De opdeling van Duitsland is eerst tijdelijk en enkel bedoeld om de grootmacht na de oorlog in te dammen. Na zo'n 4 jaar komen de bezetters onderling in conflict. We staan aan het begin van de Koude Oorlog en Oost en West denken anders over hoe Europa eruit moet zien in de jaren na de Tweede Wereldoorlog.
Na de Tweede Wereldoorlog zochten de geallieerden een manier om Duitsland te weerhouden om op korte termijn weer een oorlog te beginnen. In tegenstelling tot de Eerste Wereldoorlog zocht men deze maal geen heil in een streng verdrag zoals het Verdrag van Versailles, maar in de opdeling van Duitsland.
Onder hun bezettende regeringen volgden de twee Duitslanden heel verschillende paden. West-Duitsland was een bondgenoot van de VS, het VK en Frankrijk en werd een westers kapitalistisch land met een markteconomie. Oost-Duitsland daarentegen was een bondgenoot van de Sovjet-Unie en viel onder een sterk gecentraliseerd communistisch bewind.
Na de nederlaag aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd Duitsland tijdens de Koude Oorlog een gescheiden natie. Dit duurde voor Duitsland van 1949 tot 1990. Van het eens zo nationalistische Duitsland werden twee landen gemaakt: de Bondsrepubliek Duitsland (BRD) en de Duitse Democratische Republiek (DDR).
Tijdens de Conferentie van Potsdam in 1945 werd Berlijn, net als de rest van Duitsland, in vier sectoren verdeeld: een Sovjet-, een Amerikaanse, een Britse en een Franse sector. Berlijn werd het brandpunt van de Koude Oorlog, aangezien de stad midden in de Sovjet-bezettingszone in Duitsland lag.
Door de grote ideologische verschillen tussen deze twee landen breekt de Koude Oorlog uit. De Sovjets willen vervolgens niks meer met het kapitalistische westen te maken hebben en gooien de grenzen in Europa op slot. Zo ontstaat een scheidslijn dwars door Duitsland en Europa, die het IJzeren Gordijn wordt genoemd.
West-Europa werd herbouwd door het Amerikaanse Marshallplan, terwijl Centraal- en Oost-Europa onder de invloedssfeer van de Sovjet-Unie vielen en uiteindelijk achter een "IJzeren Gordijn" terechtkwamen. Europa werd verdeeld in een door de VS geleid Westblok en een door de USSR geleid Oostblok.
Oost-Duitsers noemen West-Duitsers vaak Besserwessis. Andersom worden de Oost-Duitsers Jammerossis genoemd.
Waarom werd de Berlijnse Muur gebouwd? De Berlijnse Muur werd gebouwd door de Duitse Democratische Republiek tijdens de Koude Oorlog om te voorkomen dat de bevolking zou ontsnappen uit het door de Sovjet-Unie gecontroleerde Oost-Berlijn naar West-Berlijn , dat werd gecontroleerd door de belangrijkste westerse geallieerden.
Duitsland, Oostenrijk en hun hoofdsteden worden in vier bezettingszones verdeeld. Deze staan onder toezicht van Amerika, Engeland, Frankrijk en de Sovjet-Unie. Ook al ligt Berlijn in de Russische sector, wordt het toch ook verdeeld in vier sectoren.
De Amerikaanse, Britse en Franse sectoren zouden West-Berlijn vormen en de Sovjetsector werd Oost-Berlijn . De verdeling van Duitsland en de aard van de bezetting waren bevestigd door de geallieerde leiders op de Conferentie van Potsdam, gehouden tussen 17 juli en 2 augustus 1945.
Het land telt 16 deelstaten (Länder) die elk hun eigen grondwet hebben en grotendeels autonoom zijn met betrekking tot hun interne organisatie. Daarvan zijn er drie stadstaten: Bremen, Berlijn en Hamburg.
Dienovereenkomstig hield de Duitse Democratische Republiek op te bestaan op de Dag van de Eenwording, 3 oktober 1990, en voegden vijf nieuwe deelstaten op haar voormalige grondgebied zich bij de Bondsrepubliek Duitsland. Oost- en West-Berlijn werden herenigd als de derde volwaardige deelstaatstad van de uitgebreide Bondsrepubliek.
