Speeksel bevat verschillende enzymen die een begin maken met de vertering van diverse voedingsbestanddelen, onder andere α-amylase, proteolytische enzymen (eiwitafbraak), lipase (vetafbraak) en polynucleotidasen (DNA- en RNA-afbraak).
Amylase is een zetmeelsplitsend enzym: het breekt amylose (zetmeel, een meervoudige suiker) af tot kortere polysachariden, dextrinen* en disachariden zoals maltose. Speekselamylase werkt het best bij een pH tussen 6 en 7 en blijft werkzaam tijdens het vervoeren van de voedselbrij door de slokdarm naar de maag.
De belangrijkste spijsverteringsenzymen zijn: Protease: breekt eiwitten af. Lipase: breekt vetmoleculen af. Amylase: breekt koolhydraten af.
In dit speeksel zit het enzym amylase, wat nodig is voor de vertering van zetmeel. Het speeksel bevat echter ook enzymen voor de vertering van vetten en eiwitten. De amylase activiteit verschilt per persoon. Personen die in gebieden leven waar veel zetmeelrijke voeding wordt gegeten hebben meer amylase activiteit.
Amylase is een enzym dat tijdens de spijsvertering de koolstofketen zetmeel "in stukken knipt".
Het enzym amylase zit in zowel speeksel als in de sappen van de pancreas. Het enzym amylase zet zetmeel, dat in de dunne darm niet kan worden opgenomen, om in suikers die wel kunnen worden opgenomen in het bloed. Eenmaal opgenomen in het bloed worden deze suikers naar de cellen vervoerd, waar deze als brandstof dienen.
Glucose, water, vitamines en mineralen kunnen zonder meer door de wand van het darmkanaal in het bloed worden opgenomen, ze hoeven niet te worden verteerd. Eiwitten, de meeste koolhydraten (bijv. suiker en zetmeel) en vetten kunnen niet door de darmwand heen in het bloed worden opgenomen.
Kleine en grote speekselklieren in je mond maken het speeksel aan. De grote speekselklieren in de mond zijn: Oorspeekselklier of de glandula parotidea. Onderkaakspeekselklier of de glandula submandibularis.
Zetmeel kan gehydrolyseerd worden door amylase, een enzym dat onder andere in speeksel zit. Bij de hydrolyse wordt de zetmeelketen verknipt door het inbouwen van een watermolecuul. Bèta-amylase bijvoorbeeld, verknipt zetmeel in maltose-eenheden.
Lipase wordt ook aangemaakt door je alvleesklier, dus je hoeft het niet uit je voeding te halen. Maar een supplement met lipase kan wel de spijsvertering vergemakkelijken, vooral na een vetrijke maaltijd (23). Daarnaast zitten er ook andere enzymen in avocado's , zoals polyfenoloxidase.
Ook bevat fruit vaak de nodige vezels! Vezels zelf zijn niet verteerbaar, maar ze bevorderen wél de opname van voedingsstoffen in je lichaam. Eet bananen, appels, meloenen, bosvruchten, aardbeien, perziken of abrikozen.
Vertering van vetten
Gal is een bruingroene vloeistof, dat wordt gemaakt in de lever en wordt bewaard in de galblaas. Gal maakt van grote vetdruppels zeer kleine vetdruppels. Alvleessap bevat een enzym dat vet afbreekt tot glycerol en vetzuren. Glycerol en vetzuren worden in de dunne darm opgenomen.
Het DPP-IV is een protease (eiwitafbrekend enzym) met de capaciteit om gluten af te breken.
Enzymen in speeksel (amylase) en in de dunne darm breken koolhydraten af tot monosachariden. Hoe snel polysachariden zoals zetmeel worden verteerd, hangt af van hun opbouw.
Waar wordt Pepsine gewonnen
Pepsine kan zowel uit dieren als uit mais (Maltodextrin) worden gewonnen. In ons eigen lichaam scheidt de maagwand pepsinogeen, zoutzuur en slijm uit. Deze componenten samen vormen met het hormoon gastrine, dat in de maag geproduceerd wordt, het maagzuur.
Het maagsap bevat een enzym om van grotere eiwitten kleinere eiwitten te maken. In de twaalfvingerige darm komt alvleessap bij het voedsel. Alvleessap bevat enzymen waarmee de eiwitten in nog kleinere mootjes worden gehakt.
Is het gemodificeerd maiszetmeel gezond? Aangezien alleen de chemische structuur een beetje wordt veranderd, is het in wezen nog steeds gewoon maiszetmeel. Ons lichaam kan het net zo gemakkelijk verwerken als niet gemodificeerd maiszetmeel. Het wordt op dezelfde manier afgebroken in ons spijsverteringssysteem.
Het lichaam breekt eiwit uit voedsel af tot afzonderlijke aminozuren. Dat gebeurt met behulp van enzymen in de maag en de dunne darm. Eiwit wordt sneller verteerd als het is gedenatureerd. Dat wil zeggen dat de ruimtelijke structuur van het eiwit is veranderd.
Een aantal keer per dag je tanden poetsen en een mondspoeling gebruiken kan helpen om overtollig speeksel tegen te gaan doordat het dan eenvoudiger is om te slikken. Drink water. Regelmatig kleine slokjes water drinken helpt om overtollig speeksel door te slikken zonder dat je misselijkheid erger wordt.
Bij last van stress kunt u de volgende klachten ervaren:
Versnelde afbraak van het steunweefsel van tanden en kiezen. Mondzweren. Mondbranden. Droge mond.
Speeksel is van essentieel belang voor onze mondgezondheid. Zonder speeksel vallen tanden en kiezen ten prooi aan afbraak door cariës, erosie en attritie. Bovendien gaat monddroogte het dagelijks leven domineren, omdat zaken als eten en praten plotseling niet meer vanzelfsprekend zijn.
Wil je het echt goed doen, dan zou je iedere hap meer dan honderd keer moeten kauwen. Net zo lang tot het voedsel is veranderd in een vloeibaar papje en het bijna vanzelf door je keel glijdt. Zo luidde het advies van Horace Fletcher, een Amerikaanse gezondheidsgoeroe uit begin twintigste eeuw.
20 tot 30 keer is een veel gehoord antwoord op deze vraag, maar meestal komt het erop neer dat je kauwt totdat de hap 'goed' voelt om door te slikken. Door goed te kauwen maak je veel speeksel aan en worden voedingsstoffen makkelijker opgenomen en afgebroken.
Verder heeft goed gekauwd voedsel een groter oppervlakte waardoor voedingsstoffen makkelijker worden opgenomen en afgebroken. Door goed te kauwen, kun je overmatige gasvorming en een opgeblazen gevoel voorkomen of verminderen. Ook voorkom je aandoeningen zoals het Prikkelbare Darm Syndroom.