Wat is het probleem? Plastic maakt niet alleen een vuilnisbelt van de kusten, maar schaadt ook de levensomgeving van zeedieren. Dieren raken verstrikt in grotere stukken plastic, en verwarren kleinere stukjes voor voedsel. Het inslikken van plastic deeltjes kan de vertering van voeding verhinderen.
Meer dan 100 miljoen dieren sterven jaarlijks door Plastic
Plastic afval kan vast komen te zitten in koraal en tast de gezondheid aan. Microplastics worden door vrijwel alle zeedieren geconsumeerd, zelfs door plankton. Roofdieren zoals haaien en ijsberen krijgen gif binnen via de prooidieren die ze eten.
In Zuid-Korea bevat een vierkante kilometer zee bijna 12 miljard stukjes plastic. Uit de database blijkt dat ruim 61 procent van al het afval in de wereldzeeën uit plastic bestaat. Daarmee is het ook de afvalstroom waar het zeeleven het meeste last van heeft, blijkt uit het onderzoek.
Veel plastic belandt uiteindelijk in de natuur. Elk jaar gaan er 100 miljoen dieren, zoals de zeeschildpad of walvis, aan dood.
Grote stukken plastic kunnen bijvoorbeeld voor darmblokkades of verstikking zorgen. En voor zover nu bekend, kunnen plastic deeltjes invloed hebben op het ademhalen, bewegen en de voedselopname van dieren.
Wat is het probleem? Plastic maakt niet alleen een vuilnisbelt van de kusten, maar schaadt ook de levensomgeving van zeedieren. Dieren raken verstrikt in grotere stukken plastic, en verwarren kleinere stukjes voor voedsel. Het inslikken van plastic deeltjes kan de vertering van voeding verhinderen.
Als je een stukje glas of een scherp stukje plastic of metaal binnenkrijgt, dan merk je dat meestal direct in je mond. Het kan gevaarlijk zijn.Scherpe stukjes kunnen je gebit, mond, keel of maagdarmkanaal beschadigen. Als je verder niets merkt, hoef je je geen zorgen te maken en poep je het vanzelf weer uit.
Landen die verantwoordelijk zijn voor de grootste plasticvervuiling in onze oceanen: India (126,5 miljoen kg).China (70,7 miljoen kg).Indonesië (53,3 miljoen kg).
Metalen blikje: 1,5 - 50 jaar. Plastic frisdrankflesje: 5 -10 jaar. Plastic zak: 10 - 20 jaar. Kauwgom: 20 - 25 jaar.
Nieuwe WWF-studie over plastic
Het resultaat: gemiddeld eet een mens ongeveer 2000 microplastic deeltjes per week. Dat is ongeveer 5 gram, zoveel weegt een bankaart! De producten waar de meeste microplastics in zitten zijn: water, bier, schaaldieren zoals scampi's en garnalen en zout.
Vooral zeevogels, vissen, kreeftachtigen en zoogdieren hebben er last van.Ook zij raken verstrikt in plastic en slikken plastic afval in. Verstrikking en verstikking leiden tot ernstige verwondingen en veel dieren overleven het niet. Jaarlijks kost het meer dan 1 miljoen 'zeedieren' het leven.
De meeste vervuiling hierdoor is afkomstig van verkeer, kleding en verfstoffen. Deze komt in het water vanuit de lucht of het riool. Ook microplastics komen op deze manier (en via afval) in het water terecht.
In oktober 2021 werd bekend gemaakt dat The Ocean Cleanup nu daadwerkelijk de Grote Oceaan op gaat om de plastic soep op te ruimen. Het Systeem 002 met de naam "Jenny" zal beginnen aan de opruimingsacties maar er wordt ook al gewerkt aan Systeem 003 dat met een lengte van 2,5 km wel 3x zo groot zal zijn!
De Rijksoverheid stelt geld beschikbaar voor projecten die de afvalstromen in rivieren gaan stoppen. Dit is onderdeel van de bredere aanpak om plastic zwerfafval tegen te gaan. Maatregelen uit de Europese Single-use plastic richtijn (SUP-richtlijn), zoals een verbod op de verkoop van bepaalde plastic wegwerpproducten.
Zo wordt het klokhuis van een appel het snelst afgebroken – tussen de twee tot acht weken – terwijl de afbraak van een bananen- of sinaasappelschil zo'n twee jaar kan duren. Gemiddeld is groente- en fruitafval in de natuur na een aantal maanden helemaal verdwenen.
Arthur: “Plastic breekt niet af in de natuur, onder invloed van uv-straling wordt het plastic bros. Het brokkelt af tot steeds weer kleinere stukjes die je uiteindelijk niet meer kan zien, microplastic.
De natuur doet nog veel langer over het verwerken van een bananenschil. Dat komt omdat er in een bananenschil relatief veel cellulose zit. Cellulose is lastig afbreekbaar voor de micro-organismes in de natuur, waardoor een bananenschil tot wel 2 jaar kan overleven in de natuur.
De enorme plasticsoep in de Stille Oceaan is veel groter dan gedacht. Door nauwkeuriger te meten kwamen wetenschappers van The Ocean Cleanup erachter dat er zeker vier keer zoveel afval in het water drijft als werd gedacht.
PLASTIC SOEP
Het valt uit elkaar in steeds kleinere stukjes, die ook nog eens steeds giftiger worden. Door al die kleine deeltjes plastic in het water veranderen de oceanen in een plastic soep. Dat kost miljoenen vissen, vogels, zeeschildpadden, zeehonden, walvissen en dolfijnen het leven.
De gevolgen van de plastic soep
Dieren eten het plastic, kunnen erin verstrikt raken en hun ecosystemen worden aangetast. Niet alleen dieren, maar ook de mens haar gezondheid kan aangetast worden door de grote vervuiling. De concentratie aan microplastics is zo groot dat wij plastic eten, drinken en ademen.
Het is zeker dat je via voedsel microplastics binnenkrijgt, maar de meeste plastics poep je waarschijnlijk direct weer uit. Een klein deel van de plasticdeeltjes kan langs de darmwand gaan, maar de verdere reis in het lichaam is onbekend.
Grotere glasscherven kunnen gevaarlijk zijn, maar worden vrijwel altijd ontdekt voordat ze de maag bereiken. Glassplinters en vermalen glas zijn echter onschadelijk. Alleen in thrillers kunnen mensen dus worden gedood door glas in hun eten te doen.
In een plastic flesje zitten chemische stoffen die schadelijk kunnen zijn. Die zijn echter alleen schadelijk wanneer ze in grote hoeveelheden in het water terechtkomen. Zolang u het flesje niet warm laat worden en enkel met water vult, blijft het aantal schadelijke stoffen dat vrijkomt beperkt.