Volgens de twee artsen leidt een pedagogische tik bij kinderen tussen de twee en zes jaar juist tot positieve effecten. Dit zou blijken uit studies die een onderscheid maken tussen het effect van een tik in verschillende ontwikkelingsfasen van kinderen. Vooral wanneer deze tik een disciplinerende maatregel ondersteunt.
De tik die wél veelvuldig wordt uitgedeeld komt voort uit onmacht en frustratie. De tik die gegeven wordt om een kind te behoeden voor gevaar, bijvoorbeeld wanneer een kind zich dreigt te branden aan een hete oven is geen pedagogische tik: dit is een reflex om je kind te behoeden voor gevaar.
"Een pedagogische tik is iets totaal anders dan mishandeling" “Hoe dan ook, wanneer het écht moet, heeft het wel effect. Het probleem met echt slaan telkens het kind iets verkeerd doet, verliest dat zijn effect en getuigt enkel van zwakte van ouders.
Brunekreef zegt dat een kind onveiligheid en onvoorspelbaarheid voelt vanuit hun ouders op het moment van een tik. Daarnaast kan het hun gevoel van waardigheid aantasten, wat ook negatieve gevolgen heeft voor de mentale gezondheid op de lange termijn.
Volgens orthopedadoog Loes Waanders is het een duidelijke zaak: slaan of een tik geven is geen oplossing. "Daarmee leert een kind niets behalve dat geweld de manier is om de ander te laten luisteren.
In heel de Europese Unie zijn er namelijk slechts drie landen waar zo'n pedagogische tik niet expliciet verboden is: Italië, Tsjechië en... België. Volgens de sp. a is het niet de bedoeling om een heksenjacht op ouders te openen.
Kim van Leeuwen schrijft in kiind: „de pedagogische tik is een tik die beheerst wordt gegeven met als doel het kind iets te leren.” De wet in Nederland luidt: 'In de verzorging van het kind passen ouders geen geestelijk of lichamelijk geweld of enig andere vernederende behandeling toe'.
Kindermishandeling is elke vorm van mishandeling die voor een kind bedreigend of gewelddadig is. Dus niet alleen lichamelijk geweld, maar ook bijvoorbeeld emotionele mishandeling of verwaarlozing vallen eronder.
En een rapport van UNICEF (2014) liet zien dat wereldwijd bijna acht op de tien ouders hun kinderen weleens heeft geslagen.
Dagelijks schreeuwen tegen je kind levert volgens onderzoekers namelijk angstige kinderen op, die bovendien vaak gaan liegen. "Het gevolg van een schreeuwen is dat kinderen alles gaan doen voor de goedkeuring van de ouder, om te checken of je nog wel van ze houdt."
Wat zegt de wet? Als ouders je pijn doen, uitlachen of aanraken op plaatsen waar je dat niet leuk vindt, spreken we over kindermishandeling. In het Kinderrechtenverdrag staat dat je kinderen niet slecht mag behandelen.
Onder lichamelijke kindermishandeling vallen alle vormen van lichamelijk geweld tegen het kind. Bijvoorbeeld slaan, schoppen, bijten, knijpen, schudden (van een baby) of het kind laten vallen. Ook de corrigerende tik valt hieronder. Deze is in Nederland sinds 2007 bij wet verboden.
Bij emotionele verwaarlozing gaat het vaak juist om dingen die ouders níet doen: ze geven een kind geen aandacht, liefde, emotionele steun en bevestiging. Of hun gedrag is heel onvoorspelbaar, het ene moment lief, het andere moment afwijzend, waardoor een kind geen veiligheid voelt.
Alle vormen van geweld tegen een kind zijn kindermishandeling. En er is nog een vorm van geweld die ook schadelijk is voor kinderen. Als je ouders elkaar slaan, elkaar uitschelden of gemene dingen naar elkaar schreeuwen, en jij bent daar bij, dan is dat ook kindermishandeling.
Slachtoffers van emotionele verwaarlozing en mishandeling hebben meer moeite om veilige, gezonde en liefhebbende relaties met anderen aan te gaan en kampen met een negatiever zelfbeeld. Ze zijn extra gevoelig voor sociale dreiging, uitsluiting en afwijzing.
Opstapelende gezondheidsproblemen
De resultaten laten een hoger risico op depressie, ongeluk, ontevredenheid met het leven, eenzaamheid en onveilig gevoel in de eigen omgeving zien. Ook blijkt dat tegenspoed in de kindertijd mensen een verhoogd risico op sociaal isolement geeft.
Emotionele verwaarlozing valt onder de categorie vroegkinderlijke trauma's. Dat klinkt heel heftig, en de gevolgen zijn dat ook, toch hoeft het niet altijd als zodanig te zijn ervaren. Sterker nog, in eerste instantie lijkt het alsof er nooit iets is gebeurd. En dat is het nu precies.
Word je door iemand in je omgeving gekleineerd, geïntimideerd of gepest? Dan kan er sprake zijn van geestelijke mishandeling. Geestelijke mishandeling wordt ook wel psychische of emotionele mishandeling genoemd. Langdurige en herhaalde geestelijke mishandeling levert grote spanningen op.
Emotionele/psychische mishandeling is in Nederland (nog) niet apart strafbaar. Daders worden vooral vervolgd als het gebeurt in combinatie met fysiek of seksueel geweld. Toch biedt de wet wel aanknopingspunten om aangifte te doen.
Als je minderjarig bent, kun je niet zomaar naar de rechter stappen. 1 van je ouders of je voogd moet dit namens jou doen. In sommige situaties mag je wel zelf een verzoek indienen bij de rechtbank. Bijvoorbeeld als je na de scheiding van je ouders bepaalde familieleden niet meer mag zien.
Kindermishandeling is elke vorm van bedreiging of geweld tegen een minderjarige (een kind in de leeftijd tot en met 17 jaar). Het kan gaan om lichamelijke, emotionele of geestelijke mishandeling. Bijvoorbeeld slaan, schelden of bang maken.
Kindermishandeling gaat niet altijd om zichtbare schade, zoals blauwe plekken of brandwonden. Ook zonder dat je het ziet kan er sprake zijn van een vorm van kindermishandeling. Denk dan aan: schreeuwen, kleineren of bang maken.
Waarom kinderen boos worden
Het iets doet wat het nog niet helemaal kan of wat nog niet goed lukt. Je kind kan nog te jong zijn om de handeling uit te voeren of het heeft gewoon nog wat meer oefening nodig. Je kind wordt boos uit frustratie. Er grenzen opgelegd worden, waar je kind het niet mee eens is.