Bij bloedonderzoek blijkt dat de meeste mensen met de ziekte van Pfeiffer tijdelijk afwijkende (verhoogde) leverfuncties hebben. Als gevolg van de virusinfectie kunnen levercellen namelijk licht ontstoken raken. Er is in dat geval sprake van een lichte vorm van hepatitis (leverontsteking).
Je lever is al hard aan het werk om het virus van de ziekte van Pfeiffer te verwerken. Als je hier ook nog drugs bij gebruikt, soft-drugs of harddrugs, dan krijgt je lever een extra klap. Ook zul je als je Pfeiffer hebt na het drugsgebruik nog meer last hebben van vermoeidheid. Je lichaam moet herstellen van het virus.
Complicaties van klierkoorts
De meeste mensen worden beter zonder problemen. Maar soms kan klierkoorts leiden tot andere problemen zoals:leveraandoeningen, zoals hepatitis . hartproblemen, zoals ontsteking van het hart.
Complicaties. Mogelijke complicaties zijn bloedafwijkingen, ontsteking van de hartspier en een gescheurde milt. Maar ook leverontsteking en klachten van het zenuwstelsel komen voor. De kans dat de ziekte van Pfeiffer voor ergere klachten zorgt, is groter bij een sterk verminderde weerstand.
Virale hepatitis (A, B, C, D en E) is besmettelijk, maar geeft niet altijd klachten. Er zijn meerdere virussen die leverontsteking veroorzaken. Het Epstein-Barrvirus veroorzaakt de ziekte van Pfeiffer en kan ook hepatitis tot gevolg hebben.
Veel mensen hebben helemaal geen klachten. De klachten kunnen zijn: moeheid, koorts, spier- en gewrichtspijnen, misselijkheid en buikpijn, ook kleurverandering van urine, ontlasting, ogen en huid (geelzucht) kunnen optreden. Er zijn dus verschillende virussen die hepatitis veroorzaken.
EBV is een zeldzame verwekker van acute hepatitis , tijdens het verloop van infectieuze mononucleosis. Meestal is het mild, klinisch niet opgemerkt en verdwijnt het spontaan. Geelzucht is duidelijk ongewoon; cholestatische hepatitis als gevolg van EBV-infectie wordt zelden gemeld.
De ziekte van Pfeiffer komt door een virus. Klachten die je kunt krijgen zijn: keelpijn, koorts en dikke, pijnlijke klieren in je hals. Pfeiffer gaat vanzelf over, meestal binnen een paar weken. Bij erge keelpijn kun je paracetamol nemen.
Klachten / symptomen cytomegalie
De verschijnselen van cytomegalie wisselen sterk. Bij gezonde volwassenen leidt het soms tot verschijnselen die op Pfeiffer lijken: dagenlang koorts, keelpijn, vermoeidheid, lymfeklierzwelling en soms een leverontsteking.
De eerste klachten houden ongeveer 5 á 8 weken aan, maar u kunt er ook langer last van hebben. De vermoeidheid houdt vaak het langst aan. Soms duurt het wel drie maanden voordat u daarvan af bent. De ziekte van Pfeiffer heeft meestal geen ernstige gevolgen.
Een vergrote milt en een gezwollen lever zijn minder vaak voorkomende symptomen. Bij sommige mensen kan hun lever, milt of beide vergroot blijven, zelfs nadat hun vermoeidheid voorbij is. De meeste mensen worden binnen twee tot vier (2-4) weken beter, maar sommige mensen kunnen zich nog een aantal weken vermoeid voelen. Soms kunnen symptomen zes maanden of langer aanhouden .
Tot de verschijnselen behoren misselijkheid, braken, buikpijn en vermoeidheid. Specifieke symptomen zijn hepatische encefalopathie (ammoniakstapeling). Dit gaat gepaard met neurologische verschijnselen als apathie, sufheid en verwardheid. De patiënt kan epileptische aanvallen (stuipen) krijgen of in coma raken.
Het is niet mogelijk om de beschadiging van de lever terug te draaien. Mensen ontdekken leverproblemen vaak laat, omdat ze geen pijn of andere klachten hebben. De schade aan de lever kan dan al groot en niet meer te herstellen of te genezen zijn.
De meeste mensen worden beter zonder problemen. Maar soms kan klierkoorts leiden tot andere problemen zoals:leveraandoeningen, zoals hepatitis . hartproblemen, zoals ontsteking van het hart.
Na een week is er meestal een combinatie van keelontsteking, koorts en gezwollen, pijnlijke lymfeklieren. De keelontsteking en lymfekliervergroting kunnen 2 tot 3 weken aanhouden, de vermoeidheid 2 tot 3 maanden.
Het virus dat de ziekte van Pfeiffer veroorzaakt, wordt overgedragen via speeksel. 'Je kunt besmet raken door bijvoorbeeld uit hetzelfde glas te drinken, bestek te delen of te zoenen met iemand die het virus heeft', vertelt Layla.
Iedereen kan de ziekte van Pfeiffer krijgen. Jonge kinderen en jongeren hebben meer kans om ziek te worden. Soms kan iemand die de ziekte van Pfeiffer heeft gehad, later weer opnieuw klachten krijgen.
Ze is de jongere zus van actrice Michelle Pfeiffer .
Suzanne Schulting kampte in 2023 met het CMV-virus. De meervoudig olympisch- en wereldkampioene shorttrack kreeg het advies drie tot vier maanden complete rust te nemen.
Gaat de ziekte van Pfeiffer vanzelf over? Ja, meestal ben je na twee tot vier weken hersteld. Heel soms komt het voor dat je nog weken tot maanden erg moe blijft. Helaas is hier niets tegen te doen, behalve rust nemen: antibiotica helpen namelijk niet tegen een virusziekte zoals de ziekte van Pfeiffer.
EBV infecteert bepaalde immuun cellen; de zogenaamde B-cellen. Het virus verstopt zich in deze cellen waardoor het niet herkend wordt door het immuunsysteem. EBV houdt zich meestal rustig, maar kan gedurende sommige periodes weer de kop op steken.
Het bloedonderzoek kan na een aantal weken aantonen of er sprake is (geweest) van een infectie met het Epstein-Barr-virus. Het geeft echter niet aan hoe lang de klachten zullen aanhouden of hoe erg de ziekte zich zal uiten. Vermoeidheid komt voornamelijk voor wanneer de ziekte langer duurt dan een paar weken.
De meeste (d.w.z. 80-100%) patiënten met acute infectieuze mononucleosis hebben verhoogde leverenzymen , ook al is er meestal geen sprake van geelzucht. Alkalische fosfatase, aspartaataminotransferase (AST) en bilirubineniveaus bereiken hun piek 5-14 dagen na aanvang, en gamma-glutamyltransferase (GGT)-niveaus bereiken hun piek 1-3 weken na aanvang.
Andere zeldzame complicaties kunnen optreden. Luchtwegobstructie door vergrote amandelen, ernstige hoofdpijn, gedeeltelijke verlamming, verwardheid, duizeligheid bij het opstaan, donkere urine of buikpijn moeten onmiddellijk aan uw arts of een spoedeisende hulp worden gemeld.
Een aanzienlijk verhoogd ferritinegehalte bij EBV-infecties is uitzonderlijk zeldzaam en is gerapporteerd bij gecompliceerde infectieuze mononucleosis [3], koude-type auto-immuun hemolytische anemie [4] en hemofagocytaire lymfohistiocytose [5].