Verveling is een samenklontering van gevoelens: je voelt je hangerig, lusteloos, ongemotiveerd, laveloos, inspiratieloos en energieloos. Je wordt niet geboeid door iets of je komt niet in beroering. Anders gezegd: er is niet iets wat je raakt of waarvan je in vuur en vlam staat.
Snel verveeld raken kan inderdaad aan de werking van het brein liggen, bijvoorbeeld als er sprake is van een tekort aan dopamine. Dopamine is de 'beloningsstof'. Wanneer we een prestatie verrichten, komt er dopamine vrij, wat ons een gelukzalig gevoel geeft. Hierdoor zijn we geneigd bepaalde handelingen te herhalen.
Verveling treedt op als alle dingen die leuk en interessant zijn om te doen niet kunnen of niet mogen, en men toch geen zin heeft om niets te doen. Verveling kan het gevolg zijn van een gebrek aan prikkels, bijvoorbeeld tijdens het wachten, of van bezigheden die als saai, eentonig of repetitief ervaren worden.
Onderzoek laat namelijk zien dat verveling juist heel goed voor ons is. En dan met name voor het brein, want dat krijgt in tijden van rust de kans om eindelijk weer eens aan zichzelf te werken. Je hersenen zijn namelijk bijna altijd voor jou aan het werk.
Wat is vervelen? Psychologen beschouwen 'vervelen' als een emotie, vertelt Wijnand. “Het is een korte, maar zeer sterke emotie. Deze emotie kan opspelen bij een bepaalde activiteit of bij het gebrek eraan.
Ontspannen verveling wordt vaak als positief gezien. Je neemt dan een moment voor jezelf om even niks te doen, na een lange dag bijvoorbeeld.
Aan de hand van baanbrekend hersenonderzoek onderscheidde hij zeven oer-emoties, ook wel emotiesystemen genoemd (zie het kader onderaan). Hij noemde ze: Zoek, Spel, Lust, Zorg, Paniek/Verdriet, Angst en Woede (met hoofdletters, om ze te onderscheiden van de bijbehorende gevoelens).
Als jij je verveelt, hebben je hersenen tijd om allerlei prikkels te verwerken.Ze houden dan eigenlijk een soort opruiming in je hoofd. ' Volgens Belton is er in best korte tijd veel veranderd in de manier waarop mensen zijn gaan leven.
Je bent moe, gestrest, prikkelbaar en hebt minder zelfvertrouwen en interesse in je omgeving. Ook kan een bore-out zorgen voor bepaald gedrag. Als je niets te doen hebt, of als jouw werk niet uitdagend genoeg is kan je veel gaan uitstellen en doen alsof je druk bezig bent terwijl jij je eigenlijk verveelt.
Op de lange termijn kan dat gevolgen hebben op jouw werk. Ook slapeloosheid kan ontstaan door verveling. In het ergste geval kun je zelfs gevoelens van depressie ervaren. Het is dus geen onschuldig gebeuren maar alle reden om er iets mee te doen.
Letterlijk betekent bore out 'doodgaan van verveling'. Bij bore out spelen gebrek aan werkzaamheden en minder interesse voor de werkzaamheden en taken een rol. Gebrek aan motivatie en/of inspiratie leiden tot onrust, angst, onzekerheid of vermoeidheid.
Verveling wordt omschreven als een onaangenaam gevoel van lusteloosheid, van desinteresse, van hangerigheid, grenzend aan ergernis. Verveling kan bij eender wie eender wanneer optreden. Het is met andere woorden een erg universele emotie.
Je kunt gevoelens van angst ervaren, verdrietig zijn en depressief. Verder gaat het gepaard met een gebrek aan energie. Je voelt je futloos, moe en je hebt nergens zin in. Dit kan zich ook uiten in taken steeds uitstellen en je vaker ziekmelden.
Angst en hoop zijn de twee sterkste emoties van de mens.
Het is een menselijke reactie die ons beschermt. Het weerhoudt ons er bijvoorbeeld van overmoedig te raken, maar waarschuwt ons ook als er gevaar dreigt. Angst is dus een nuttige emotie die signalen herkent, zodat we snel kunnen reageren. Toch overkomt het sommige mensen dat hun angst een eigen leven gaat leiden.
De eerste, alledaagse verveling, wordt gekenmerkt door voorspelbare omstandigheden waar je moeilijk onderuitkomt, zoals kerkdiensten of toespraken. Ze duren eindeloos en geven je het gevoel dat de tijd langzaam gaat. De tweede vorm is existentiële verveling, ook wel melancholie, levensmoeheid of weltschmerz genoemd.
Het gaat om een verveling die erg diep ingrijpt op de persoon en die een gevoel van leegte en zinloosheid kan teweegbrengen. Verveling depersonaliseert. In die existentiële verveling komt men onwillekeurig terecht, want zelf wil men er eigenlijk niet in terechtkomen.