Tijdens operaties en direct na een operatie wordt bij een hart- en ademstilstand altijd gereanimeerd. Dit is een landelijke richtlijn. Deze richtlijn is er omdat een hart- en ademstilstand een direct gevolg kan zijn van de operatie. Wilt u dit niet, bespreek dit dan voor de operatie met uw behandelend arts.
Het belangrijkste risico bij een reanimatie is dat het soms wel lukt om het hart weer goed op gang te krijgen, maar dat de hersenen te lang zuurstofgebrek hebben gehad. Hierdoor kan blijvende hersenbeschadiging ontstaan en of kan de patiënt in coma raken.
De kosten van de training, de benodigde tijd en het gebrek aan niet-Engelstalige training zijn vaak genoemde redenen waarom mensen geen reanimatie leren. Angst voor ziekteoverdracht door mond-op-mondbeademing, het verkeerd doen of juridische stappen omdat het niet lukt 11,13-15,17,19-27 kunnen redenen zijn waarom mensen geen reanimatie uitvoeren.
Een niet-reanimeren verklaring
Die maakt de wens voor medisch handelen duidelijk wanneer iemand daar zelf niet meer toe in staat is. De meeste mensen kiezen ervoor om een niet-reanimerenpenning te dragen.
Met reanimatie is er een kleine kans dat u overleeft. Hoe eerder gestart wordt met reanimeren, hoe groter de kans dat u overleeft. Iedere minuut vertraging vermindert de overlevingskansen met 10%. U kunt aan een hartstilstand blijvende klachten overhouden.
Zonder de toevoer van zuurstof en voedingsrijk bloed, begint permanente hersenschade al na vier minuten. De dood kan vier tot zes minuten daarna intreden. Mensen die direct beginnen met reanimatie kunnen de overlevingskansen van iemand die een hartstilstand krijgt, verdubbelen of zelfs verdrievoudigen.
Zo'n acht tot twintig van de honderd mensen overleven een reanimatie buiten het ziekenhuis. De helft daarvan kan na revalidatie zijn leven weer gewoon oppakken en heeft geen of weinig last van de gevolgen (concentratieproblemen, vermoeidheid of gedeeltelijke verlamming).
Zowel FC- als DNR-patiënten rapporteerden vergelijkbare persoonlijke factoren die hun besluitvorming beïnvloedden: gezondheidsstatus, functionele status en kwaliteit van leven . DNR-patiënten hadden het gevoel dat deze factoren op dit moment niet bevredigend voor hen waren of dat reanimatie/levensondersteuning tot een dergelijke toestand zou leiden.
Goed uitgevoerde reanimatie (en vooral borstcompressies) zorgt ervoor dat eventuele defibrillatiepogingen een grotere kans van slagen hebben en verdubbelt de kans op overleving.
Als je besluit dat je niet gereanimeerd wilt worden kun je dat opschrijven in een wilsverklaring. Je kunt ook een niet-reanimerenpenning nemen want dat is een gelijkwaardige wilsverklaring.
Angst om schade te veroorzaken : Een veelvoorkomende angst is de angst om schade toe te brengen aan de persoon in nood. Mensen kunnen bang zijn om ribben te breken of andere verwondingen te veroorzaken tijdens borstcompressies.
Maar een patiënt kan een arts niet verplichten om wél te reanimeren – in een medisch gezien zinloze situatie mag de arts dat weigeren, ook als de patiënt had aangegeven gereanimeerd te willen worden.
U kunt ervoor kiezen om reanimatie vooraf te weigeren . Vertel het uw arts of zorgteam op elk moment als u dit besluit. Wij vullen een DNACPR-formulier in. Dit staat voor do not attempt cardiopulmonary resuscitation.
Het is volgens de islamitische principes geen verplichting om te reanimeren bij hartstilstand, maar het is uiteraard goed dat de artsen hun best doen iemands leven te redden.
Het duurt slechts enkele minuten en doet geen pijn.
Als u zelf niet meer kunt beslissen over uw medische behandeling, kijkt de arts eerst of u een wilsverklaring heeft geschreven. Hierin staat wat er moet gebeuren in zo'n situatie. Er staat ook of u iemand die namens u praat, heeft aangewezen. Als dit niet zo is, dan vraagt de arts uw naasten om te beslissen.
Uw arts besluit tot niet-reanimeren. Bijvoorbeeld omdat u ernstig ziek bent.Of een reanimatie lichamelijk niet aankunt. Als daar tijd voor is, bespreekt een arts dit besluit altijd met u als patiënt of uw naasten.
Bij alle deelnemers worden er hartfilmpjes gemaakt. Op deze hartfilmpjes kan gezien worden of er een hartinfarct heeft plaatsgevonden. Als de deelnemer dit niet weet, en er is geen bewijs voor een klassiek hartinfarct in de medische dossiers van de deelnemer, dan spreken we van een stil hartinfarct.
Tijdens de eerste minuten van hartstilstand (van cardiale oorzaak) is er voldoende zuurstofreserve in het lichaam. Daardoor is het te verdedigen om zich te concentreren op goede (en continue) hartmassage, zonder beademen.
Onthoud dat als de persoon bij bewustzijn is, normaal ademt of een pols heeft , u geen reanimatie mag uitvoeren. Deze signalen geven aan dat het hart en de longen nog steeds functioneren.
Gelukkig is het zo dat veel mensen een circulatiestilstand in een goede conditie kunnen overleven. Een paar weetjes: De meeste mensen die overleven kunnen weer naar huis: 80-90 van de 100 overlevenden heeft een jaar na de reanimatie een goede levenskwaliteit.
Toen we deze resultaten samenvoegden met een meta-analytische benadering, ontdekten we dat er al klinisch en statistisch bewijs is ter ondersteuning van de superioriteit van CPR met alleen compressies wat betreft overleving bij ontslag uit het ziekenhuis, aangezien 211/1842 (11,5%) patiënten in de groep met alleen borstcompressies zaten, versus 178/1895 (9,4%) in de ...
Jaarlijks zijn er in Nederland 5.300 doden door hartfalen of een hartstilstand – Wat doe jij hieraan? (infographic) Elke dag krijgen er 42 mensen een hartstilstand buiten het ziekenhuis.