De gewone zeester gebruikt zeewater om de zuigvoetjes aan te sturen. Op de bovenkant van de zeester zit een glad vlekje met kleine gaatjes er in, dit is zijn waterfilter.
Zeesterren eten dode krabben, maar houden ook van kleine vissen en slakken. De bekendste lekkernij voor de veelarm is de mossel. Deze vangt de zeester op een speciale manier.
“Sommige soorten kunnen vrij lang overleven zonder in het water te zitten, andere gaan vrijwel meteen dood. De meeste zeesterren die je aan de kustlijn kunt vinden, kunnen waarschijnlijk enkele seconden tot vijf minuten uit het water overleven.
De zeesterren houden het niet lang vol op het droge, na een paar minuten worden ze slap en gaan ze dood. Wie de diertjes wil redden, kan ze een handje helpen. "Zie je ze aanspoelen? Dan kun je ze gewoon oppakken en terug in de zee leggen", aldus de bioloog.
Zeesterren hebben dan wel geen hersenen, maar wel zenuwen. Midden in het lichaam zit een ringzenuw. Vanuit deze centrale zenuw lopen zenuwen de armen in. Zo zijn dus alle vijf de armen van de zeester via de ringzenuw met elkaar verbonden.
Als een Zandzevende Zeester zichzelf niet meer kan omdraaien is hij dood of dood aan het gaan.
Zeesterren: Nooit gedacht dat die dingen eetbaar zijn. En eigenlijk nog altijd geen idee of dat wel effectief zo is. Vree bizar om in je mond te steken. Precies een krokante marshmallow, maar dan vree gezouten.
Vijanden van de zeester is de wulk, grote krabben, zeemeeuwen, maar ook kannibalisme is onder jonge zeesterren een veelvoorkomend verschijnsel.
Deze dieren hebben écht geen hart
O.a. zeesterren, kwallen en zeekomkommers hebben helemaal geen gespierde pomp nodig om hun lichaam van zuurstof te voorzien.
Niet 2 maar 5 ogen!
De meeste zeesterren hebben vijf armen. Dat zijn geen normale armen zoals wij hebben met handen eraan. Het zijn uitsteeksels vol met stekeltjes en zuignapjes. Op de punt van elke arm zit een klein oogje.
De maximale leeftijd van zeesterren is ongeveer 35 jaar, alhoewel van veel soorten de maximale leeftijd niet bekend is. De meeste soorten worden waarschijnlijk tussen de vier en zes jaar oud.
Zeesterren leven net als zeeanemonen op een stevige ondergrond. Bij voorkeur kiezen ze daarvoor de stenen waaruit pieren en dijken zijn opgebouwd. Zeesterren vinden op de pieren ook hun voedsel, mosselen. Ze houden zich zo stevig aan de stenen vast dat ze zelden door de zee kunnen worden losgerukt.
De pylorische maag is verbonden met zowel de anus als met het pylorusstof en de pylorische blindedarm. De pylorische blindedarm en de hartmaag produceren spijsverteringsenzymen en het verteerde materiaal wordt door de pyloruscel door de rest van het lichaam opgenomen.
Conserveer je zeester met alcohol.
Drenk de zeester in isopropanol zodat hij volledig bedekt is en laat hem 30-48 uur staan. Anderen kiezen ervoor om hun zeester in formaline te drenken; dat is een combinatie van één deel formaldehyde op vijf delen water.
De term zeester is niet voor niets in het leven gebracht: het wordt niet echt gewaardeerd wanneer jij erbij ligt alsof je het hele bed in beslag wil nemen. Als je dan vervolgens ook geen actie onderneemt tijdens een sekssessie, doe je echt iets verkeerd.
Eenmaal losgelaten zweven de zeesterren hulpeloos rond boven de bodem. Als de windrichting aflandig is, dus met oostenwind, ontstaat er een onderstroom richting land. De zeesterren zitten dan precies in die stroom die ze naar het strand duwt. Zo kunnen er grote aantallen tegelijk aanspoelen.
Zeesterren hebben inderdaad maar weinig vijanden. Heel af en toe eten zeemeeuwen wel een zeester (als ze geen ander voedsel vinden). Er zijn ook enkele grote vissen of krabben die zeesterren eten.
Grootste zeester ter wereld
Er bestaan in de wereld ruim 1900 soorten zeesterren. Van zandkleurige tot felblauwe en van hele kleintjes tot grote exemplaren met tientallen armen. De grootste zeester die ooit is gevonden, is de Midgardia Xandaros, had een doorsnede van 170 cm en leeft in de golf van Mexico.
Zeesterren, zoals de meeste mensen die kennen, hebben een middenstuk en vijf armen. Het lijkt logisch dat een zeester zijn armen één voor één optilt en zich op die manier voortbeweegt, maar dat is niet zo. Aan de onderzijde van de armen zitten tot wel duizenden pootjes met zuignappen.
Verspreiding en habitat van zeesterren
De gewone zeester is de meest algemene zeester in de Noordzee, deltawateren en Waddenzee. Je kunt ze vaak op mosselbanken en in de poeltjes op strekdammen en zeedijken vinden, waar groepjes mosselen zitten. Ze leven vanaf de waterlijn tot op 650 meter diepte.
De zeester doet zich voortbewegen doormiddel van de zuignappen die onderaan zijn armen zitten. adem, door zijn armen kan hij ook adem halen…de huid die hier weer bovenop zit heeft trilhaar. in het midden. daar zit ook de maag, waardoor de ster kan eten.
De meeste soorten komen voor in delen van de Grote Oceaan, vooral rond de kust van Alaska. Ook rond de Noordpool en in de Caraïben zijn veel soorten te vinden. Langs de westkust van Afrika worden zeesterren vertegenwoordigd door slechts enkele soorten.
Let op met het uitlaten van uw hond. Er liggen duizenden zeesterren op het strand en als uw hond hem opeet kunnen ze er heel misselijk van worden. Heeft uw hond er 1 opgegeten? Neem dan contact met ons op.
De zeester staat symbool voor onvoorwaardelijke liefde.
In mosselkraken blinkt de zeester dan ook uit. Eerst slaat hij de armen rond een mossel, zuigt zich met de zuignapjes stevig aan de schelphelften vast en begint te trekken. Met zijn lijf sluit hij tegelijkertijd de watertoevoer af waardoor de mossel geen zuurstof meer krijgt.