Al sinds 1956 claimt Marokko de twee kustplaatsjes. In dat jaar werd Marokko onafhankelijk van Frankrijk en gaf ook Spanje zijn deel van het land – in feite de hele noordelijke kuststrook – aan de Marokkanen terug. Behalve Melilla en Ceuta.
Al sinds de zestiende eeuw zijn Ceuta en Melilla onderdeel van Spanje. In de eeuwen die volgden werd de invloed van Spanje in Marokko steeds groter. Waardoor begin twintigste eeuw bijna het hele noorden van Marokko onder Spaans bewind stond. Dit duurde tot de onafhankelijkheid van Marokko in 1956.
Deze erfenis diende om de Spaanse kolonisatie van Marokko te rechtvaardigen en ook om de Marokkaanse nationale cultuur te definiëren die de koloniale overheersing verving. Schrijvers van vele politieke strekkingen hebben convivencia gevierd, de legendarische "coëxistentie" van christenen, moslims en joden in het middeleeuwse Iberia.
Het woestijngebied ten zuidwesten van Marokko was bijna een eeuw lang een kolonie van Spanje. Toen dat land in 1975 halsoverkop vertrok, lijfde Marokko de Westelijke Sahara de facto in. Sindsdien voert de Saharaanse beweging Polisario een guerrillaoorlog tegen Marokko voor onafhankelijkheid.
In 475 ontving de Visigotische koning Euric Spanje en een deel van Gallië van de Romeinen die vrede wilden. Dit, samen met de val van Ravenna in 476, leidde tot de val van het Romeinse Rijk. Zo stond Spanje tegen het einde van de oudheid onder Visigotische heerschappij.
Portugal was het eerste land op het Iberisch Schiereiland en ontstond eerder dan Spanje. Op 24 juni 1128 werd het een koninkrijk, nadat het de Slag bij São Mamede had gewonnen onder leiding van Afonso Henriques. Op 25 juli 1139 riep Henriques zichzelf uit tot koning van Portugal, nadat hij de Moren had verslagen in de Slag bij Ourique.
De Spanjaarden bestaan uit verschillende etnische groepen die in verschillende fases naar het Iberisch Schiereiland getrokken zijn, het tegenwoordige Spanje en Portugal. Hiertoe behoren de Iberiërs, de Basken en verschillende Keltische, Fenicische en Griekse kolonisten.
Al sinds 1956 claimt Marokko de twee kustplaatsjes. In dat jaar werd Marokko onafhankelijk van Frankrijk en gaf ook Spanje zijn deel van het land – in feite de hele noordelijke kuststrook – aan de Marokkanen terug. Behalve Melilla en Ceuta.
Spanje won de Rifoorlog . Het herwon het gebied dat het in 1921 had verloren. Ongeveer 43.500 Spaanse troepen werden gedood, raakten gewond of raakten vermist tijdens de oorlog; Spanje's bondgenoot Frankrijk telde ongeveer 18.000 als gedood, gewond of vermist. Het aantal slachtoffers in het Rifgebied kan ongeveer 30.000 zijn geweest, met 10.000 doden.
Het Marokkaanse onderwijssysteem, het voormalige protectoraat en media zorgen ervoor dat veel Marokkanen ook buitenlandse talen beheersen waaronder: Frans, Spaans en in mindere mate Engels.
Handelsovereenkomsten. In het verleden heeft het uitblijven van een visserijdeal tussen de Europese Unie en Marokko in 2001 de relaties tussen José María Aznar en Mohammed VI gecompliceerd. De Tanger Med-haven van Marokko zal concurrentie opleveren die Spaanse havens aangaat.
De zeestraat kan op sommige plekken tot meer dan 900 meter diep zijn, wat een enorme technische hindernis vormt voor het bouwen van een brug. Dit maakt het praktisch onmogelijk om de funderingen van de brug diep genoeg in de zeebodem te verankeren.
Ceuta en Melilla zijn twee Spaanse enclaves in Noord-Marokko. De twee kuststeden werden in de 15e eeuw veroverd door de Portugezen en de Castilianen, de voormalige Spanjaarden.
Spanje bezette dus verschillende stukken van Marokko/Noord-Afrika vanaf 1497 met de verovering van Melilla . Deze gebieden, waarvan sommige nog steeds bestaan, werden vaak aangeduid als de "plazas de soberania". Spanje deed echter geen serieuze pogingen om zich vanuit deze strategische bolwerken uit te breiden.
Op 22 oktober 1859 verklaarde Spanje de oorlog aan Marokko. De nieuwe Marokkaanse Sultan Mulay Mohammed reageerde snel en stuurde een leger naar het noorden van Marokko om tegen de Spanjaarden te vechten.
Door een Frans-Spaans verdrag van 27 november 1912 werd Spanje een protectoraat over de Marokkaanse Middellandse Zeekust verleend, aangeduid als Spaans Marokko. Ceuta, Peñón de Vélez de la Gomera en Melilla werden daarna opgenomen in deze entiteit.
De Spaanse Burgeroorlog was een groot conflict dat uitgevochten werd in Spanje van 17 juli 1936 tot 1 april 1939.
Spanje werd jarenlang door de Romeinen bezet, van 200 v.Chr. tot 400 n.Chr. Frankrijk vocht in 1808 tegen Spanje, onder het beleid van Napoleon, en nam uiteindelijk de macht over het land over. Het land bleef het land bezetten tot 1814.
Vroeger heette dit gebied Mauretania. Na een periode van overheersing door de Romeinen, vestigen de Arabieren zich rond 700 in het gebied. In de eeuwen daarna heersen Spanjaarden, Portugezen en Fransen over het land. Sporen hiervan zijn nu nog terug te vinden in Marokko.
De Iberiërs waren 1 van de eerste volken die in Spanje woonden. Vandaar dat ook de eerste naam van Spanje Iberia was. Ook werd het wel Hispania genoemd en toen de Romeinen het land uiteindelijk zo noemden was dat waar uiteindelijk dus de naam Spanje vandaan komt.
Marokko is onafhankelijk geworden in 1956 en Algerije in 1962. De zoon en opvolger van koning Mohammed, koning Hassan II, claimde Algerijns grondgebied.
De genenpool van het Spaanse volk is grotendeels afkomstig van de pre-Romeinse bewoners van het Iberisch Schiereiland : Pre-Indo-Europese en Indo-Europees sprekende pre-Keltische groepen (Iberiërs, Vettones, Turdetani, Aquitani).
De Spaanse Nederlanden is de naam voor Nederland en België tussen 1556 en 1713. De landen hoorde toen bij Spanje. In 1581 werd Nederland onafhankelijk en werd een zelfstandig land.
Omdat Capac geen troonopvolger had aangewezen, maar besloot zijn rijk tussen twee van zijn zonen te verdelen, Atahualpa en Huáscar, brak er dat jaar opnieuw een machtsstrijd uit. Deze escaleerde in een burgeroorlog en leidde – samen met de Spaanse invasie – tot de ondergang van het Inca-rijk in 1532.