Probeer op alle mogelijke manieren contact te krijgen.Ook kun je direct de politie inschakelen, hoewel ze niet altijd direct actie zullen ondernemen kunnen ze je wel goed adviseren. Dit kan je verder helpen. Het is goed om te weten dat de meeste 'weglopers' binnen één dag weer thuis zijn.
Als je kind is weggelopen en je wilt graag hulp, kun je contact opnemen met de jeugdgezondheidszorg bij jou in de buurt. Zij kunnen je doorverwijzen naar geschikte hulp.
Als je kind niet meer naar jou toe wil
Probeer samen tot een oplossing te komen, eventueel met een mediator erbij. In bijna alle gevallen heb je recht op omgang met je kind! Wanneer het niet lukt om samen een oplossing te vinden, vraag dan advies aan een advocaat over hoe je het beste kunt handelen.
Ook kinderen jonger dan 18 jaar mag je uit huis zetten. De wet zegt dat je – als gezaghebbende ouder – onderdak moet geven aan je minderjarige kind (of kinderen), maar niet dat dit per se in je eigen huis hoeft te gebeuren. Op grond daarvan kun je een minderjarig kind de deur wijzen.
Kinderen lopen wel eens weg omdat ze boos zijn of ergens naartoe willen waar ze van jou niet mogen komen. Het weglopen zelf kun je dan niet tegenhouden. Wel kun je je kind zo snel mogelijk proberen terug te vinden. Praat er met je kind over waarom het is weggelopen.
Jullie gezinsvoogd of de Raad voor de Kinderbescherming kan een uithuisplaatsing aanvragen bij de rechter. Dat doen ze als ze vinden dat het bij jullie thuis niet veilig of stabiel genoeg is voor je kind. De rechter neemt het besluit. Alleen hij kan bepalen of jouw kind uit huis wordt geplaatst.
Bij uithuiszetting moet iemand zijn huis verlaten na een besluit van de rechter, of soms van de burgemeester. Dit wordt ook wel ontruiming genoemd. Uithuiszetting kan gebeuren als iemand de huur niet betaalt of overlast veroorzaakt. Zoek snel hulp en houd goed contact met de verhuurder.
Wat doet Veilig Thuis met een melding? Na een melding doet Veilig Thuis het volgende: een hulpverlener die uw gezin al hulp geeft op de hoogte brengen (zoals de huisarts) of het sociale wijkteam. Die helpen uw gezin dan verder.
Kinderen worden op hun 18e verjaardag meerderjarig. Pas vanaf dat moment mogen ze alle beslissingen zelf nemen en zijn ze vrij om te gaan en staan waar ze willen. Dat betekent dat ze dan ook zelf mogen kiezen bij welke ouder ze willen wonen (of ergens anders) en hoe vaak ze hun ouders bezoeken.
Gedrag van de controlerende ouder:
Uitsluitende negatieve informatie over de andere ouder delen met het kind. Met smoesjes het contact tussen het kind en de andere ouder beperken. Niet of moeizaam nakomen van de (gerechtelijke) contactregeling. Ex-partner niet informeren over het welzijn en de ontwikkeling van het kind.
Ouderverstoting heet ook wel oudervervreemding of Parental Alienation Syndrome (PAS) genoemd en is eigenlijk een vorm van kindermishandeling. Een kind dat te maken krijgt met ouderverstoting kan hier vaak levenslang last van houden.
Zo is één uur voor de meeste veertien- en vijftienjarigen een heel acceptabele tijd en gaan oudere tieners minstens tot twee á drie uur uit (zie tabel). Die tijd wordt doorgaans (47 procent) in overleg met het kind vastgesteld volgens de 'schippermethode': onderhandelen en een beetje water bij de wijn doen.
Een kind kan bijvoorbeeld uit huis worden geplaatst wanneer: Het wordt verwaarloosd of mishandeld; De ouders te ziek zijn om het kind te verzorgen; Er vaak ruzie is tussen de ouders (of de ouders en het kind);
Ik wil weglopen
Praat eens over je problemen thuis met iemand die je vertrouwt: een goede vriend(in), een familielid, je mentor of de vertrouwenspersoon op school, of met de jongerenwerker in je buurthuis. Zij kunnen je helpen. Je kunt ook gratis bellen met Veilig Thuis (0800-2000) of De Kindertelefoon (0800-0432).
Het verzoek tot opheffing van de ondertoezichtstelling kan worden gedaan door Bureau Jeugdzorg, door de met het gezag belaste ouder en door een minderjarige die twaalf jaar of ouder is.
Kan ik een gesprek weigeren? Wij kunnen niemand dwingen om met ons in gespek te gaan, maar we hebben wel de wettelijke taak om te onderzoeken of het veilig is in jouw gezin is. Dat kunnen we niet doen zonder jou. Jouw mening hebben we nodig om een zo goed mogelijk beeld van de situatie te vormen.
Denk bijvoorbeeld aan kinderen die getuige zijn van geweld in huis, kinderen die zelf slachtoffer zijn van mishandeling/verwaarlozing of kinderen die afhankelijk zijn van volwassenen, die echter door alcohol- of drugsgebruik, een psychische ziekte of agressie in de huiselijke sfeer niet in staat zijn om voor het kind ...
Deurwaarder. Komen ouders en kind na een minnelijke schikking tot een akkoord, of beslist de vrederechter in zijn vonnis dat het kind het huis moet verlaten, dan krijgt het kind een bepaalde tijd om de ouderlijke woonst vrijwillig te verlaten. Doet hij of zij dat niet, dan kunnen de ouders naar de deurwaarder stappen.
De rechter stopt uw huurcontract vaak bij een huurachterstand van 3 maanden of meer. Of als u regelmatig te laat betaalt. Als de rechter uw huurcontract stopt, moet u uw huis uit.
Een procedure voor de vrederechter zal vaak minstens een maand duren voor er effectief een vonnis is. Na dit vonnis volgt de uithuiszetting niet direct. De wet bepaalt namelijk dat er minstens één maand moet zitten tussen de officiële afgifte van het vonnis door een gerechtsdeurwaarder en de effectieve uithuiszetting.
Veilig Thuis is het Advies en Meldpunt Huiselijk Geweld, kindermishandeling en ouderenmishandeling. Zij geven advies en ondersteuning bij huiselijk geweld en kindermishandeling. En doen onderzoek bij vermoedens van Huiselijk Geweld en kinder- en ouderenmishandeling.
Iedereen kan een melding doen bij Veilig Thuis. Bijvoorbeeld als iemand zich zorgen maakt over jouw thuissituatie. De meeste meldingen worden gedaan door de politie. Maar ook leraren, hulp- en zorgverleners, verpleegkundigen, (huis-)artsen, familieleden, buren of vrienden kunnen een melding doen.
Wat doet Veilig Thuis als er een melding over u binnen komt? Na ontvangst van een melding voert Veilig Thuis een veiligheidsbeoordeling uit. We kijken of er sprake is van onveiligheid en wat er nodig is om weer een veilige situatie te creëren.
Het kan verschillende oorzaken hebben dat een kind onhandelbaar wordt. Onbegrip vanuit de ouders, de komst van een jonger broertje of zusje, verkeerde vrienden en ook bepaalde aandoeningen, zoals asperger of ADHD kunnen ervoor zorgen dat ouders het kind minder goed begrijpen en begeleiding in de ontwikkeling.