Graaft of schraapt je paard tijdens het grazen of grasduinen, dan is dat meestal om de begroeiing die hij niet lekker vindt weg te halen boven kruiden of gras waar hij wel trek in heeft. Ook kan hij het doen om de wortels van de planten op te graven zodat hij die kan opeten.
Ook in andere gevallen is dit gedrag bedoeld om duidelijk te maken dat de dreiger wil dat jij of een ander paard of dier bij hem vandaan gaat. Veel voorkomende redenen daarvoor zijn pijn, angst, onuitgenodigd te dichtbij komen, of ervaringen uit het verleden.
Stampen = irritatie
Stampen is het optillen van het been en deze met een krachtige beweging op de grond stampen. Stampen is een manier om irritatie aan te geven. Vaak is het een kleine irritatie zoals een vlieg. Maar in sommige gevallen zie en hoor je paarden meerdere keren per uur stampen.
Ik vind een paard op z'n blijst als hij soortgenoten aan het kroelen is, of rustig staat te eten. Als je paard bij je komt staan en je krijgt een gratis poetsbeurt, dan weet je heul zeker dat hij het naar z'n zin heeft.
Gedrag en houdingen: veranderingen in gedrag en houdingen die een paard met pijn aan kan nemen zijn: minder bewegen, rusteloos, het hoofd laten hangen, onrustig, proberen te vluchten, rollen, met een hoef over de grond schrapen of een stijve houding aannemen.
Paarden bijten om zoveel verschillende redenen: om te spelen, om te domineren of te beschermen, bij spanning, pijn of angst, bij het allogroomen of het liefdesspel, omdat ze koekjes willen, omdat ze je niet leuk vinden, ze iets moeilijk vinden of je te dicht staat, enz.
De reden van het hoofdschudden is veelal dat er iets in het hoofd van het paard in de knel zit. Meestal is dit de Trigeminus zenuw. Deze zenuw loopt door de oogkas en door het kaakgewricht, over het voorhoofd en vertakt zich naar het gebit. Ook problemen aan het gebit kunnen zo hoofdschudden veroorzaken.
Het verschilt per situatie, of het helpt om een achterblijvend paard het dode lichaam van zijn maatje te laten zien. 'Als een paard gewoon weggehaald wordt om nooit meer terug te keren, dan kan de achterblijver ongerust blijven', vertelt Pearson.
De oren gaan naar achter, en de spieren rond de neus verstrakken. Nu is de merrie echt kwaad! De oren liggen plat in de nek en de spieren rond de neus en mond zijn helemaal verstrakt. Ze kijkt kwaad, en zwaait ook kwaad met haar staart.
Uiteraard staat een ongelukkig paard er niet alleen stijfjes bij, vertoont het soms ook specifiek gedrag. Ongelukkige paarden zijn vaak lusteloos en ongeïnteresseerd. Ze vertonen dikwijls stereotiep gedrag – zoals weven, kribbebijten, luchtzuigen, schrapen, schudden met hun hoofd – en kunnen agressief zijn.
Een hele goeie plek, is de plek vlak achter de schoft, daar waar het zadel zou liggen. Het is de plek waar paarden elkaar 'groomen' (=elkaar zachtjes kroelen en masseren met de voortanden en lippen), uiteraard alleen als ze elkaar leuk vinden.
Een paard zal hard en vol melodie hinniken als hij aan u wil laten merken waar hij is. Veel paarden doen dit naar hun eigenaren wanneer deze op stal aankomen. Een paard kan ook briesen, dit doet hij wanneer hij twijfelt tussen nieuwsgierigheid en angst.
Een paard spiegelt niet alleen emoties, maar ook ons gedrag en onze bewegingen. Dit spiegelen zie je vooral aan het gedrag van het paard. Een paard loopt bijvoorbeeld van je vandaan, komt juist naar je toe of doet precies wat jij ook doet.
Paarden zijn visuele denkers, ze denken niet in woorden zoals de meeste mensen, maar in plaatjes. Het is veel enger als je je angst in beelden voor je ziet dan in woorden, daarom hebben paarden meer angsten. Bovendien kan een paard niet rationeel over zijn angst nadenken zoals mensen doen.
De vraag is echter of paarden ook na meerdere jaren specifieke personen kunnen herkennen. Roelfsema antwoordt ook op die vraag bevestigend: “Veel onderzoek is daar niet naar gedaan, maar wat we wel weten is dat paarden in elk geval na acht maanden nog personen herkennen aan hun stemgeluid, geur en gezicht.
Dit boek is geschreven door een ervaren paardentherapeut. De wetenswaardigheden over paarden geven inzicht in hoe deze edele dieren denken. Al snel kunt u het gedrag van uw paard aan de hand van zijn lichaamstaal en signalen juist interpreteren en reageren op wat het 'vertelt'.
Van jongs af aan zien paarden hoe soortgenoten onderling communiceren met lichaamshoudingen, geluiden, geuren en aanrakingen. Hun houding betekent veel voor deze dieren. Een paard neemt een subtiele houding aan en een soortgenoot op meters afstand reageert daarop. Ook met de oren en staart geven paarden signalen.
Hoe blijer een paard, hoe meer het briest, blijkt uit Frans onderzoek. Paarden briesen vooral als ze het naar hun zin hebben. Hoe paardvriendelijker hun omgeving, hoe meer ze briesen.
Meest voorkomende blessure is een kneuzing (42 procent), gevolgd door fractuur (39 procent) en traumatisch hersenletsel (13 procent). Minst voorkomende oorzaak: een beet (bron: De Limburger). Sporten met een dier kan risicovol en gevaarlijk zijn.
Emotioneel afgestemd
Dit gebeurt op een golflengte waar paarden zich bijzonder goed op kunnen afstemmen. Zo weten ze dus precies hoe jij wat je emotionele gesteldheid is: angstig, vrolijk, zelfbewust, boos, agressief, verdrietig.
Spiegelen met paarden is de ideale manier om aan je persoonlijke ontwikkeling te werken. Paarden zijn puur, zonder oordeel en gaan direct naar de kern. Zo krijg je snel inzicht in jezelf. Een paard spiegelt namelijk jouw gedrag, maar ook jouw energie en gevoel.
Bijt je paard bij het aansingelen of opzadelen? Dan kan het verstandig zijn om je paard te laten controleren door een dierenarts of andere rug deskundige, voordat je het gedrag wilt gaan hertrainen. Je moet zeker weten dat hij geen pijn heeft.
Een hoofd dat omhoog komt geeft aan dat het paard geïrriteerd is. Je hebt iets gedaan dat hij vervelend vindt. Als een paard door een ruiter met kracht naar beneden wordt getrokken, zal hij daar tegenin gaan door zijn hoofd omhoog te brengen en zijn rug strak te spannen.
Hoofdschudden, in het Engels 'headshaking' genoemd, is een aandoening waarbij paarden schudden met het hoofd, vaak zonder direct aanwijsbare oorzaak. Dit kan op alle leeftijden optreden, maar meestal zien we het bij (jong) volwassen paarden. Meestal is het iets blijvends; helaas gaat het maar heel zelden vanzelf over.
Van het gedomesticeerde paard en de pony zijn vele rassen erkend. Bovendien worden er per ras soms meerdere kleurslagen en tekeningen erkend. Er is ook een lijst van paardenstamboeken waarop de verschillende stamboekorganisaties van enkele erkende rassen terug zijn te vinden. Er bestaan ongeveer 300 rassen.