Petechiae (ook wel petechiën genoemd) zijn kleine puntvormige bloedingen in de huid. Ze berusten op extravasatie van rode bloedcellen en zijn niet wegdrukbaar. Petechiae wijzen op het bestaan van trombocytopenie.
In de meeste gevallen zullen petechiën weer vanzelf verdwijnen. Als dit niet het geval is, is het belangrijk om de oorzaak te achterhalen voor de juiste behandeling. Bij petechiën als gevolg van endocarditis kan een arts bijvoorbeeld antibiotica voorschrijven. Daarmee zullen ook de petechiën verdwijnen.
Petechiën kunnen te zien zijn bij trombocytopenie (te weinig bloedplaatjes in het bloed), maar ook bij medicijngebruik waarbij de werking van de bloedplaatjes beïnvloed wordt en bij ziekten waarbij de vaatwand van de haarvaten kwetsbaarder is dan normaal.
Petechiën, ook wel purpura genoemd, zijn kleine paarse verkleuringen van de huid. Ze worden veroorzaakt door een bloeding in de huid. Er is een verschil met een blauwe plek: bij petechiën zit de bloeding oppervlakkiger in de huid. Petechiën zijn kleiner dan 2 millimeter.
Niet wegdrukbare rode vlekken duiden op vasculitis, een ontsteking van de bloedvaatjes van de huid. Sommige mensen met rode vlekken hebben ook algemene klachten, zoals ziek zijn, onwel bevinden en koorts. De vorm en uitgebreidheid van de huiduitslag geeft vaak wel een aanwijzing voor de oorzaak.
Ze ontstaan doordat er ergens op één plek een opeenhoping van verwijde kleine bloedvaten ontstaat. Waarom dit gebeurt is niet bekend. Ze kunnen op het hele lichaam zitten. Ze ontstaan op oudere leeftijd, vanaf het 25e levensjaar kan het al beginnen.
Niet-wegdrukbare roodheid betekent dat de rode huidskleur niet wit wordt wanneer met een aantal vingers lichte druk op de rode plek wordt uitgeoefend. De roodheid blijft. Bij een lichte huidskleur zie je de roodheid meestal duidelijk, bij cliënten met een donkere huidskleur is dit soms lastiger.
Het zijn rode of paarse puntvormige huidverkleuringen die evenmin verheven zijn. Typisch is dat je ze niet kunt wegdrukken. Purpura zijn niet-wegdrukbare paars- of bruinrode verkleuringen van de huid, die vaak een symptoom zijn van een onderliggende ziekte van de bloedvaten of de bloedplaatjes.
Er ontstaan voelbare rode vlekjes op de huid die geleidelijk bruin verkleuren. Ze kunnen puntvormig zijn, maar ook voorkomen als uitgebreide blauwe plekken. Als je er met je vinger op drukt, verdwijnen ze niet. De voorkeursplaatsen zijn de onderbenen en billen.
Oorzaak van onderhuidse bloedingen
De oorzaken van deze thrombocytopenie moeten gezocht worden in een gestoorde aanmaak van bloedplaatjes in het beenmerg (bijvoorbeeld na een bestraling), of in een versterkte afbraak (bijvoorbeeld bij een overgevoeligheid voor bepaalde medicijnen of na infecties).
Symptomen van een bloeding
Bij een inwendige bloeding is er geen bloed zichtbaar, maar je kunt het wel herkennen aan de volgende symptomen: Pijn. Misselijkheid. Braken.
Galbulten of netelroos (medische term urticaria) is een vaak voorkomende huidreactie die zorgt voor rode vlekken op de huid, die vaak hevig jeuken. Bij één vlek wordt de aandoening galbulten genoemd. Wanneer er meerdere vlekken op de huid verschijnen, spreekt men van netelroos.
Trombocytopenie betekent een tekort aan bloedplaatjes (trombocyten). Bloedplaatjes zijn nodig voor de bloedstolling. Bij een tekort aan bloedplaatjes kan het bloed niet goed stollen bij een verwonding. Ook kan het tekort tot spontane bloedingen leiden.
Bloedblaasjes zijn kleine rode blaasjes. Ze kunnen overal op het lichaam voorkomen. Maar meestal komen ze voor op het decolleté, gezicht, rug en buik. Bloedblaasjes zijn onschuldig, maar veel mensen vinden dit cosmetisch storend.
Er zijn verschillende behandelingsmogelijkheden. De eerste keus bestaat meestal uit corticosteroiden (prednison of dexamethason). Als u geen klachten heeft en de bloedplaatjes nog voldoende hoog, zal de arts eerst afwachten. U blijft wel onder controle.
Immuun trombocytopenie (ITP) is een ziekte waarbij je te weinig bloedplaatjes hebt. Dit noemen we ook wel trombocytopenie of trombopenie. Bloedplaatjes (trombocyten) zijn belangrijk om de bloedstolling goed te laten werken.
Het beeld past bij een capillaritis, de ziekte van Schamberg, een pigmentstoornis behorend tot de purpura pigmentosa-groep. Dit betreft een onschuldige huidaandoening waarvan de oorzaak onbekend is. Er wordt onder andere gedacht aan een relatie met medicijngebruik, veneuze insufficiëntie en een contactallergie.
De ziekte van Von Willebrand is de meest voorkomende stollingsafwijking van het bloed en komt mogelijk bij één procent van de bevolking in Nederland voor, zowel bij vrouwen als bij mannen.
Vaak is een bloeduitstorting zichtbaar als een blauwe plek op de huid. Na verloop van tijd verandert deze van kleur naar groengeel. Na enkele dagen tot weken later is de plek genezen.
Voorbeelden hiervan zijn bloedvergiftiging en bloedstollingsafwijkingen zoals hemofilie en de Ziekte van Willebrand. Terugkerende blauwe plekken zonder duidelijke oorzaak kunnen ook wijzen op bindweefselafwijkingen, levercirrose en leukemie.
Lexicon: Hematoom (of bloeduitstorting)
Ophoping van bloed buiten een bloedvat. Hematomen kunnen zich ontwikkelen in een orgaan, een weefsel of een ruimte in het lichaam. Het wordt doorgaans veroorzaakt door een breuk in de wand van een bloedvat.
Een drukplek is vaak warm en pijnlijk. U kunt een bult voelen of een harde plek onder uw huid. Bij een lichte huid is een drukplek vaak ook rood. Als u op de plek drukt met uw vinger, gaat de rode kleur niet weg.
Verlies van een volledige weefsellaag (spier/bot zichtbaar) Verlies van een volledige weefsellaag met blootliggend bot, pezen of spieren. Een vervloeid wondbeslag of necrotische korst kan aanwezig zijn. Meestal is er sprake van ondermijning of tunneling.