Tot 1871 was Duitsland een lappendeken van kleine vorstendommen. Met de oprichting van het Duitse Keizerrijk ontstond op 18 januari 1871 één verenigd Duitsland: het Deutsches Reich. Geestelijk vader van het Duitse Keizerrijk was kanselier Bismarck en de eerste keizer werd koning Wilhelm I van Pruisen.
Het IJzeren Gordijn liep door heel Europa, van de Barentszzee in het hoge Noorden tot aan de Zwarte Zee, waarvan honderden kilometers door Duitsland, dat het land verdeelde in Oost en West. En niet zomaar verdeeld, maar fysiek van elkaar gescheiden door het IJzeren Gordijn.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Duitsland opgedeeld in twee staten. De BRD was de westelijke staat en de DDR was de oostelijke staat in het nieuwe Duitsland. In 1948 werd de Duitse Mark ingevoerd in de bezettingszones van de westelijke geallieerden.
De stad Berlijn, gelegen 200 mijl in Oost-Duitsland, werd ook verdeeld. De helft van de stad, West-Berlijn, was eigenlijk onderdeel van West-Duitsland. Veel Oost-Duitsers wilden niet in een communistisch land wonen en staken de grens over naar West-Berlijn, waar ze zich konden vestigen of vervoer konden vinden naar West-Duitsland en verder .
Het doel van de Russische leider Josef Stalin met de blokkade was om de westelijke geallieerden te dwingen te kiezen tussen het opgeven van hun plan om een aparte West-Duitse staat te vormen en het opgeven van West-Berlijn. Dat eerste was voor hem het belangrijkst; Berlijn was voor hem slechts een ruilmiddel.
Het leger van de Sovjet Unie veroverde Berlijn in april en mei 1945. Twee maanden later tokken ook de westerse geallieerde troepen de stad binnen. Op 4 juli namen de troepen van de VS officieel het bestuur over van hun bezettingszone in het zuidwesten van Berlijn.
In Oost-Europa waren ze blij dat Duitsland één land werd en nog blijer dat het IJzeren Gordijn werd afgebroken. Het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk waren niet zo blij met het grotere Duitsland. Hoe dan ook werd op 3 oktober 1990 Duitsland verenigd tot één land, na meer dan 40 jaar gescheiden te zijn.
In Berlijn ontstond Oost-Berlijn en West-Berlijn. Ook hier is het oostelijk deel communistisch en het westelijk deel kapitalistisch. In Berlijn werd een soort gelijk IJzeren Gordijn gebouwd, alleen deze was van steen. Ook wel de Berlijnse muur genoemd.
Maar de Deutsche Demokratische Republik (DDR) werd pas op 7 oktober 1949 opgericht, enkele maanden na de stichting van de BRD. Zo konden de communisten het Westen de schuld geven van de Duitse deling.
Tegen het einde van 25 april was er geen vooruitzicht meer dat de Duitse verdediging van de stad iets anders zou kunnen doen dan de verovering van de hoofdstad door de Sovjets tijdelijk vertragen, aangezien de beslissende fase van de slag al was uitgevochten en verloren door de Duitsers die buiten de stad vochten .
Na de Tweede Wereldoorlog werden hele Duitse fabrieken gedemonteerd en naar de Sovjet-Unie getransporteerd, waar ze in bedrijf werden gesteld . De economische planning legde een enorme nadruk op industrialisatie en tegen de tijd dat dictator Joseph Stalin in 1953 stierf, was de staalproductie twee keer zo hoog als voor de oorlog.
Veel ervan werd simpelweg vernietigd en tonnen wapens werden door de Sovjets in beslag genomen en gebruikt om hun eigen arsenalen uit te breiden . Tot op de dag van vandaag zijn arsenalen in de voormalige Sovjet-Unie gevuld met vintage Duitse wapens uit de Tweede Wereldoorlog.