De meest voorkomende complicaties zijn bloedvergiftiging en longvliesontsteking. Bij een bacteriële longontsteking kunnen de bacteriën zich via de bloedbaan verspreiden naar andere organen (bloedvergiftiging). Dan kan een ernstige situatie ontstaan, waarbij de bloeddruk en/of de ademhaling in de problemen kunnen komen.
Omdat een longontsteking een ernstige aandoening is, wordt elke longontsteking als bacterieel beschouwd. Daarom wordt het met antibiotica behandeld. De meest voorkomende bacteriën die een longontsteking veroorzaken zijn: Streptococcus pneumoniae ('pneumokok');
Wat gebeurt er bij een longontsteking? Als je een longontsteking hebt, krijg je eerst moeite met ademhalen. Die benauwdheid ontstaat doordat je lichaam de oorzaak van de ontsteking probeert op te ruimen. Bij de afweerreactie van je lichaam ontstaat dik slijm dat je moeilijk kunt ophoesten.
Vooral voor kwetsbare groepen mensen is longontsteking gevaarlijk. Elk jaar krijgen ruim 270.000 mensen een longontsteking. Vooral voor kwetsbare groepen mensen, zoals ouderen, chronisch zieken of hele jonge kinderen is longontsteking gevaarlijk.
Longontsteking is een ernstige aandoening waaraan nog steeds mensen overlijden, zeker als de ontsteking heel ernstig is en iemand op de intensive care behandeld moet worden. Vooral mensen die zwak of oud zijn, een verminderde weerstand hebben of al worden behandeld voor een andere longziekte zijn erg kwetsbaar.
Mits tijdig herkend kan een bacteriële longontsteking behandeld worden met een antibioticum. Wanneer de ziekte niet tijdig behandeld wordt, kunnen de longblaasjes zodanig verzwakken, dat de longinhoud zeer verkleind wordt. Dit heeft in de meeste gevallen de dood tot gevolg.
Een slapende patiënt verbruikt namelijk veel minder zuurstof. Soms moet iemand worden beademd omdat hij zelf niet genoeg zuurstof kan opnemen, bijvoorbeeld bij een zware longontsteking. Ook dan wordt hij in een kunstmatig coma gebracht.
U kunt langere tijd last houden van: hoesten, dyspnoe, vermoeidheid en/of pijn. Een normaal herstel van een longontsteking kan 6 weken tot 3 maanden duren. Neem de medicatie in volgens voorschrift van de arts, het is belangrijk om de antibioticakuur af te ronden, ook als u geen klachten meer heeft.
Het is van belang om tijdig een huisarts te bezoeken, zeker wanneer u zich in de risicogroep bevindt. Een verwaarloosde longontsteking kan ernstige complicaties geven.
Wat zijn de symptomen van een longontsteking? Meest voorkomende klachten bij een longontsteking zijn (hoge) koorts en/of koude rillingen, kortademigheid en hoesten. Als het hoesten gepaard gaat met slijmproductie, zal dit bij een beginnende longontsteking vrijwel altijd geel of groen van kleur zijn.
Longontsteking veroorzaakt ontstekingen in de longen, wat de hoeveelheid zuurstof die in het bloed circuleert vermindert, waardoor het energieniveau daalt en vermoeidheid ontstaat . Longontsteking veroorzaakt ook fysieke deconditionering, wat verder bijdraagt aan vermoeidheid. Deze vermoeidheid kan u overdag beïnvloeden en uw gebruikelijke nachtelijke slaapcyclus verstoren.
Tips bij een longontsteking
Neem rust en blijf thuis van werk of school. Zeker als je koorts hebt en slijm ophoest. Drink veel water, vooral als je koorts hebt. Rook niet en voorkom meeroken.
Oorzaak longontsteking. Bij een longontsteking raakt longweefsel ontstoken door micro-organismen: een bacterie, een virus of een schimmel. Meestal ontstaat het nadat micro-organismen door inademing in de longen terecht zijn gekomen.
Wie alleen woont zal eerder worden opgenomen, dan iemand met een partner die de zorg op zich kan nemen. ' De ziekenhuisopname duurt bij een longontsteking behoorlijk lang, gemiddeld negen dagen.
Een longontsteking heet ook wel pneumonie. Als u weer thuis bent, kunt u nog een paar weken moe en benauwd zijn.
Jaarlijks sterven er naar schatting twintig tot honderd mensen extra aan longontstekingen die zij oplopen doordat zij vlak bij geitenhouderijen wonen. Dat meldt het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM), dat hier onderzoek naar deed. ,,Er is een consistent, aantoonbaar verband.”
Longontsteking kan echter fataal zijn bij hele jonge kinderen, ouderen en mensen die al ziek zijn of met een verzwakt immuunsysteem. Sommige vormen van longontsteking worden bovendien steeds moeilijker te behandelen door de toenemende resistentie van de ziekteverwekkers tegen antibiotica.
Door de longontsteking kan het longvlies geprikkeld raken (pleuritis), en dat kan weer een vochtophoping tussen de longvliezen veroorzaken die de ademhaling bemoeilijkt. Een extra complicatie ontstaat als er bacteriën in dit vocht zitten die pus veroorzaken.
Wanneer het slijm zich in het middelste deel van de long bevindt, kunt u het beste op uw zij gaan liggen. De long met het opgehoopte slijm ligt boven zodat het slijm kan weglopen (zie figuur 2).
Vaak krijg je daarnaast tijdelijk extra zuurstof. Soms ontstaat vocht of pus in de borstholte. Dat heet pleuritis. Naast het gebruik van medicijnen moet je zorgen dat je rust pakt zonder helemaal stil te zitten.
Longfibrose kan veroorzaakt worden door inademing van schadelijke stoffen gedurende langere perioden. Voorbeelden van deze stoffen zijn metalen, vezels (steenwol, asbest, glasvezels) en steenstof (silicose). Deze stoffen kunnen de longblaasjes beschadigen waardoor zich op die plaatsen littekenweefsel vormt.
In de meeste gevallen heeft een longontsteking geen ernstige gevolgen. Bent u gezond dan duurt een longontsteking meestal 2 tot 3 weken. Hoe lang precies hangt ervan af of de antibiotica aanslaat. Het is belangrijk om de antibioticakuur helemaal af te maken, ook al voelt u zich beter.
Hoelang een beademing duurt en hoe goed het ontwennen gaat, is van patiënt tot patiënt anders. Beademing kan enkele uren duren, maar soms duurt het dagen, weken of soms zelf maanden.
Het feit dat de patiënt de ogen open heeft en rondkijkt, wil niet zeggen dat hij iets ziet en herkent. Hetzelfde geldt voor horen. Maar het is niet altijd te merken of een patiënt geluiden hoort. Daarom moet u er eigenlijk van uitgaan dat hij u wel verstaat en begrijpt, ook al weet u dat niet zeker.
Verlies van beschermende luchtwegreflexen bij patiënten met acuut coma brengt deze patiënten in gevaar voor aspiratiepneumonie die het verloop van de primaire ziekte compliceert. Beschikbare gegevens variëren aanzienlijk met betrekking tot bacteriologie, rol van anaërobe bacteriën en antibioticabehandeling.