Wat je op dat moment ervaart, zijn zogenaamde food cravings. Je verlangt intens naar iets dat bijvoorbeeld zout of zoet is en dat je makkelijk en snel kunt eten. Deze hunkering naar iets lekkers is een signaal van je lichaam.
Zin in zout kan wijzen op een onderliggend medisch probleem. Wanneer je nieren niet goed functioneren of je lichaam onvoldoende cortisol aanmaakt, kun je zin krijgen in zout. Merk je dat je opvallend meer zin hebt in zout dan anders, neem dan voor de zekerheid contact op met je huisarts.
Waar komt het dan door? Welnu: onderzoek heeft aangetoond dat onze trek ontstaat vanuit ons brein. Veel ongezonde snacks die suiker en vetten bevatten, activeren dezelfde delen van je brein die ook worden geactiveerd door drugs. Daarbij komt dopamine vrij, het stofje waar je je heel gelukkig door gaat voelen.
Weet je wat er óók nog als bonus in chips zit? Kalium. In 100 gram naturel chips zit 1,275 mg kalium – in verhouding ongeveer net zoveel als in een kleine banaan! Kalium is een mineraal dat goed is voor je bloeddruk en het regelen van de vochtbalans in je lichaam.
Snelle koolhydraten zorgen in het algemeen voor schommelingen in je bloedsuikerspiegel. Dat betekent dat ze heel snel stijgen na het eten, maar daarna net zo hard weer naar beneden kelderen. En dat is precies het moment dat je zin krijgt in iets lekkers: je lichaam gaat op zoek naar een nieuwe piek.
De winnaar: Chips kiezen we als winnaar, omdat chocolade een stuk meer suiker bevat. Qua calorieën loopt het bijna gelijk op. Ook het verschil in vet, vezels, eiwitten en koolhydraten is klein. Vergeet niet dat chips veel zouter is.
Een van de bekendste en meest effectieve eetlustremmer is gember. Gember is een wortel die je stofwisseling verhoogt en zorgt voor minder trek. Het is niet voor niets dat er vaak gemberthee wordt gedronken tijdens een dieet. Voor de rest is het belangrijk dat je op dagelijkse basis genoeg vezels binnenkrijgt.
Dat je die zak chips zorgvuldig sluit, om binnen de minuut toch weer open te doen "voor een laatste handje" (en die actie dan op repeat), heeft alles te maken met drie boosdoeners: vet, zout en suiker. De combinatie van die drie maakt dat chips - en andere junkfood - soms moeilijk te weerstaan zijn.
Verborgen verslaving
De reden waarom chips zo verslavend zijn, is omdat er vaak allerlei stoffen aan worden toegevoegd om de chips een stevige smaak te geven. Om te beginnen: zout! Veel zout. En zout is verslavend.
Kies elke dag maximaal 3 tot 5 keer iets kleins buiten de Schijf van Vijf. Iets kleins is bijvoorbeeld een koekje, stukje chocolade, zoet beleg of een lepel ketchup. Ook kun je maximaal 3 keer per week iets groters kiezen buiten de Schijf van Vijf, zoals een stuk taart, een zakje chips of een glas frisdrank.
Het is lastig om exact te zeggen hoe vaak ongezond eten per week nog verantwoord voor je is. Ga ervan uit dat in de regel 10 tot 20 procent ongezonde voeding nog verantwoord is om te eten. Deze 10 tot 20 procent is dan genomen over de totale voeding die gegeten wordt.
Dat hongerige gevoel in de avond is eigenlijk de schuld van natuurlijke, biologische processen. Onze biologische klok staat nou eenmaal zo afgesteld dat het weerstaan van zoete, zoute en zetmeelrijke producten in de avond moeilijker is.
Je hersenen weten dat suiker tijdelijk een lekker gevoel veroorzaakt, dus dat wil je graag ervaren. Door toe te geven aan de drang naar suiker maakt je lichaam dopamine aan waardoor je je weliswaar tijdelijk, lekkerder gaat voelen. Ook kan het met het hormoon serotonine te maken hebben.
Zure producten bederven minder snel: het is dus een manier om levensmiddelen langer houdbaar te maken. Bacteriën kunnen niet groeien als een product voldoende zuur is (pH < 4.5).
Een andere veelvoorkomende oorzaak van zin in zoute snacks is stress of slaaptekort. Maar een sterke behoefte aan zoutige snacks kan ook duiden op een tekort aan mineralen en spoorelementen die je wellicht hebt uitgeplast doordat je erg veel water en thee hebt gedronken.
Die enorme zin in zoetigheid na het eten komt door je bloedsuikerspiegel... Wanneer je naar suiker snakt, schommelt je bloedsuikerspiegel en heeft je lichaam een energietekort.
Het eten ervan is behoorlijk ingeburgerd in Nederland. Maar wisten jullie ook dat het eten ervan nogal wat gezondheidsrisico's met zich meebrengt? Volgens een wetenschappelijke studie naar chips is het eten van chips net zo verslavend als bijvoorbeeld drugs, met name omdat chips hetzelfde verslavende gevoel opwekken.
Eigenlijk eet je gewoon een grote hap vet met zout. Mindful eten helpt je om je bewust te worden van de smaak en hoe lekker je chips daadwerkelijk vindt. Hierdoor kun je je bewust worden dat chips eten een verslaving is die je niet eens lekker vindt. Hierdoor kun je de chips ook eenvoudiger laten staan.
Dorito's chips bevat een morfineachtige stof én 30 andere ingrediënten: 'Het is vechten tegen de bierkaai' Het ziet eruit als een simpel driehoekje, maar het bevat meer dan dertig ingrediënten, waaronder een morfineachtige stof die het extra verslavend maakt.
Door smaakversterkers worden chips nòg verslavender. E621(mononatriumglutamaat), ook wel bekend onder de naam ve-tsin, is ook eetlustopwekkend. Op etiketten vind je mononatriumglutamaat ook onder de code GMS of MSG. Het zit in bijna alle hartige snacks en kant -en klaar maaltijden.
E621. Veruit het beruchtste E-nummer is smaakversterker E621 (mononatriumglutamaat). Op internet worden er verschillende horrorverhalen over gedeeld. Het zou bijvoorbeeld verslavend zijn of hartkloppingen veroorzaken.
Ingrediënten: aardappelen, plantaardige oliën (zonnebloem, koolzaad, maïs, in wisselende hoeveelheden), zout.
Spinazie, sla, boerenkool. Bladgroenten zijn heel erg rijk aan vezels en water. Alle twee uitermate geschikt om je maag een vol gevoel te geven. Bovendien zitten groene bladgroenten boordevol mineralen, vitaminen en vezels en zijn daardoor heel geschikt voor een gezond dieet.
Afvallen wordt pas echt een succes als je minder eet én meer beweegt, want: door minder en gezonder te eten krijg je minder calorieën binnen. door meer te bewegen verbrand je meer calorieën.