden, andere insecten, of parasitair op andere dieren. De meeste soorten wantsen leven van plantensappen, maar een aantal soorten jaagt actief op andere insecten.
Ze hebben een steeksnuit, maar de wants steekt niet en valt normaal gesproken ook geen mensen aan. Je kunt er ook niet ziek van worden. '
Wantsen zorgen niet alleen voor overlast, maar kunnen ook nuttig zijn. Roofwantsen bijvoorbeeld richten geen schade aan gewassen aan. Deze worden soms zelfs ingezet om schadelijke insecten te bestrijden in de tuinbouw. Dit is een milieuvriendelijke bestrijdingsmethode.
De grauwe schildwants is een dagactief insect. Hij voedt zich met name met plantensappen van houtachtige planten, zoals Prunus-soorten, meidoorn, lijsterbes, hazelaars en iepen. Ook voedt hij zich op braam en klimop. De wants zuigt ook uit dode insecten.
Etensresten netjes wordt afgeschermd en dat de kiertjes in huis goed worden afgedicht zodat hier geen wantsen door kunnen geraken.
Voorop gesteld: schildwantsen doen feitelijk weinig verkeerd. Ze steken of bijten niet, en maken je niet ziek. Je wilt schildwantsen bestrijden vanwege de stinklucht die ze kunnen verspreiden en hard irritant gezoem.
De geur is erg intens en wordt door sommigen omschreven als afwasmiddel, maar dan met een bitterzoete ondertoon die de meeste mensen doet walgen. Bij jonge wantsen (nimfen) zitten die geurklieren op de rug, volwassen wantsen stinken aan de onderzijde van hun borststuk.
Bedwantsen leggen graag eitjes in de naden en zomen van matrassen. In bedden is er namelijk genoeg warmte en vocht aanwezig om de eitjes te doen ontwikkelen. Een eitje is wit van kleur en is één millimeter groot. De eitjes worden in groepjes gelegd, dus je ziet dan allerlei korreltjes bij elkaar liggen.
Ze kunnen wel flink stinken
Veel mensen zien de schildwants als een ongevraagde gast in huis, maar je hoeft er niet bang voor te zijn. 'Het is een onschuldig diertje, maar ze kunnen wel flink stinken', vertelt Aukema. 'Als ze zich in het nauw gedreven voelen scheiden ze een vloeistof af en dat ruikt niet fris.
De grauwe schildwants eet plantensappen en kleinere insecten. Als ze volwassen zijn overwinteren de schildwantsen, en daarvoor zoeken ze warme plekjes. Dat kunnen kieren en spleten in buitenmuren zijn, maar soms durven de wantsen zich ook binnen wagen. Vind je binnen een schildwants, zet ze dan gewoon buiten.
Wanneer u de wantsen kwijt wilt kunt u ze het beste opzuigen met de stofzuiger. Daarna wel de stofzuigerzak vervangen. Vervolgens kunt u het beste in het voorjaar, wanneer de wantsen weer uitgevlogen zijn, buitenom langs de gevel van uw woning alle gaten en kieren afkitten waar wantsen door naar binnen kunnen komen.
Was al uw kleding en beddengoed op ten minste 60 graden (of laat het stomen). Of leg uw spullen gedurende 1 week in de diepvries (bij -14 Cº) om de bedwantsen en eitjes te doden. Controleer tweedehands kleding, meubels en spullen op bedwantsen voordat u deze in uw huis haalt. Haal geen tweedehands matrassen in huis.
Bedwantsen zijn de vampiers onder de wantsen: ze leven van het bloed van mensen. Ze komen 's nachts tevoorschijn en steken hun zuigsnuit in een stukje onbedekte mensenhuid. Overdag verstoppen ze zich in moeilijk bereikbare plaatsen, zoals diepe kieren in een bed en spleten in de muur.
Welke schade veroorzaakt de bruingemarmerde schildwants? De wants is een planteneter en zuigt als nimf en volwassen dier sap uit bladeren en vruchten. De schildwants kent meer dan tweehonderd gerapporteerde waardplanten. Het is nog moeilijk om precies te schatten welke schade het insect hier zal veroorzaken.
Ze zijn totaal niet gevaarlijk." Wel geeft de entomoloog advies over hoe je het beste met het beestje om kunt gaan. "Als je ze doodslaat, geven ze een specifieke wantsgeur. Dat doen ze ook als ze zich bedreigd voelen", vertelt Aukema.
Kissing bugs zijn wantsen die de neiging hebben zich te voeden in het gezicht van de mens. Hiermee kunnen zij de ziekte van Chagas veroorzaken. Aan deze ziekte overlijden jaarlijks zo'n 20.000 mensen. Dit veroorzaakt een groot gezondheidsprobleem in Zuid-Amerikaanse landen.
Bedwantsen hebben genoeg aan één beet per week om zich te voeden. Dit doen ze vooral 's nachts, want ze hebben een hekel aan licht. Overdag bijten ze ook, maar dan alleen als ze heel hongerig zijn. Bedenk wel dat ze sowieso heel lang zonder voedsel kunnen.
Bedwantsen hebben een hekel aan extreme hitte, maar ook aan vrieskou. Daarom kun je het volgende proberen om bedwantsen te bestrijden. Warmte: Stop alle besmette spullen in een zak en was ze minimaal op zestig graden. Dit zorgt ervoor dat de beestjes dood gaan.
Waar komen ze vandaan. Bedwantsen komen oorspronkelijk uit Zuid-Amerika en hebben zich zodanig verspreid dat ze nu in alle delen van de wereld voorkomen. Het zijn parasitaire insecten die zich voeden door het bloed van mensen en dieren op te zuigen met hun steeksnuit.
De groene schildwants is een planteneter die zijn steeksnuit of rostrum in de groene delen van planten prikt en de sappen opzuigt. De wants is polyfaag, wat betekent dat niet op één plant wordt gezogen maar verschillende planten als voedsel worden gebruikt.
In Nederland komen 641 soorten wantsen voor die tot 36 verschillende families behoren.
Ze brengen met hun stekende monddelen schade toe aan bladeren en vruchten. Deze groene wants scheidt een smerig ruikende substantie uit klieren aan de zijkant van het borststuk ter verdediging.
Zowel de volwassen als jonge wantsen richten schade aan met hun zuigende monddelen. Zij hebben een voorkeur voor jonge plantdelen, zoals vruchten en groeiende scheuten. Het giftige speeksel dat zij ter plekke achterlaten kan leiden tot necrose en de zuigwondjes vormen invalspoorten voor schimmels en virussen.
Volgens onderzoeker Karin Winkler van de universiteit liftte het beestje in de afgelopen decennia met internationaal transport mee en verspreidde het zich zo over grote delen van Noord-Amerika en Europa: "Maar het beestje kan natuurlijk ook vliegen", vertelt ze.