Verkeerde beslissingen en andere negatieve gebeurtenissen uit het verleden brengen vaak een sterk gevoel van frustratie of schaamte met zich mee. Deze negatieve emoties stoppen we – onbewust – zo diep mogelijk weg. Maar dat leidt er juist toe dat ze sterker worden en op onverwachte momenten de kop opsteken.
Het vergt moed om los te laten wat vertrouwd is – zelfs als het negatief is – en kwetsbaar genoeg te zijn om te leren hoe je fouten uit het verleden los kunt laten. De andere reden waarom het zo moeilijk is om te leren hoe je het verleden los kunt laten, heeft te maken met de manier waarop we emotie aan informatie koppelen .
Één van de redenen waarom veel mensen vasthouden aan het verleden is omdat het onze aandacht afleidt van het heden. In sommige vriendengroepen wordt er alleen nog maar gesproken over dingen die ze in het verleden samen hebben meegemaakt. “Weet je nog toen we naar Ibiza gingen, Weet je nog die we naar Amsterdam gingen.”
Een trauma is een gebeurtenis uit het verleden die je niet goed hebt kunnen verwerken. Dit kan bijvoorbeeld een ongeluk zijn, het verlies van een dierbare, seksueel misbruik of geweld. De gebeurtenis heeft diepe indruk op je gemaakt, waardoor het moeilijk kan zijn om het een plek te geven.
Waarheden vaststellen over het verleden is echter moeilijk, omdat er te weinig bewijsmateriaal is overgebleven om iets tot waarheid vast te stellen.
Wat bedoelen we met het begrip historische distantie? Het gevoel van afstand, van een onoverbrugbare kloof tussen de eigen wereld en de wereld van het verleden waarover het gaat. er moet eerst afstand ontstaan voordat historische beeldvorming kan plaatsvinden.
Onverwerkt trauma kan zich op termijn uiten in psychische klachten zoals bijvoorbeeld angsten, depressie, obsessief en compulsief gedrag. Maar onverwerkt trauma kan ook lichamelijk tot uiting komen in de vorm van lichamelijke klachten, soms ernstige ziekte.
Onderzoekers denken dat sommige mensen met een lagere verwerkingssnelheid minder neurotransmitters hebben, wat chemische boodschappers in je hersenen zijn. En sommige boodschappers hebben moeite met het doorgeven van informatie tussen neuronen. Beide problemen kunnen de verwerkingssnelheid beïnvloeden.
Als we niet in het moment leven, herbeleven we het verleden - of zijn we bang voor wat er in de toekomst kan gebeuren . Onze ervaringen vormen ook onze overtuigingen over onszelf. We willen graag het gevoel hebben dat we de controle hebben... Dus als er iets gebeurt dat buiten onze controle ligt, is het vaak makkelijker om onszelf de schuld te geven.
Piekeren over dingen die gebeurd zijn in het verleden geeft een somber of soms een boos gevoel. Het is een soort negatieve evaluatie over jezelf. Piekeraars weten vaak wel dat ze niets aan het verleden kunnen veranderen, maar blijven toch hangen in negatieve herinneringen en proberen die door denken te beïnvloeden.
Het niet kunnen loslaten kan uitmonden in piekeren, angsten, herhalingen van gebeurtenissen in je hoofd, hoge bloeddruk, hartkloppingen, slaapklachten, gejaagdheid, verlies van energie, onderpresteren en ongewenste resultaten.
Mensen die moeite hebben met het loslaten van specifieke gebeurtenissen uit het verleden, hebben mogelijk een trauma meegemaakt . Trauma is een soort psychologische wond die kan ontstaan door elke stressvolle ervaring, zoals verlies, gevaar of diepe schaamte. Vaak associëren mensen trauma met betrokkenheid bij een gewelddadige gebeurtenis.
Als je het verleden achter je wilt laten, is de beste manier om dat te doen , je leven beter te maken dan het was in het verleden . En de beste manier om dat te doen, is door regelmatig stappen uit je comfortzone te zetten. Zet je in om je angsten te overwinnen en nieuwe dingen te proberen – het is essentieel voor groei!
Openlijk uiten hoe je je voelt, je kracht heroveren, ruimte maken voor nieuwe ervaringen en je richten op de lessen zijn een paar manieren om emotionele pijn los te laten. Als je het moeilijk vindt om los te laten, overweeg dan om de hulp van een professional in de geestelijke gezondheidszorg in te schakelen.
Personen met Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) hebben vaak een lagere verwerkingssnelheid (PS) dan hun normaal ontwikkelende leeftijdsgenoten (bijv. Calhoun & Mayes, 2005; Jacobson et al., 2011; Nikolas & Nigg, 2013; Shanahan et al., 2006; Weiler, Bernstein, Bellinger, & Waber, 2000; Willcutt, Doyle, Nigg, Faraone, & ...
Het kan gerelateerd zijn aan andere fysieke problemen zoals gebrek aan voldoende slaap of reactie op medicijnen . Het kan ook onderdeel zijn van Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), leerstoornissen en/of emotionele factoren.
Hebben meer tijd nodig om beslissingen te nemen of antwoorden te geven. Missen vaak sociale signalen. Moeten informatie meer dan eens lezen om het te begrijpen. Missen nuances in conversatie en hebben moeite om bij te blijven.
Individuen kunnen ook flashbacks, nachtmerries of opdringerige gedachten ervaren die verband houden met de traumatische gebeurtenis . Fysieke symptomen kunnen hoofdpijn, vermoeidheid en onverklaarbare pijn omvatten. Gedragsmatige symptomen omvatten vaak middelenmisbruik en zelfbeschadiging.
Emotionele onderdrukking in je gevoelens herkennen
zich regelmatig verdoofd of leeg voelen . zich vaak nerveus, neerslachtig of gestrest voelen, zelfs als u niet zeker weet waarom. de neiging hebben om dingen te vergeten. zich ongemakkelijk of ongemakkelijk voelen wanneer andere mensen u over hun gevoelens vertellen.
Het verleden ligt achter ons en geschiedenis is wat wij daarvan maken, bepaald door de beschikbare historische bronnen, door onze standplaatsgebondenheid, met inbegrip van ons waarden- en normenpatroon. WAT? Het verleden, alles wat vroeger gebeurd is, ligt onvermijdelijk achter ons.
Geschiedenis gaat over het verleden, over wat vroeger is gebeurd. Een ander woord voor gebeurtenis is feit. Een geschiedkundige bestudeert niet alle gebeurtenissen, hij zoekt enkel naar de informatie die hij te weten wil komen, het geschiedenisonderwerp.