Portaal Landen & Volken Palestina wordt door 146 van de 193 lidstaten van de Verenigde Naties erkend (sinds 2024), echter niet door de meeste westerse landen en niet door Israël, dat in de
Deze beperkte status is grotendeels te wijten aan het feit dat de Verenigde Staten, een permanent lid van de VN-Veiligheidsraad met vetorecht, consequent gebruik heeft gemaakt van hun vetorecht of hiermee heeft gedreigd om het volledige VN-lidmaatschap van Palestina te blokkeren.
Bij het einde van het Britse mandaat in 1948 brak een oorlog uit. Bij de wapenstilstand van 1949 was Palestina verdeeld tussen de nieuw gestichte staat Israël, Transjordanië en Egypte. In 1994 kwam er Palestijns zelfbestuur, tegenwoordig bekend onder de naam Staat Palestina.
Palestina wordt officieel erkend door ruim 130 landen, waaronder enkele EU-lidstaten. Israël, maar ook Nederland en België, erkennen Palestina niet. Het land werd in 2012 een waarnemend niet-lid van de Verenigde Naties.
Vanaf 1517 tot na de Eerste Wereldoorlog maakte Gaza deel uit van het Ottomaanse Rijk. Na 1917 viel het onder het Britse Mandaatgebied Palestina, waarin later de staat Israel werd opgericht. Tijdens de daarop volgende Arabisch-Israelische Oorlog van 1948 bezette Egypte de strook.
Vanaf 1516 tot het eind van de Eerste Wereldoorlog maakte het gebied van de huidige staat Palestina deel uit van het uitgestrekte Ottomaanse Rijk, net als het gebied van het huidige Israël, Libanon, Syrië en Jordanië.
In de oudheid werd Palestina bewoond door Semitische volkeren, waarvan de eerste van Kanaänitische oorsprong waren. Volgens de overlevering kwam Abraham, de gemeenschappelijke stamvader van joden en Arabieren, uit Ur naar Kanaän.
Op 29 november 2012 verkreeg Palestina de status van "waarnemerstaat niet-lid" binnen de Verenigde Naties toen Resolutie 67/19 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties met grote meerderheid werd aangenomen. Op 22 mei 2024 verklaarden Noorwegen, Spanje en Ierland Palestina officieel te erkennen.
Op 15 mei 1948 liep het Britse mandaat voor Palestina af. In anticipatie hierop riep het Jewish Agency een dag eerder de staat Israël uit.
Dit kan komen door het missen van internationale erkenning of oppositie van bepaalde leden. Voorbeelden van staten die geen lid zijn: Antarctica (Antarctisch Verdrag), Kosovo, Palestina (wél waarnemersstaat), Vaticaanstad (de Heilige Stoel is waarnemer) en de Westelijke Sahara (onder militaire bezetting door Marokko).
Bij de wapenstilstand van 1949 besloeg de nieuwe staat Israël 77% van het grondgebied van het voormalige mandaatgebied Palestina. Transjordanië hield 22% van het gebied bezet (de Westelijke Jordaanoever inclusief Oost-Jeruzalem) en annexeerde dit in 1950, waarbij de naam Transjordanië gewijzigd werd in Jordanië.
Het noordelijke deel, dat tien van de twaalf stammen omvatte, nam de naam "Israël" mee, maar werd ook wel het "Tienstammenrijk" of "Efraïm" genoemd, naar de meest dominante stam. Het rijk hield stand tot 722 v. Chr.. Het zuidelijke deel na de splitsing werd het koninkrijk Juda genoemd.
De aanleiding van de oorlog was een verrassingsaanval door de militante tak van Hamas vanuit de Gazastrook op nederzettingen in Israël. Onder de naam Operatie Al-Aksa-storm werd een groot aantal mensen mishandeld, vermoord en gekidnapt. Als reactie daarop volgde een Israëlische militaire invasie in de Gazastrook.
