De umlaut (¨) is een teken dat uit twee puntjes bestaat die boven een klinkerteken staan. Een umlaut wordt in sommige talen op klinkertekens gezet om aan te geven hoe een specifieke klinker uitgesproken moet worden.
Umlaut: leenwoorden
Ze geven aan dat je een klinker anders uitspreekt dan normaal het geval is in die taal. Umlaut betekent in het Duits dan ook letterlijk 'omklank', oftewel 'klankverandering'. Zo klinkt de ö als 'uh' of 'eu' en de ä als 'e' of 'ee': rösti, döner, knäckebröd, salonfähig.
In het Duits geeft de Umlaut aan dat de letter iets anders uitgesproken moet worden dan je normaal zo'n doen. Het draait dus om klankverandering. De Umlaut komt alleen niet op alle klinkers, maar alleen op de a, de u en de o. Een makkelijk ezelsbruggetje is het woord 'auto', daar zitten ze alle drie in!
Op het toetsenbord van je PC vind je de trema/ umlaut (“). Druk op de SHIFT + (“)-toets en daarna op de u. De letter ü verschijnt. Een (“) met een a, e, i, o, u, of y, geeft respectievelijk een ä, ë, ï, ö, ü, of ÿ.
Ü of ü is een letter die in verschillende talen voorkomt.De dubbele punt op de letter kan afhankelijk van de taal een umlaut of een trema zijn. Duits verkeersbord met drie stadsnamen, elk met een "Ü". Als een u met een umlaut komt Ü onder andere voor in het Duits, Turks en het Hanyu pinyin.
De umlaut (¨) is een teken dat uit twee puntjes bestaat die boven een klinkerteken staan. Een umlaut wordt in sommige talen op klinkertekens gezet om aan te geven hoe een specifieke klinker uitgesproken moet worden.
De letter Ü wordt uitgesproken als de Nederlandse U. De Duitse letter U wordt uitgesproken als de Nederlandse OE, zoals in koe (deutsch: die Kuh).
In het Duits zie je umlauts als twee puntjes boven de klinkers "a", "o" en "u". Umlauts worden vaak gebruikt om meervoudsvormen te vormen, werkwoordvervoegingen te creëren en bijvoeglijke naamwoorden te vergelijken .
De 'ß' bestaat alleen in de Duitse taal. Geen wonder, dat ze erover struikelen. De letter heet officieel 'eszett', maar je schrijft 'ß'. In Duitsland heeft deze letter diverse benamingen, zoals 'Buckel-S' of 'Straßen-S'.
Het trema of deelteken is een diakritisch teken in de vorm van twee punten die, naast elkaar, boven een klinker geplaatst worden.
Uitspraak. De 'ß' klinkt precies zoals de dubbele 'ss' in het Nederlands. Als je Duitse les hebt gevolgd, heb je het waarschijnlijk gezien in woorden als 'Straße' (straat) en 'Fuß' (voet).
Als je ooit Duits hebt gestudeerd, heb je een umlaut gezien. Het is een teken dat eruitziet als twee stippen boven een letter en het staat voor een verandering in uitspraak.
De ë met de zogenaamde trema wordt uitgesproken als de e in "extra", "error", "element". Als het op een medeklinker volgt, wordt het ook solitair uitgesproken. Dus "gluë" zou niet "gloo" zijn, maar "gloo-e", met de e uitgesproken zoals ik zei. De ó is gewoon een lange o.
Sommige talen hebben enkele vormen van de Duitse letters Ä, Ö of Ü geleend, waaronder Azerbeidzjaans, Estisch, Fins, Hongaars, Karelisch, enkele Samische talen, Slowaaks, Zweeds en Turks . Dit duidt op klanken die lijken op de overeenkomstige umlautletters in het Duits.
Een cedille (in ç en ş, via Frans cédille uit Spaans cedilla, verkleinwoord van ceta, de letter 'z') is een diakritisch teken dat onder andere in de spelling van het Albanees, het Catalaans, het Frans, het Portugees en het Turks wordt gebruikt. De cedille is een haakje dat onder een medeklinker wordt geplaatst.
In de Duitse spelling vertegenwoordigt de letter ß, Eszett (IPA: [ɛsˈtsɛt], SZ) of scharfes S (IPA: [ˌʃaʁfəs ˈʔɛs], "scherpe S") genoemd, het /s/-foneem in Standaardduits wanneer het volgt op lange klinkers en tweeklanken . De letternaam Eszett combineert de namen van de letters ⟨s⟩ (Es) en ⟨z⟩ (Zett) in het Duits.
in de benaming van letters wordt meestal de hoofdletter gebruikt, maar omdat dit teken geen zelfstandige plaats in het alfabet heeft en alleen aan het eind van een woord (dus nooit als hoofdletter) voorkomt, krijgt "ringel-s" de voorkeur boven "ringel-S".
De term umlaut werd oorspronkelijk bedacht door Jacob Grimm in verband met de studie van Germaanse talen, aangezien umlaut prominent voorkwam in veel van hun taalkundige geschiedenissen (zie Germaanse umlaut). Terwijl het algemene Engelse meervoud umlauts is, is het Duitse meervoud Umlaute.
De punt (.)
De punt is waarschijnlijk het meest gebruikte leesteken. Je benut hem om het einde van een zin aan te geven.
Ü (of ü) is een letter die niet in het Engels wordt gebruikt . Het wordt vaak gebruikt om de klank [y] weer te geven. Ü begon als au met een e erboven. Het komt uit het Duits en wordt gebruikt in de Turkse talen, zoals het Turks. In het Duits kan ü worden vervangen door de digraaf ue, als deze niet beschikbaar is op het toetsenbord.
De ß, die in het Duits Eszett (es-tset) of scharfes s (scherpe s) wordt genoemd, is volgens de simpelste theorie oorspronkelijk een ligatuur van de ſ (lange s) en de z uit het Frakturschrift (drukwerk) of het Sütterlinschrift (handschrift).
Oh heeft een 'doffere' o-klank, ongeveer als in door. De uitroepen o en oh bestaan allebei; ze kunnen onder meer vreugde, verdriet, verwondering en schrik uitdrukken. Welke spelling de voorkeur heeft, hangt van de uitspraak af. De spelling o past bij de uitspraak met een 'open' o-klank, net als in zo en hallo.
Trema/umlaut (ä, ë, ï, ö, ü, ÿ): typ het teken " (links naast de Enter-toets) en daarna de letter.