De staarten van varkens worden vaak verwijderd om praktische redenen. Zo zouden vleesvarkens die dicht op elkaar leven uit verveling in elkaars staarten gaan bijten. De dierenwelzijnsorganisaties verwijzen die reden naar het land der fabelen.
Varkensstaarten worden afgebrand zodat hokgenoten er niet in kunnen bijten. Zo bestrijden varkenshouders de symptomen van een gebrekkige huisvesting, zonder iets te doen aan de oorzaak. Om staartbijten tegen te gaan, kunnen boeren ook gewoon het aantal dieren per hok verminderen.
Wanneer varkens zich vervelen of stress ondervinden, als er competitie om voer is, ze ziek of ontevreden zijn over het voedsel of het stalleefklimaat, dan kunnen ze dit uiten door elkaar te bijten. Dit gebeurt vooral in de staart - en in mindere mate de oren - soms tot bloedens toe.
Varkens hebben van nature de neiging om te wroeten, kauwen en bijten. In sommige situaties kan dit leiden tot een gevaarlijke situatie voor de verzorger.
Staartbijten is in feite een vorm van omgericht gedrag. Ook andere vormen van bijtgedrag zijn hieraan nauw verwant, zoals oorbijten, pootbijten en flankbijten.
Varkens hebben emoties, net als mensen. En ook varkens tonen hun gevoelens via hun gedrag. Jammer genoeg stopt daar de overeenkomst, je zult een varken niet zien huilen of lachen.
Varkenshouders kunnen ook horen hoe hun dieren het maken. Piepende en krijsende varkens hebben pijn of zijn bang, terwijl verschillende soorten geknor duiden op tevredenheid, nieuwsgierigheid of berigheid, wat betekent dat een zeug graag gedekt wil worden.
Varkens gillen bijvoorbeeld als ze angstig zijn, om zo andere dieren van hun situatie op de hoogte te brengen, of steun te bieden. Varkens knorren onder alle omstandigheden, maar in het bijzonder tijdens het zoeken naar voedsel om de kuddegenoten te laten weten waar ze zijn.”
Couperen is het (operatief) verwijderen van uitstekende lichaamsdelen bij een dier, zoals de staart of oren. Dit couperen van lichaamsdelen bij gezelschapsdieren werd vooral gedaan om esthetische of cosmetische redenen.
Het couperen van de oren bij honden is sinds 1 oktober 1996 in Nederland en sinds 1 oktober 2001 in België verboden. Het couperen van staarten bij honden is sinds 1 september 2001 in Nederland en sinds 1 januari 2006 in België verboden. Spanje begint daar nu pas mee, meer dan 30 jaar na de overeenkomst.
Kort gezegd, alleen een dierenarts mag medisch noodzakelijke ingrepen uitvoeren. Het couperen van staarten en oren hoort daar, tenzij er een daadwerkelijke kwaal aan de oren of staart bestaat, niet bij en is dus verboden.
In de rassen Boston Terriër en Engelse Bulldog hebben alle honden ofwel geen staart ofwel een zeer korte staart met verschillende buigingen.
Gras, goed hooi en groente zijn goede voedingsmiddelen voor varkens. Varkens mogen nooit keukenafval (swill) gevoerd krijgen. Dit is bij de wet verboden. Het voeren van aardappelschillen en rauwe aardappel wordt sterk afgeraden.
In verhouding tot zijn lichaam heeft een varken kleine ogen, kraaloogjes. Daarmee kan een varken redelijk zien, ook in het donker, maar niet echt goed. Een varken kan wel ruim rondom zich heen zien, zo'n 310 graden en ziet dan vooral contrasten op een beperkte afstand. Varkens houden van schemering.
Varkens leven in een groep. Dus moeten ze met elkaar kunnen communiceren. Dat doen ze via lichaamstaal, maar ook met geluiden: de varkenstaal. Die bestaat uit tenminste twintig verschillende geluiden, variërend van ''knor'', ''knor, knor'', ''knor, knor, knor''' tot en met piepen en gillen..
Knorren, blaffen en piepen
Hiermee communiceren ze met hun soortgenoten. Ergernis, tevredenheid, woede, honger en nog veel meer drukken ze uit met allerhande knorgeluiden, van langgerekt tot luid en van 'blaffen' tot piepen.
dat een varken fysiek niet in staat is om naar de lucht te kijken ? Een varken is fysiek niet in staat om z'n hoofd omhoog te doen om zo naar de blauwe of grijze lucht te kijken.
Varkens zijn net mensen
Ook bouwen ze net als mensen een sociaal netwerk op. Ze kennen en herkennen andere var- kens in hun omgeving en weten waar die andere in de hiërarchie staan. Zelfs als varkens een aan- tal weken van elkaar gescheiden zijn, herkennen ze elkaar nog.
Een mannetjesvarken heet een beer en een vrouwtjesvarken noem je een zeug. Varkens worden ongeveer 12 jaar oud, maar in de vleesindustrie worden varkens veel eerder geslacht. Per keer kan een zeug wel 12 jonkies krijgen. Jonge varkentjes noem je biggen.
Waarom vinden ze zo'n modderbad nou zo fijn? Ze houden inderdaad van de modder, daar kunnen ze lekker in wroeten en ze kunnen niet zweten dus het is een soort verkoeling voor ze en zomers is het een soort zonnebrand voor de varkens. Ze kunnen gebruik maken van de boomstammen.
Een big van een hobbyvarken hoeft niet zo snel te groeien en mag zo'n 1% tot 2,5% van zijn lichaamsgewicht per dag eten. De hoeveelheid is afhankelijk van de leeftijd en het ras. Je kunt het voer opsplitsen in ruwvoer en brok: 1/3 ruwvoer en 2/3 brok.
Ze hebben dit gedrag ontwikkeld omdat hun keutels darmbacteriën en vitaminen bevatten die goed zijn voor de spijsvertering. Zonde om die zomaar weg te kakken!
Het is namelijk verboden om etensresten aan varkens te voeren, in verband met mogelijke ziekteverwekkers die erin kunnen zitten. De etensresten zullen dus eerst moeten worden verwerkt tot veilig varkensvoer. Daarnaast moet belemmerende wetgeving worden geschrapt.
Bij niet-drachtige zeugen varieert de waterbehoefte tussen 8 en 12 liter per dag. Tijdens de lactatie hebben ze meer water nodig, ongeveer 1,5 liter extra per big. Een zeug met tien biggen heeft daarom zo'n 25 liter water per dag nodig.
Papillon. Deze schattige kleine rakkers zijn geweldig voor iemand die op zoek is naar een onderhoudsvriendelijke, makkelijke metgezel. Ze hebben een geweldig karakter en vinden het heerlijk om bij hun mensen te zijn.