Jezus werd volgens de evangeliën tijdens zijn verhoor bij de Sanhedrin beschuldigd van godslastering, bespot, bespuwd en geslagen; de evangeliën wijken af in volgorde en details.
In zijn leven deed Jezus veel goede dingen voor de mens. Zo vertelde hij hen dat ze van elkaar moesten houden, gaf hen te eten en maakte hij zieken beter. Maar de Romeinen waren niet zo blij met hem. Door Jezus te martelen en aan een kruis te nagelen wilden ze van hem af komen.
Hij kon geen fouten maken en hij wist dat hij de zoon van God was vanaf dat hij een baby was. Maar dominee Townley zegt dat de evangeliën alleen zin hebben als we een Jezus zien die steeds meer leert over zijn goddelijke natuur naarmate zijn bediening zich ontvouwt.
Het passieverhaal van Marcus is het oudste en het beheerst heel zijn evangelie. Reeds heel in het begin zegt hij dat 'de Farizeeën samen met de Herodianen plannen smeedden om Jezus uit de weg te ruimen (3,6). Driemaal laat hij Jezus zijn lijden voorspellen (8,31-33; 9,30-32; 10,32-34).
De Bijbel vertelt ons dat Jezus een volmaakt leven leidde, zonder zonde . Als dat niet zo was, had Hij nooit ons volmaakte offer kunnen zijn.
In Mattheüs 21:12-17 en Johannes 2:13-22 verdreef Jezus de geldwisselaars uit de tempel omdat ze van Gods huis een "rovershol" hadden gemaakt. In het verslag van Johannes gebruikte hij een zelfgemaakte zweep en keerde hij ook hun tafels om. In Lucas 10 veroordeelde Jezus drie hele steden tot de hel.
Het proces tegen Jezus ging volgens het Nieuwe Testament over de vraag of hij de messias (Latijn: christus) was, dan wel de "Zoon van God". Hij werd veroordeeld tot de doodstraf, eerst door het Sanhedrin en daarna de Romeinse prefect Pontius Pilatus.
Johannes 12:3
Maria pakte een flesje met heel dure olie. De olie had een lekkere geur. Ze goot de olie over de voeten van Jezus. En met haar haren droogde ze zijn voeten weer af.
Het is waar dat Jezus is gestorven voor onze zonden. Hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons heeft liefgehad en zijn Zoon gezonden heeft als een verzoening voor onze zonden" (1 Johannes 4:9, 10). We zijn als het ware vrijgekocht met het bloed van Jezus Christus.
Als onderdeel van de samenzwering om Jezus Christus te doden, leveren de Joodse leiders Jezus over aan Pontius Pilatus, de Romeinse stadhouder. Pilatus geeft Jezus over om gegeseld en gekruisigd te worden. Jezus ondergaat lijden en dood om de wil van zijn Vader te volbrengen.
Jezus was geen christen. Het geloof in Jezus, zoals de christelijke kerk dat op allerlei manieren uitdraagt, is iets heel anders dan wat Jezus zélf geloofde. Jezus was immers een Jood. Hij leefde en predikte in Galilea, een grotendeels Joodse landstreek in Palestina (het huidige Israël).
Het bestaan van een historische Jezus wordt door vrijwel alle deskundigen geaccepteerd. Daar zijn verschillende redenen voor. Ten eerste zijn er de van elkaar onafhankelijke getuigenissen over de historische mens Jezus van Paulus, Marcus en (de weliswaar hypothetische) bron Q, binnen circa veertig jaar na zijn dood.
Jozef nam Jezus' lichaam mee en wikkelde het in linnen. Jozef legde Jezus in het nieuwe rotsgraf dat hij voor zichzelf had laten uithouwen.
De Heere Jezus zegt het Zelf: Als je gaat bidden en je hebt ruzie met iemand, vergeef dan. Want als jij niet wilt vergeven, dan zal ook de Vader in de hemel jou niet vergeven. Je kent het vast wel. Je zegt iets in een opwelling en later denk je 'ik had beter mijn mond kunnen houden'.
Arye Shimron het bijna zeker: Jezus van Nazareth is na Pasen niet opgestaan uit zijn graf en later ten hemel gevaren. Nee, Jezus lag begraven in het graf van Talpiot in het zuidoosten van Jeruzalem. Bovendien lag hij daar niet alleen. Hij was getrouwd met Maria en had een zoon, Judas.
West-Aramees was de taal die Jezus waarschijnlijk sprak en de taal waarin een deel van de Dode Zeerollen geschreven zijn. Oorspronkelijk werd het Aramees door de Arameeërs gesproken, zij woonden in het huidige Syrië, Irak en Turkije.
Volgens de christelijke traditie werd het lichaam van Jezus Christus na zijn kruisiging door de Romeinen in het jaar 30 of mogelijk 33 na Chr. bijgezet op een verhoging of 'grafbed', uitgehouwen in de wand van een kalksteengrot.
Meer dan 2 miljard mensen vieren elk jaar op 25 december de geboorte van Jezus Christus. Van alle christelijke feestdagen is het echter de dag met de magerste geschiedkundige onderbouwing. Tot op de dag van vandaag is er onenigheid onder geschiedkundigen over wanneer en waar Jezus precies is geboren.
Er zijn ook enigszins vergelijkbare voorbeelden in andere religies, waar mensen proberen hun god(en) te sussen en/of met hen te communiceren. Christenen geloven dat Jezus voor hen stierf – een offerlam – om hen te bevrijden van de last van de zonde .
Bij het kruis van Jezus stonden zijn moeder met haar zuster, Maria, de vrouw van Klopas, en Maria uit Magdala. Johannes lijkt dus te spreken van drie Maria's: Maria, de moeder van Jezus.
De tekst maakt duidelijk dat Maria dit doet om “Hem voor te bereiden op zijn begrafenis .” Ze geeft Jezus “wat ze kon.” Het is een daad van aanbidding.
Volgens de traditie is Anna de moeder van Maria en dus de grootmoeder van Jezus. Maar in de bijbel komt ze niet voor, wel in het apocriefe evangelie van Jakobus (uit de tweede eeuw na Christus) en in de Koran. Het verhaal gaat dat Anna getrouwd was met Joachim, een oudere priester.
Judas Iskariot was in het vroege christendom degene die Jezus heeft 'overgeleverd' of 'uitgeleverd' (Marcus 3:19; 14:10, Matteüs 10:2, Johannes 6:71; 12:4; 18:2,5) aan de Romeinse autoriteiten, waarna Jezus gekruisigd werd. Lucas 6:16 noemt hem een "verrader" (προδότης, prodōtès).
De moslims zien Hem als een groot profeet, die wonderen verrichtte, maar ze beschouwen Hem niet als zoon van God en ze verwerpen dat Hij aan het kruis gestorven is. Ook verwerpen ze de leer van de Drie-eenheid: “De Messias, Jezus is niet een van de drie goden”, zo staat er te lezen in de Koran.
Jezus was en bleef heel zijn leven een jood. Hij is niet op een zeker moment tot een ander geloof overgegaan. Evenmin als de apostel Paulus op de weg naar Damascus zich van jood tot christen 'bekeerde' en tot een andere geloofsgemeenschap ging behoren, is er bij Jezus sprake geweest van een 'omkeer'.