Het overgeven van wit schuim is bij honden meestal een teken van maagirritatie, vaak bij een hond met een lege maag. Soms zal de hond gras eten om de irritatie te verzachten, waarna het gras vaak, samen met wit schuim, overgegeven wordt. Het kan ook voorkomen als de hond te snel gegeten of gedronken heeft.
Als honden overgeven met een lege maag dan komt er voornamelijk wit en/of geel slijm uit (maagsappen en gal). Een keer overgeven is niets om je zorgen over te maken, maar als het meerdere keren gebeurt of er zit bloed bij het braaksel, dan is het verstandig om een dierenarts te raadplegen.
Sommige honden braken regelmatig 's ochtends gal. Dit ochtendbraken wordt veroorzaakt door terugstroom van gal uit de darm naar de maag, als de maag voor langere tijd leeg is. Het komt vooral voor bij honden die éénmaal per dag eten krijgen.
Bij af en toe overgeven (en wanneer de hond niet in shock of uitgedroogd is): Geef je hond 12 uur lang geen eten. Geef je hond in plaats daarvan ijsklontjes om aan te likken of twee tot drie eetlepels water elk half uur, hiermee houd je de bek van je hond vochtig. Geef je hond na 12 uur vers, schoon water.
Na het inslikken van een vreemd object kan een hond of kat misselijkheid, acuut braken van voedsel of gal, verlies van eetlust, lusteloosheid en sloomheid vertonen. Braken is het meest voorkomende symptoom, maar sommige dieren zijn alleen lusteloos, zonderen zich af of hebben geen of weinig eetlust.
Symptomen vergiftiging
Verschijnselen kunnen vrij snel na opname optreden, maar soms ook pas na enkele dagen zichtbaar worden. Veel voorkomende verschijnselen zijn: overgeven en diarree. bloedingen.
Bij aanraken van de buik kan het dier de buikspieren abnormaal aanspannen. Bij buikpijn zie je vaak ook verschijnselen als buikborrelen, misselijkheid (smakken, slikken, geeuwen, boeren), winderigheid of gras eten. Sommige dieren laten het eten staan, geven over en/of hebben minder goed gevormde ontlasting / diarree.
Er is geen harde vaste grens hoe vaak een hond mag braken of welke frequentie als normaal beschouwd kan worden. Bij meerdere keren per week braken is het verstandig om met de hond naar de dierenarts te gaan. Dat hangt van andere symptomen af die ermee gepaard gaan.
Een hond met een maagtorsie is rusteloos, zal proberen te braken zonder dat er iets terugkomt, zal veel kwijlen, jankt, heeft een opgezette buik (vooral aan zijn linkerkant, vlak achter de ribben), heeft pijn (en kan daardoor in vreemde houdingen gaan staan of liggen), wordt zwak, ademt snel, heeft een snelle hartslag ...
Medicijnen als Emeprid® (primperid) of Cerenia® kunnen de misselijkheid bestrijden en het braken tegengaan. Cerenia® kan ook pijnstillend werken.
Klachten en symptomen bij gallige reflux
Deze klachten ontstaan met name na het eten. Ook misselijkheid en (gal)braken komen voor. Het braaksel is dan groenig gekleurd. Door de inwerking van galvloeistof en alvleeskliersap kan de slijmvlieslaag aan de binnenkant van de maag onstoken raken.
De meeste honden zijn wel eens misselijk of spugen wel eens. Braken beschermt het lichaam tegen opgenomen irriterende stoffen, voordat deze schade kunnen aanbrengen. Meestal is het braken een symptoom van een ziekte, virus, bacterie, bedorven voedsel of een plotselinge verandering van het dieet.
Hond overgeven geel van kleur
Gele kleur / gele vloeistof = Hond braakt gal. Simpel gezegd, wanneer uw hond gele gal braakt, betekent dit dat ze gal worden uitgestoten. Gal is een natuurlijke spijsverteringsvloeistof die door de lever wordt geproduceerd.
Symptomen: zo herken je een vergiftiging bij de hond
Misselijkheid en overmatig kwijlen. Diarree en braken (eventueel met bloed) Bloederige punten op de slijmhuiden (petechieën) Bloed in de urine.
Je kan hem het beste licht verteerbare voeding geven. Als je hond ook diarree heeft of overgeeft, kan hij snel vocht verliezen. Onze Vers Gestoomde en Vers Bereide Maaltijden zijn ideaal als je hond last heeft van zijn maag. Deze voeding is licht verteerbaar, bevat veel vocht én ondersteunt ook direct de darmflora.
Soms hebben honden zoveel tandpijn, dat ze hun ongemak uiten door te hijgen en te speekselen – met een schuimbek als gevolg. Epilepsie (of andere aanvallen): wanneer een hond een lichamelijke aanval doormaakt, kan zijn bek gaan schuimen als gevolg van overmatig hijgen en speekselen.
Bij bepaalde hondenrassen zien we vaker een maagtorsie, bij andere hondenrassen zelden of nooit. Een aantal rassen waarbij een maagtorsie voorkomt en de kans op een maagtorsie zijn: Duitse Dog (36,7%), Konings Poedel (25,3%), Ierse Setter (24,9%), Weimaraner (19,1%), Rottweiler (3,9%).
Symptomen van maagtorsie
Je herkent een maagkanteling aan de volgende symptomen. Je hond kan proberen te poepen en braken zonder dat er iets uit komt. Heeft pijn, waardoor hij kan janken en vreemde houdingen aan kan nemen. Kwijlt meer dan normaal, heeft bleke slijmvliezen en ademt snel.
De bloedsomloop en ademhaling raken door de opgezette maag verstoord. Er ontstaat een lage bloeddruk, zuurstoftekort in de vitale organen en uiteindelijk raakt de hond in shock. De hond is dan in levensgevaar. Bij een maagtorsie moet de hond zo snel mogelijk worden geopereerd.
Als baasje kun je soms aan het gedrag van je hond merken dat hij zich niet lekker voelt, of gewoonweg ziek is. Als je hond zijn mand niet uit wil komen, zijn eten laat staan, minder enthousiast reageert wanneer je thuiskomt, of geen zin meer heeft om te spelen.
Elk dier kan ziek worden, ook een hond. Veel voorkomende verschijnselen zijn braken, diarree en lusteloosheid. Daarnaast zijn er nog veel meer symptomen.
Gedragingen die kunnen duiden op pijn
Verwijzen naar een pijnlijke plek: wanneer een hond pijn heeft op een bepaalde plek gaat hij deze plek vaak herhaaldelijk likken, bijten of krabben. Vooral bij acute pijn wordt dat veel gezien. Daarnaast probeert hij het pijnlijke (lichaams-)deel te verstoppen.
Paracetamol maximaal 5 dagen geven aan honden. De gebruikelijke dosering bij honden is 15-20mg per kg lichaamsgewicht 3-4x per dag. Het is belangrijk bij gebruik bij de hond dat de voorgeschreven dosering strikt wordt gevolgd. Geef niet meer en niet langer dan voorgeschreven.
Honden reageren minder heftig op paracetamol. Bij honden is 250 mg/ kg dodelijk, maar er is sprake van een zeer grote variatie tussen individuen. Bij een dosering van 100-150 mg/ kg kunnen al vergiftigingsverschijnselen ontstaan. Een dosering die wel gebruikt wordt voor honden is 15 mg/kg, maximaal 3 maal daags.