2015–2020 en erkenning. In september 2012, toen hun aanvraag voor volledig lidmaatschap was vastgelopen vanwege het onvermogen van de leden van de Veiligheidsraad om 'een unanieme aanbeveling te doen', had de Palestijnse Autoriteit besloten om een upgrade in status na te streven van "waarnemersentiteit" naar "niet-lid waarnemersstaat".
Het Britse Lagerhuis stemde in 2014 voor de erkenning van Palestina als staat, als bijdrage aan het bereiken van een onderhandelde tweestatenoplossing. De Britse regering handhaafde echter haar beleid om het recht te behouden om Palestina bilateraal te erkennen op een geschikter moment voor vredesinspanningen.
Dit gebied heeft historische betekenis voor verschillende culturen en religies, waaronder het jodendom, het christendom en de islam. Het is de geboorteplaats van belangrijke historische en religieuze figuren, en er zijn talloze heilige plaatsen in de regio.
Het land is heilig voor gelovige Joden. Hun verbondenheid met het land wordt beschreven in de Tora, het heilige boek van het Joodse geloof. Veel Joden zien het land ook als een veilige plek. Ze willen hier geen last meer hebben van de Jodenhaat die ze in Europa eeuwenlang hebben ondergaan.
De gevechten begonnen met aanvallen door onregelmatige groepen Palestijnse Arabieren die verbonden waren aan lokale eenheden van het Arabische Bevrijdingsleger, dat bestond uit vrijwilligers uit Palestina en naburige Arabische landen . Deze groepen lanceerden hun aanvallen op Joodse steden, nederzettingen en strijdkrachten.
Het ontstaan van de staat Israël
Op 14 mei 1948 riep Israël zijn onafhankelijkheid uit. Nog geen 24 uur later vielen de legers van Egypte, Jordanië, Syrië, Libanon en Irak het land binnen. Israël werd daardoor gedwongen zijn soevereiniteit op zijn oude geboortegrond te verdedigen die het zojuist had terugverworven.
Gaza is een smalle strook land met een luttele oppervlakte van 365km2, omringd door Israël, Egypte en de Middellandse Zee. Er wonen ruim 2,1 miljoen mensen, waarvan de helft jonger is dan 18 jaar. Het is één van de dichtstbevolkte gebieden ter wereld.
Erkenning is volgens het internationaal recht een handeling waarbij een staat aanvaardt dat een bepaalde toestand of handeling waaraan hij zelf heeft deelgenomen, hem tegenstelbaar is. Het gaat hierbij om de erkenning van andere staten, regeringen, de staat van oorlog en nationale bevrijdingsbewegingen.
Een veilige plek om te wonen. En dat was dit gebied in het Midden-Oosten, dat tot die tijd nog Palestina heette. Dat werd toen het land Israël. De Joden vonden het een goede plek, want duizenden jaren geleden was hun geloof, het jodendom, daar ontstaan.
Zij stammen af van Arabieren die de afgelopen eeuwen in de landstreek Palestina zijn gaan wonen, vooral vanaf de negentiende eeuw. Tot de twintigste eeuw hadden de Arabieren in Palestina geen vastomlijnde nationale identiteit: natiestaten bestonden destijds immers nog niet in het Midden-Oosten.
De huidige Gazastrook is een product van de wapenstilstandsakkoorden van 1949 tussen Egypte en Israël; de grens is onderdeel van wat bekend staat als de Groene Lijn. Egypte bezette de strook van 1949 tot 1967, met een onderbreking van vier maanden Israëlische bezetting tijdens de Suezcrisis van 1956.
De Palestijnse Missie in Nederland kan middels een presentatie slechts de identiteit en nationaliteit vaststellen. Laissez-passers worden niet afgegeven. Ten behoeve van vrijwillig vertrek kan de Palestijnse Missie in Nederland een aanvraag voor een paspoort indienen bij de autoriteiten in Ramallah.