De meeste veranderingen in tred zijn verwant aan onderliggende medische aandoeningen. Loopstoornissen kunnen verwant zijn aan stoornissen van het binnenoor, stoornissen van het zenuwstelsel zoals de ziekte van Parkinson, spierziektes zoals spierdystrofie en musculoskeletale afwijkingen zoals breuken.
Bijvoorbeeld aandoeningen van het bewegingsapparaat zoals artrose van de heup en knieën, zichtproblemen, een verminderde balans of een verminderd uithoudingsvermogen, maar ook hart-en vaatziekten (lage bloedruk, hartritmestoornissen), een afgenomen spierkracht en medicatie kunnen een oorzaak zijn.
Een functionele loopstoornis betekent dat een deel van het lichaam abnormaal beweegt tijdens het lopen, omdat het zenuwstelsel niet goed werkt. Er is geen sprake van onderliggende schade of aantasting van het zenuwstelsel.
Een wankel looppatroon en vallen.
Een onevenwichtig gevoel bij het lopen. U moet regelmatig een extra zijstap maken om niet te vallen. U heeft het gevoel dat u zwalkt bij het lopen.
Waarom ga ik krom lopen? Krom lopen kan verschillende oorzaken hebben, zoals het verlies van spiermassa en minder kraakbeen in je lichaam. Dit maakt gewrichten, vooral in de heupen, knieën en wervelkolom, minder flexibel. Bewegen gaat moeilijker.
Uw fysiotherapeut kan oefeningen aanbevelen om uw bewegingsbereik, kracht en evenwicht te verbeteren. Oefeningen voor looptraining omvatten kuitstrekkingen, squats, obstakeltraining, evenwicht op één been en retrowandelen . Het volgen van een programma dat is ontworpen voor wandelen kan u helpen veilig terug te keren naar uw normale activiteiten.
De meeste veranderingen in tred zijn verwant aan onderliggende medische aandoeningen. Loopstoornissen kunnen verwant zijn aan stoornissen van het binnenoor, stoornissen van het zenuwstelsel zoals de ziekte van Parkinson, spierziektes zoals spierdystrofie en musculoskeletale afwijkingen zoals breuken.
Houdingsafwijkingen die bij parkinson voorkomen zijn: voorovergebogen houding (meest voorkomend), camptocormia (forse, > 30o voorwaartse buiging van de hele romp), PISA-syndroom (zijwaarts gebogen romp) en antecollis (meer dan 45° buiging van de nek).
Een licht gevoel in het hoofd kan komen door bijvoorbeeld snel opstaan, heftige emoties, angst, stress of medicijnen. Sta langzaam op uit je stoel of bed. Word je duizelig, ga dan zitten en doe je hoofd tussen je knieën. Of ga bewegen, bijvoorbeeld een paar keer op je tenen staan.
Bij ataxie werken de kleine hersenen niet goed. Daardoor krijgen kinderen problemen met bewegen, maar soms ook met praten, leren en omgaan met prikkels en emoties.
Functionele loopstoornissen omvatten de aanwezigheid van bewegingen of posities van delen van het lichaam als gevolg van het slecht functioneren van het zenuwstelsel (niet geassocieerd met organische schade aan het zenuwstelsel). Verschillende soorten loopstoornissen zijn een type functionele stoornissen.
Je voelt je niet helder, suffig, vergeetachtig, verstrooid of wat verward en kan moeite hebben met je te concentreren of met het oplossen van problemen. Het lukt misschien niet (of moeizaam) om op woorden te komen en wat je wil zeggen. Het lijkt alsof je wartaal uitspreekt. Je kan je intens moe voelen en wazig zien.
Met een of beide voeten naar binnen gedraaid lopen (intoeing), met een of beide voeten naar buiten gedraaid lopen (abductiegang), op de tenen lopen (tenengang), hippend lopen. Als gevolg hiervan kan het kind vaker struikelen dan hun leeftijdgenootjes. Er is meestal geen sprake van pijn.
Problemen met de gewrichten (zoals artritis), botten (zoals misvormingen), bloedsomloop (zoals perifere vaatziekte) of zelfs pijn kunnen het moeilijk maken om goed te lopen. Ziekten of verwondingen aan de zenuwen, spieren, hersenen, ruggenmerg of het binnenoor kunnen het normale lopen beïnvloeden.
Blijf bewegen
Ook als lopen lastiger gaat is het goed om te blijven bewegen. Zo blijf je in vorm en train je je spieren en balans. Doe bijvoorbeeld mee aan sportlessen of met gymnastiekoefeningen op televisie. Ook geven veel fysiotherapiepraktijken trainingen valpreventie.
De meeste mobiliteitsproblemen bij ouderen worden veroorzaakt door aandoeningen aan het bewegingsapparaat, ofwel de botten, spieren en pezen die ervoor zorgen dat iemand kan bewegen. Voorbeelden daarvan zijn reuma, artrose en rugklachten.
Als je het gevoel hebt dat je er niet helemaal bij bent, moeite hebt met concentreren en dingen snel weer bent vergeten, dan kunnen dat symptomen zijn van hersenmist.
Bij de meeste mensen is het een gevolg van vermoeidheid en overbelasting. Het komt bijvoorbeeld door slaaptekort. Maar ook alcohol en drugs vormen een belasting voor lichaam en geest, waardoor je eerder dit soort vreemde ervaringen kunt krijgen. Ook bij de eerste tekenen van griep en verkoudheid komen ze geregeld voor.
Soms hebben we echt het gevoel dat ons brein tegen ons schreeuwt, dat we het niet gaan redden . En het geluid van het geschreeuw kan overweldigend, pijnlijk, isolerend zijn, of gewoon ondraaglijk. Als we ontwenningsverschijnselen hebben, en proberen ons brein opnieuw te kalibreren, is dit gevoel normaal.
Zeldzame ziekte bij jonge vrouwen, waarbij de sluitspier niet goed kan ontspannen met als gevolg moeilijk of zelfs niet kunnen plassen.
Het Miller-Fisher syndroom is een autoimmuunziekte waarbij als gevolg van een ontsteking van verschillende zenuwen in de hersenen en in het lichaam problemen ontstaan met het bewaren van de balans en het bewegen van de ogen in combinatie met verminderde kracht in de armen en benen.
Door het te veel aanspannen van bepaalde spieren kan er een disbalans ontstaan. Voorbeelden hiervan zijn een afwijkende stand door een gekantelde voet, of klauwende tenen. Festinatie is een loopprobleem.Als u last heeft van festinatie, loopt u steeds sneller en met steeds kleinere passen.
Als u door angst, somberheid, depressie of spanning last heeft van een licht gevoel in het hoofd, overleg dit dan met de huisarts.
Maar hoe ouder u wordt, hoe definitiever het krimpen wordt. Dit heeft te maken met het kraakbeen, dat zich onder andere in uw wervelkolom bevindt. Dit droogt naarmate u ouder wordt namelijk uit en wordt daardoor steeds dunner. Hierdoor komen de wervels van de wervelkolom steeds dichter op elkaar te zitten.
Koortsstuipen zijn hevige schokken van de benen en de armen die bij mensen met koorts kunnen voorkomen. Een koortsstuip lijkt op een epileptische aanval en kan enkele minuten tot een kwartier duren.