Al in de vijftiende eeuw moest je vier punten hebben om een game te winnen. Door deze vierdeling kreeg je de scores 15, 30 en 45. Het Franse woord voor 45, 'quarante-cinq' en het Engelse 'forty-five' werden te lang bevonden; het werd de gewoonte 40 te zeggen.” De term 'deuce' komt eveneens uit het Frans.
Deze prent vormt een bevestiging van de theorie dat er heel vroeger om geld gespeeld werd. Een wedstrijd was dus een strijd om een 'wedde'. Aangezien de munteenheid in de Middeleeuwen 60 cent was, levert het spelen om een 'kwartje' per punt de scores 15, 30 en 45 cent en tenslotte het spel op.
(Een andere veel gehoorde verklaring is, dat de punten van het spel aangegeven werden op een klok. De klok werd in vier gelijke stukken verdeeld om de vier punten aan te geven die per game gewonnen moeten worden. De wijzer werd dus eerst bij de 15 gezet, daarna bij 30, dan bij 45 en tenslotte bij 60.)
Vroeger telde men met de klok mee: eerst kreeg je 15 punten, dan 30, 45 en 60. Later werd het spel ook in Engeland gespeeld, waardoor de telling iets veranderde. Zij vonden 45 te lang en maakten hier 40 van. Deze telling kennen we nu nog.
Het kan natuurlijk ook anders gaan tijdens de wedstrijd. Wanneer beide spelers drie keer een punt hebben gescoord staat het 40-40, 'Deuce'! De persoon die bij 'Deuce' weet te scoren staat op voordeel (advantage) en als hij dan ook het volgende punt weet te winnen, dan is de game voor die persoon.
Dat er zo veel Engelse tenniswoorden zijn, komt doordat de spelregels voor tennis door een Engelsman zijn bedacht. Dat was in 1873, en de bedenker heette majoor Walter Clopton Wingfield. Hij organiseerde de eerste echte tenniswedstrijden. Vanaf dat moment is tennis een serieuze sport.
advantage ("voordeel") – een moment wanneer de speler een punt heeft gewonnen uit een deuce en nog één punt nodig heeft om de game te winnen.
De term 'love' staat in de tennis voor nul punten, maar waar komt deze merkwaardige uitdrukking vandaan? De léúkste verklaring voor love is dat het een verbastering is van het Franse l'oeuf. Dat betekent 'het ei' – en dat is precies hoe een nul eruitziet.
Deuce = ... ie een rol speelt bij de puntentelling. Als de stand 40 tegen 40 is, en dus gelijk, spreekt men van deuce. Indien een van beide spelers hierop een punt maakt, staat zij of hij op voordeel (advantage).
Hoe werkt de tiebreak: De speler die aan de beurt is om te serveren, serveert vanaf rechts voor het eerste punt. De tegenpartij serveert daarna vanaf links voor het tweede punt en vervolgens vanaf rechts voor het derde punt. Iedere speler serveert daarna steeds voor twee punten.
Al in de vijftiende eeuw moest je vier punten hebben om een game te winnen. Door deze vierdeling kreeg je de scores 15, 30 en 45. Het Franse woord voor 45, 'quarante-cinq' en het Engelse 'forty-five' werden te lang bevonden; het werd de gewoonte 40 te zeggen.” De term 'deuce' komt eveneens uit het Frans.
Als je het eerste punt van een game wint, staat het dus 15-0, of als het officieel wil zeggen: 15 – love. Als je tegenstander daarna een punt maakt, staat het 15 – 15, oftewel 15 gelijk. Wie daarna een punt maakt, staat 30-15 voor. En zo gaat dat door tot iemand vier punten heeft.
De meeste tennissers zullen in de minimale tot gemiddelde prijsklasse zitten en dus ben je waarschijnlijk ergens tussen de € 335 en € 740 per jaar kwijt aan tennis.
Tennis werd in de late middeleeuwen al door de elite gespeeld. In zijn hedendaagse vorm stamt het uit Frankrijk en wordt het gespeeld sinds 1873. De naam is afgeleid van het Franse woord "tenez!" – in het Nederlands: "pak aan!".
De normale puntentelling in een game is als volgt: Bij het eerste punt komt men op 15, bij het tweede punt op 30 en bij het derde punt op 40.
Een set wordt gewonnen door de speler die het eerst 6 games wint, met een verschil van twee games. Als de stand in een set 6-5 is en de speler die op 6 staat de volgende game wint, dan wordt het 7-5 en is de set afgelopen.
Als een tennisser zijn eigen game binnenhaalt, zonder dat de tegenstander een punt heeft gescoord, spreken we van een “love game”.
Een break is een term uit het tennis. Het houdt in dat een speler de opslag van de tegenstander wint in een game. Hierdoor krijgt de winnaar er een punt in de set bij en heeft de opponent een achterstand.
Volgorde van serveren
Aan het eind van elk standaard spel wordt de ontvanger serveerder en de serveerder ontvanger voor het volgende spel. In een dubbelspel moet het team dat in het eerste spel van een set moet serveren beslissen welke speler in dat spel zal serveren.
Als de stand 40 tegen 40 is, en dus gelijk, spreekt men van 'deuce'. Indien een van beide spelers hierop een punt maakt, staat zij of hij op voordeel (advantage). Dit betekent dat als de speler nogmaals een punt scoort, hij of zij de game wint.
Wanneer je een ace slaat, serveer je zonder dat de tegenstander het racket tegen de bal krijgt. Het is dan een punt voor jouw. Wanneer de tegenstander de bal toucheert maar niet over het net kan krijgen, noemt men dit officieel geen ace.
De return is, samen met de service, de belangrijkste slag. Elk punt begint er mee (behalve als je tegenstander een dubbelfout slaat). Normaal gesproken worden de meeste games gewonnen op de service, omdat het zo'n krachtige slag kan zijn.