Vaak stoot je lichaam het vruchtje zelf af, meestal binnen een week nadat de miskraam gezien is met de echo, maar het kan ook wat langer duren. In overleg met je verloskundige kan je bespreken hoe lang je wilt afwachten.
Ongeveer 40% van de bevruchte eicellen komt niet tot innesteling. En na innesteling zal in zo'n 10 % van de gevallen alsnog een miskraam optreden. Hierbij stopt het vruchtje met groeien en stopt het hartje met kloppen. Vaak brengt dit krampen op gang, waardoor het vruchtje en de moederkoek naar buiten komen.
Echoscopisch onderzoek kan duidelijk maken of het vruchtje nog leeft. Meestal kan gezien worden of het hartje klopt. Klopt het hartje dan is de kans op een miskraam kleiner, maar niet uitgesloten. Een lege vruchtzak of een vruchtje zonder kloppend hart kan met echoscopie betrouwbaar worden opgespoord.
Vaak is de oorzaak dat de placenta niet goed genoeg werkt. De baby krijgt dan te weinig voedingsstoffen. Het buikje blijft vaak achter in de groei. Uiteindelijk kan de baby ook minder gaan bewegen.
Het vermogen van het menselijk embryo om zich in te nestelen, is namelijk vrij zwak. Men vindt weinig redenen waarom de innesteling mislukt. Dat kan te maken hebben met anatomische factoren in de baarmoederholte of met immunologische factoren. In elk geval kan men ze moeilijk evalueren en afweren.
Oorzaak van een miskraam
De oorzaak van een vroege miskraam is bijna altijd een aanlegstoornis. Dit betekent dat het vruchtje niet in orde is. De natuur vindt als het ware een logische oplossing: het vruchtje groeit niet verder en het lichaam stoot het af. Bij een zwangerschap is er een vruchtzakje en een embryo.
Het bloedverlies kan na een miskraam twee tot vier weken aanhouden. Op deze manier kan je dus alweer zwanger worden in de eerste maand na het stoppen van het bloeden na een miskraam, afhankelijk van wanneer je eisprong plaatsvindt. De eerste menstruatie na een miskraam kan heftiger zijn dan normaal.
Adviezen in de eerste 2 weken na een miskraam: geen tampons gebruiken (wel maandverband) geen seks hebben (niks in de vagina) niet in bad gaan, niet zwemmen (douchen mag wel)
Als het hart van het ene op het andere moment ophoudt met pompen, treedt al na enkele minuten de dood in – een plotse hartdood. De dood treedt niet in met het stoppen van het hart, maar bij het verlies van de hersenfunctie.
Een miskraam ontstaat niet door lichamelijke inspanning. Zo kan een valpartij, vrijpartij of stress geen miskraam veroorzaken. De oorzaak is meestal een chromosoomafwijking die bij de bevruchting is ontstaan. Het vruchtje is niet in orde en het lichaam stoot het zelf af.
Notificaties. Weinig energie en (extreme) vermoeidheid komen vaak voor onder zwangere vrouwen, vooral tijdens het eerste trimester. Heb je hier last van, dan ben je dus zeker geen uitzondering. Ook na het eerste trimester kan het zijn dat de vermoeidheid aanhoudt.
Een miskraam is het spontaan te vroeg geboren worden van je kindje tot en met de 16e week van de zwangerschap. De medische benaming hiervoor is spontane abortus. De meeste miskramen vinden plaats tussen 8 en 13 weken zwangerschap.
Je kunt het vruchtje in een potje met water doen. Begraven kan ook als je dat wilt. Je hoeft het vruchtje niet mee te nemen naar de verloskundige, huisarts of het ziekenhuis. Het hoeft niet onderzocht te worden.
Ongeveer 40-50% van de bevruchte eicellen nestelen zich niet goed in. Dit is best een hoog percentage. Wist je dat je dit soms niet eens weet dat dit gebeurd is? Dit komt namelijk doordat een menstruatie lastig te onderscheiden is van een mislukte innesteling.
Voor het verdwijnen van hCG na een miskraam wordt 9-35 dagen (mediaan 19 dagen) aangehouden. Er is na een miskraam, tenzij er verdenking is op een mola, geen reden om hCG te bepalen of een zwangerschapstest te verrichten. Het normale klinisch beloop kan worden afgewacht.
Je kunt zelf beslissen wanneer je weer zwanger probeert te worden na een miskraam. Je hoeft niet te wachten tot je ongesteld bent geweest. De meeste vrouwen worden 4 tot 6 weken na de miskraam weer ongesteld, sommige later. Door de operatie kun je verklevingen hebben.
Een miskraam bij 6 weken zwangerschap kan pijnlijk zijn. Meestal voelt een miskraam aan als menstruatiepijn. Sommige vrouwen voelen weinig van een miskraam bij 6 weken en komen erachter door bloedverlies. Andere vrouwen hebben meer pijn en kunnen last hebben van heftige pijnscheuten en buikkrampen.
Veel vrouwen voelen zich moe en uitgeput na een miskraam. Het is belangrijk om voldoende rust te nemen. 1 tot 6 weken na de miskraam kun je nog wat bloedverlies en bruine afscheiding hebben. Na 4 tot 6 weken zijn de hormoonspiegels meestal weer normaal.
Wanneer je opnieuw zwanger raakt nadat je een baby hebt verloren, dan wordt het kind een 'regenboogbaby' genoemd. De regenboog ontstaat op de scheidingslijn tussen regenvlagen en zonneschijn en symboliseert zo perfect de plek van deze zwangerschap en dit kind.
Een regenboogbaby, dat klinkt leuker dan het is. Een regenboogbaby of regenboogkind is namelijk het kindje dat geboren wordt na een zware periode waarin de ouders een baby hebben verloren. Dit kan gebeuren door een miskraam, buitenbaarmoederlijke zwangerschap, stilgeboorte, abortus of wiegendood.
Je kunt een miskraam niet voorkomen of tegenhouden. Ook niet door rustig aan te doen of door medicijnen. Helaas gebeurt het; zonder dat je daar iets aan kunt veranderen. Van vrijen, fietsen of bijvoorbeeld paardrijden, kun je geen miskraam krijgen.
Er treedt bloedverlies op en de vrouw ervaart buikkrampen. Het kan ook zo zijn dat je nog geen bloedverlies of krampen hebt gehad, maar dat er tijdens de eerste echo geconstateerd wordt dat het vruchtje niet meer in leven is.
Het embryo ontwikkelt zich bij een normale zwangerschap tot een kind. Als er heel vroeg iets mis gaat, komt het embryo niet tot ontwikkeling. Er is dan sprake van een 'lege vruchtzak'. Soms wordt er wel een embryo gevormd, met of zonder hartactie, maar groeit deze niet verder, waarop een miskraam volgt.
Schattingen omtrent het percentage embryo's dat ergens tussen bevruchting en het moment van geboorte verloren gaat, lopen uiteen van minder dan 50 tot 90 procent. Dat laatste percentage is ontzettend hoog: het zou betekenen dat slechts 10 procent van de menselijke embryo's uitgroeit tot een baby.