Hout is inert
Hout als materiaal loogt geen schadelijke chemicaliën uit en reageert niet met zuur voedsel, zodat het de smaak van het voedsel niet verandert zoals metalen lepels dat doen.
Leg een houten lepel op je pan. De houten lepel zorgt ervoor dat het water in de pan niet overkookt. Bezoekster Kim had ook nog een handige tip om overkoken te voorkomen, namelijk een klontje boter toevoegen aan het kookwater, gelijk bij het opzetten van de pan met water en niet als het water al kookt.
Voeg een mespuntje boter toe aan het kookwater. Zet een wasknijper op de rand van de pan, het deksel kan dan niet weer helemaal op de pan komen waardoor het minder snel overkookt.
Nooit meer water laten overkoken
Om te vermijden dat je pastawater overkookt, leg je een houten lepel over de kookpot heen terwijl het water kookt. Ja, zo simpel is het! Hout is namelijk een materiaal dat warmte niet goed geleidt waardoor de bubbels kokend water die het hout raken, barsten.
Door pasta na het koken af te spoelen met koud water, stop je niet alleen het kookproces (wat goed is), maar koel je meteen ook je maaltijd af en verwijder je het zetmeel. En wanneer het zetmeel van de pasta is afgespoeld, heb je niet alleen minder smaak, ook je saus zal minder goed binden.
Olie is hydrofoob en mixt niet met water maar blijft erop drijven. De olie die je toevoegt aan het pastawater voorkomt daarom níet dat de pasta aan elkaar plakt tijdens het koken. Wel geeft het een zacht aroma af. Bij het afgieten zal er wel wat olijfolie aan de pasta blijven kleven - en plakt de pasta minder.
Hoe harder het kraanwater, hoe meer opgeloste mineralen in het water. Deze mineralen kunnen net als de gassen zorgen voor schuim.
Als je pasta te lang kookt, wordt hij niet alleen slijmerig, maar stijgt er ook zijn glycemische index. Hierdoor gaat je bloedsuikerspiegel snel stijgen en zal je minder lang een verzadigd gevoel hebben. Als je de pasta afgiet op het moment dat hij perfect al dente is, is het eigenlijk al te laat.
Breng groente of aardappelen met 1 tot 2 centimeter water aan de kook met een deksel op de pan. Groente en aardappelen hoeven dus niet helemaal onder water te staan om gaar te worden! Voor bladgroenten zoals spinazie is helemaal geen extra water nodig.
Er is zowel een mechanische als een chemische reden waarom het gebruik van een houten lepel wordt aanbevolen. Door de afgeronde vorm is een houten lepel zachter voor de ingrediënten, pannen en kommen dan metalen lepels. Gebruik ze om risotto, sausen en pudding te bereiden.
Want of u het water in een waterkoker kookt of in een pan, het kookt altijd bij 100 graden. Het is eenvoudig te zien of het kookt of niet, want dat ontstaan er luchtbelletjes (belletjes met stoom). Dus als het borrelt is het gekookt.
Zet ze half onder water en kook ze 15-20 minuten. Check met een vork of scherp mes na 15 minuten of ze bijna gaar zijn. Zo niet, laat ze steeds een minuut extra koken.
waarschijnlijk gaat het niet om het uitscheppen zelf, maar om het voeren van een baby. metaal kan scherpe randen hebben, en dat is natuurlijk niet prettig voor een baby mondje. metaal is ook veel kouder, en dat is ook niet prettig voor een beginnend etertje.
Omdat honing een zuur is zou de honing in theorie reageren met metaal, m.u.v. edelmetalen zoals goud. Daardoor zou de honing inderdaad enkele te verwaarlozen metaal ionen kunnen opnemen.
Laat je houten planken/lepels nooit in water weken, zet ze niet in de vaatwasser en droog het goed af. Dit zorgt ervoor dat je hout niet splijt en dat de haartjes van het hout niet omhoog gaan staan. Als je het echt wilt desinfecteren, na gebruik van rauw vlees bijvoorbeeld, gebruik dan een beetje (pure) azijn.
Wanneer je de pasta overgiet met koud water, spoel je het zetmeel weg. Het zetmeel maakt de saus die je achteraf over de slierten doet romiger, en zorgt ervoor dat de pasta zich goed vasthecht aan de saus.
Tijdens het pasta koken kun je het beste geen deksel op de pan doen. Het deksel zorgt er vaak voor dat het water gaat schuimen en dat er water over de rand van de pan heen loopt. Ook heb je net kunnen lezen dat je de pasta goed in beweging moet houden, zonder deksel gaat dit natuurlijk ook een stuk makkelijker!
Pasta is een energiebron. Deegwaren hebben de typische eigenschap u een verzadigd gevoel te geven, het hongergevoel uit te stellen en veel energie te geven voor fysieke arbeid, zelfs lang na de maaltijd. Om daar ten volle van te genieten, moet u ze perfect “al dente” (beetgaar, dus nog een beetje stevig) koken.
Tijdens het koken van vlees, maar ook bouillon of soep, kan zich een laagje met wit schuim aan de oppervlakte vormen. Dit bestaat voornamelijk uit vrijgekomen eiwitten.
Waarom gaan erwten en bonen uit een pot schuimen bij het bereiden? Peulvruchten, zoals bonen en erwten, bevatten veel eiwitten. Bij het verwarmen komen deze vrij, waardoor het schuim onstaat. Dit is geheel natuurlijk en komt ook voor bij verse bonen of bij het bereiden van bijvoorbeeld erwtensoep.
Drijvende mosselen zijn niet altijd slecht: het kan bijvoorbeeld zijn dat ze bij het spoelen geschrokken zijn en zuurstof gehapt hebben. Door deze luchtbel in de schelp blijven ze dan drijven. Je kunt ze gewoon meekoken.
Het zout in het water brengt je pasta namelijk op smaak. Dat kan écht het verschil maken tussen een flauw en een heerlijk pastagerecht. Je brengt niet enkel de pasta zélf op smaak, je doet dat bovendien al helemaal in het begin van het kookproces. Daardoor zal je spaghetti, tagliatelle, macaroni …
Het water waar je net de tagliatelle of de ravioli in hebt gekookt, is niks meer of minder dan heet water met een beetje zout en wat bloem. En dat is juist het geheim: een lepeltje van dat pastawater tilt je pastasaus naar een hoger niveau. De saus bindt een beetje, krijgt een beetje zout en vooral een hoop smeuïgheid.
Tijdens het koken gaat pasta namelijk een klein beetje stuk. Daardoor lekt er zetmeel in het water. Dat zorgt ervoor dat de pasta aan elkaar gaat kleven. Als je ruim water gebruikt is er voldoende vocht om het zetmeel in op te lossen en heb je dit probleem niet.