Veelal komen slakken in jouw aquarium doordat je net een nieuwe vis of waterplant hebt gekocht. In de verpakking of in het water wat meegeleverd wordt zitten soms wel eens slakken verstopt. De oorzaak van slakken in jouw aquarium is dus dat je slakken meegeleverd kreeg bij de aankoop van een nieuwe vis of waterplant.
Aquarium slakken kunnen geen kwaad voor het aquarium. Sterker nog ze zijn juist enorm nuttig omdat ze algen, mulm en organisch afval eten. Slakken horen in je aquarium omdat slakken ook in een natuurlijk ecosysteem horen. Zonder slakken heb je niemand die de plantenresten en het mulm op eten.
Het beste dat je kunt doen om slakken te bestrijden is door simpelweg te zorgen dat ze niets meer te eten hebben. Want als er geen eten is, zullen ze zich ook niet voortplanten. Dat betekent dat je minder moet voeren en vaker moet schoonmaken. Geef je vissen niet meer voer dan ze in één keer kunnen opeten.
Ze moeten echter nog wel paren om zich te reproduceren. Een gat in de buurt van de kop is de genitale opening waar de mee paart en ook van waar het zijn eieren legt. Water slakken kunnen zich zowel tweeslachtig als heteroseksueel voortplanten.
Diverse zoetwater kogelvissen, zoals de Tetraodon Steindachneri of de kleine Chelichthus Asellus. Clownvissen, zoals de Botia Lahachata en de Botia Morleti. Leporinuzalmen, maar deze zijn niet geschikt voor een gezelschap aquaria. Sommige dwergcichliden.
Een bevruchte eicel van een waterslak deelt zich een aantal keren. Zo ontstaat een groepje cellen, dat uitgroeit tot een klein slakje. Een paar weken geleden heeft een sprinkhaanmoeder deze eieren gelegd. Binnenin de eieren is beweging te zien.
Na de paring legt elke slak (vanaf april) zijn eitjes af in slijm onder aardkluiten, boomschors, … Uit deze kleine, glazige bolletjes komen na een 3-tal weken kleine slakjes die zich onmiddellijk beginnen te voeden. Twee maanden later zijn ze volwassen.
De meeste slakken worden twee tot vijf jaar oud, maar in gevangenschap zijn sommige meer dan tien tot vijftien jaar oud geworden.
Er moeten er dus minimaal twee in je aquarium zitten. Voortplanting kan redelijk snel gaan en is voornamelijk afhankelijk van voedselaanbod. Merk jij dat je enorm veel Posthoornslakjes hebt dan weet je zeker dat je teveel voert of teveel detritus (organisch afval) in je bak hebt.
Eén slak kan tot 400 eitjes afleggen. Ze leggen hun eieren in groepjes van 15 tot 50 in de bodem of onder plantenafval. Deze eieren komen na drie weken uit en zijn na twee maanden al volwassen. De eitjes zijn klein en wit doorschijnend.
Ze lijken alle tamelijk veel op elkaar en sommige soorten kunnen wel tot 20 cm groot en meer dan 10 jaar oud worden!
Bij de vuistregel om uit te rekenen, hoe veel dieren er in een aquarium passen (Regel: 1 cm vis per 1 L water) kun je voor de appelslakken met ca. 5-6 cm rekenen. Ook belangrijk is de waterhardheid van het water. De dieren hebben namelijk een bepaald kalkgehalte nodig om hun huisje op te bouwen.
Na de paring worden de eitjes afgezet, meestal in de bodem of verstopt onder bladeren of stenen. De eitjes van slakken zijn slechts enkele millimeters in doorsnede, en meestal doorzichtig. Landslakken lijken als ze uit het ei kruipen vaak al een beetje op de ouders.
Ze leggen jaarlijks zo'n 300 eitjes; de jonge slakken die daaruit voort komen, zetten zich na 3 maanden op hun beurt aan het paren. En doordat slakken tweeslachtig zijn, leggen beide slakken na de paring eieren, wat al gauw tot een spectaculaire vermenigvuldiging leidt.
De eieren zijn veelal iets ovale, lichtgekleurde ballen die in een trosje met daaromheen een slijmerige substantie worden gelegd. Soms worden de eieren op bladeren of tegen bomen aan gelegd, maar rechtstreeks op de grond komt vaker voor. Het komt ook voor dat eieren aan de onderkant van een blad wordt gelegd.
Veel slakken eten namelijk liefst helemaal geen groene planten, maar eerder dode bladeren, schimmels of algen: ze kunnen namelijk niet tegen de vies smakende chemische verdediging die veel planten in hun bladeren stoppen.
Als het op slakken aankomt zijn Nerite slakken de algeneter koning. Ze zien er vaak mooi uit met verschillende patronen en groeien niet groter dan 2-3 cm. Door hun lengte zijn ze ook erg effectief in kleinere aquaria. De bekendste versie van deze soort slakken in waarschijnlijk de zebra slak.
Dieet. Het dieet van de Anentome helena of slak etende slak zal geen verrassing zijn. Ze eten voornamelijk andere slakken zoals poelslakken, torenslakken, posthoornslakken, ramshoornslakken en appelslakken. Eigenlijk eten ze alle soorten wel behalve andere Anentome helena.
Plaats planten die geen slakken aantrekken
In de moesten zijn ze gek op sla, courgette en sperziebonen. Sterk ruikende planten zijn ouderwetse planten als salie, tijm, Oost-Indische kers, goudsbloem, geranium, lavendel, vingerhoedskruid, viooltjes, varens en klimop. Slakken hebben hier een hekel aan.
Kies voor inheemse planten die slakken niet aanvreten. Bijvoorbeeld wilde akelei, steenanjer, ooievaarsbek en kruiden als tijm en bieslook. Leg barrières van koffiedik, cacaodoppen of eierschalen om kwetsbare planten.
Gewassen en kruiden. Hoe dol slakken ook zijn op sla, de rucola in jouw tuin vermijden ze zeker. Hetzelfde geldt voor tomatenplanten. Ook met sterk geurende kruiden zoals munt, lavendel, salie, tijm en knoflook zorg je ervoor dat jouw tuin onaantrekkelijk wordt voor slakken.
Slaslakken houden van vocht, maar de kleine akkerslak is nog meer een dier van de waterkant. Hij kan zelfs vrijwillig een paar dagen onder water doorbrengen. De lichtbruine, slanke slak wordt meestal niet langer dan twee centimeter en is vaak te vinden in het natte gras op oevers onder plankjes en dergelijke.
Ze eten in het wild voornamelijk schaaldieren en slakken. Voer jonge of kleine kogelvissen dagelijks of om de andere dag en volwassen vissen of grotere soorten 1 tot 2 keer per week levend dierlijk voedsel. Garnalen, mosselen en kokkels uit de supermarkt of uit de aquariumspeciaalzaak zijn geschikt.
Alle landslakken (je hebt ook waterslakken) ademen door longen. Zowel bij naakt- als bij huisjesslakken zit de ademopening aan de rechterkant. Dat betekent dat naaktslakken nog steeds een gedraaid lijf hebben, al is de spiraalvormig gewonden schelp in de loop van hun evolutie verloren gegaan.