De Hansaplast
Last van je likdoorn en je wil deze zelf verhelpen? Ga dan niet aan de slag met likdoornpleisters met salicylzuur of te wel: mierenzuur! Dit etst de huid en kan voor nare wonden zorgen bij ondoordacht gebruik! Zoals de foto al aangeeft ontstaat er een weke plek in de huid.
Breng de likdoornpleister aan waarbij de likdoorn in het midden van de schuimrubberen ring valt. Vervang de pleister na 2 dagen. Na 4 dagen kan de, nu zachte, likdoorn worden verwijderd in een warm bad met zout of zeep. Herhaal indien nodig.
Een likdoorn verdwijnt meestal niet vanzelf en kan steeds pijnlijker worden. Er zijn een aantal manieren waarop je het zelf kunt behandelen. Wanneer je er zelf niet in slaagt, raadpleeg dan je huisarts of pedicure. Ontlast je voeten.
Zolang de druk en wrijving wegblijven blijft die likdoorn ook weg. Maar dat hangt ook af van hoe lang die likdoorn er al zit. Het lichaam is ook gewend aan eelt aanmaken op een bepaalde plek. Daardoor kan hij soms nog terugkomen.
Het zijn pijnlijke plekken, meestal niet meer dan enkele millimeters groot. Ze zitten vooral bovenop de tenen. Soms zitten ze ook tussen de tenen en onder de voetzool. De likdoorn zit vrijwel altijd dicht tegen het bot aan, juist op deze plekken is de likdoorn natuurlijk erg pijnlijk.
Een likdoorn groeit naar binnen en kan zelfs tegen het bot aandrukken of gaan ontsteken, dit geeft aanzienlijke pijnklachten waarmee het lopen bemoeilijkt wordt. Meestal merk je door pijnverschijnselen dat je een likdoorn hebt.
Wat is een likdoorn
Een likdoorn (clavus) is een vaak pijnlijke, conisch naar binnen groeiende eeltplek (verharde eeltkern). Deze komt voor op plaatsen waar veel en vaak druk en/of wrijving op de huid wordt uitgeoefend. Dit zorgt voor overmatige eeltvorming op een geconcentreerde plek van uw voet.
Om een likdoorn of eeltknobbel te verwijderen, kunt u deze insmeren met een zalf met salicylzuur of beplakken met een speciale likdoornpleister met salicylzuur. Salicylzuur maakt eeltknobbels en likdoorns zachter, zodat u ze na een aantal dagen kunt afkrabben of voorzichtig kunt afschuren met een eeltvijl.
Een likdoorn kan namelijk erg pijnlijk zijn. Je kunt de likdoorn laten verwijderen door een (medisch) pedicure, maar je kunt hier tegenwoordig ook zelf mee aan de slag.
Likdoorns kunnen erg vervelend en heel pijnlijk zijn, maar kunnen geen kwaad. Als de druk eraf is, gaan de klachten over. Bij mensen met diabetes kunnen likdoorns wel voor problemen zorgen. Door diabetes kunnen de bloedvaten en de zenuwen in uw voeten beschadigen.
Wanneer u te lang wacht met het in normale proporties terugbrengen van het eelt, kunnen er verhoogde drukpunten ontstaan. Hierdoor voelt het lichaam zich genoodzaakt om extra eelt aan te maken om deze plek te beschermen, tot er een pijnlijke likdoorn ontstaat.
Er zijn eigenlijk geen verschillen tussen een likdoorn en een eeltpit, beide benamingen worden door elkaar gebruikt. Er is ook geen verschil tussen een likdoorn, eeltpit, clavus of eksteroog. Het draait hier allemaal om eelt dat door druk van buitenaf de voet ingroeit.
Als je al eens een likdoorn gehad hebt, dan weet je dat dat bijzonder pijnlijk is. En dat is niet verwonderlijk. Want een likdoorn is niets meer of minder dan eelt dat naar binnen groeit onder aanhoudende druk of wrijving op je voeten of tenen. En dan ervaar je een stekende pijn als je stapt.
De Wartner Likdoornpen bevat een hoge concentratie likdoorn/eelt verwijder gel. De TCA-gel zorgt voor het vervellen van de huid. Na het vervellen zal de likdoorn of eeltplek verdwijnen en nieuwe gezonde huid gevormd worden.
Zet met het pincet het mesje op de houder (zie figuur 5.3). Span de huid tegengesteld aan de snijrichting. Snij dorsaal op de tenen in de onderhandse greep en plantair in de penhoudergreep of bovenhandse greep (zie paragraaf 5.1). Hoe meer eelt je verwijdert, des te duidelijker komt de likdoorn in beeld.
Het is mogelijk om zelf uw likdoorn te behandelen. Dit kunt u doen met zinkzalf of likdoornpleisters. U kunt ook een warm bad met soda nemen. Na dit bad is het makkelijk om de likdoorn of het eelt te verwijderen, bijvoorbeeld met een puimsteen.
Bij een constante druk of irritatie kan een likdoorn zelfs gaan ontsteken. De zachte of weke likdoorn is een open wondje met een zachte kern. Vaak het resultaat van een botafwijking of het gevolg van transpiratievocht dat niet kan verdampen. Meestal zitten ze tussen de vierde en vijfde teen.
Likdoorns kunnen behandeld worden door de hoornlaag los te weken met salicylzuur. Het aanbrengen van een gelpleister, om de druk weg te nemen, gedurende voldoende lange tijd laat toe dat de likdoorn verweekt en spontaan verdwijnt. De likdoorn kan worden weggesneden door een pedicure om de pijn weg te nemen.
Een eeltpit of likdoorn kun je behandelen door de bovenste huidlaag los te weken met salicylzuur. Het plakken van een gelpleister, voor lange tijd, veroorzaakt dat de likdoorn verweekt en verdwijnt. De weke likdoorn kan door mij worden weggesneden om de pijn weg te nemen.
Er zijn vele verschillende manieren om zelf een likdoorn tussen de tenen te behandelen. Zo kan er gebruik worden gemaakt van zinkzalf of likdoornpleisters. Zit de likdoorn redelijk diep dan kan de podotherapeut van Podotherapie Hermanns uitkomst bieden.
Daarnaast kennen we nog de 'vasculaire' likdoorn bij deze likdoorn zijn er bloedvaatjes meegegroeid en bloeden snel bij het verwijderen ervan, de 'neuro-vasculaire' likdoorn deze likdoorn zit verweven met zenuwen en is het pijnlijkst van alle en de 'zaad' likdoorn doet geen pijn en lijkt op een klein graankorreltje, ...
De behandeling
De likdoorn wordt onder plaatselijke verdoving operatief verwijderd. Hierbij verdooft de arts alleen het gedeelte waaraan u wordt geopereerd. U krijgt één of meerdere prikjes met een verdovingsvloeistof via een klein dun naaldje. Deze prikjes kunnen even een branderig gevoel geven.