Voorbeelden hiervan zijn bloedvergiftiging en bloedstollingsafwijkingen zoals hemofilie en de Ziekte van Willebrand. Terugkerende blauwe plekken zonder duidelijke oorzaak kunnen ook wijzen op bindweefselafwijkingen, levercirrose en leukemie.
Onverklaarbare blauwe plekken kunnen ontstaan door erfelijkheid, veroudering, een verstoorde bloedcirculatie of medicijnen die de bloedstolling beïnvloeden. Deze factoren verzwakken de bloedvaten, waardoor bloed gemakkelijker in het weefsel kan lekken.
Blauwe plekken ter plaatse van oren, nek, romp (borst en rug) en billen hebben een sterk verhoogde kans om toegebracht te zijn. Blauwe plekken ter plaatse van wangen, ogen, gezicht, hoofd, armen, buik, voorzijde dijen, achterzijde benen, handen en voeten hebben een verhoogde kans om toegebracht te zijn.
Een van de voornaamste redenen kan de verhoogde productie van het hormoon cortisol zijn. Dit maakt het lichaam aan als reactie op stress. Een overmaat aan cortisol kan de wanden van de bloedvaten fragieler maken.Hierdoor kunnen ze bij het minste of geringste trauma breken en leiden tot blauwe plekken.
Petechiën zijn meestal niet ernstig en worden veroorzaakt door bijvoorbeeld: Een zuigzoen. Een beschadiging van de huid na te hard krabben. Het gebruik van bepaalde medicijnen, zoals bepaalde antibiotica of bloedverdunners.
Dit kan worden veroorzaakt door: Een medicijn, zoals aspirine of bloedverdunners (anticoagulantia). Een infectie die de opbouw van toxine in het bloed of weefsels veroorzaakt (sepsis). Een bloedings- of stollingsstoornis, zoals hemofilie, de ziekte van von Willebrand, trombocytopenie of een andere minder voorkomende bloedings- of stollingsstoornis.
Bloeduitstortingen verdwijnen na 4-6 weken vanzelf. Het kan geen kwaad, maar ze kunnen wel vervelend zijn, bijvoorbeeld bij het lopen. U hoeft hier niet ongerust over te zijn. De bloeduitstorting verkleurt langzaam en kan naar beneden zakken (zelfs tot de knieën).
Psychogene purpura (ook wel Gardner-Diamond-syndroom, auto-erytrocyten-sensibilisatie of pijnlijk blauwe plekken-syndroom genoemd) is een zeldzame en slecht begrepen klinische verschijnselen waarbij patiënten onverklaarbare, pijnlijke blauwe plekken krijgen, meestal op de ledematen en/of het gezicht, in periodes van stress.
Klachten. Kinderen met leukemie kunnen last hebben van steeds terugkerende infecties en koorts, bloedarmoede, bloedneuzen, snel optredende blauwe plekken, kleine puntvormige paarsrode plekjes, lang nabloedende wondjes en botpijnen. Het is vooral de combinatie van deze klachten die op leukemie wijst.
Een blauwe plek ontstaat meestal na een plaatselijke stompe trauma (=stoten, druk) van het betreffend huiddeel. Bij gebruik van acenocoumarol, fenprocoumon of heparine kan er sprake zijn van overdosering. Ook kunnen er interacties zijn tussen middelen die de bloedstolling remmen en bijv. co-trimoxazol of NSAID's.
Petechiën, ook wel purpura genoemd, zijn kleine paarse verkleuringen van de huid.Ze worden veroorzaakt door een bloeding in de huid. Er is een verschil met een blauwe plek: bij petechiën zit de bloeding oppervlakkiger in de huid. Petechiën zijn kleiner dan 2 millimeter.
Het hemoglobine, wat het hematoom de rood/blauwe kleur geeft, wordt via een tussenstap omgezet naar bilirubine, wat het hematoom de gele kleur geeft. Soms lijkt een blauwe plek zelfs groen, wat een overlap is van de blauwe en gele kleur. Uiteindelijk wordt het bilirubine afgevoerd en verdwijnt de blauwe plek.
Welke klachten heb ik bij blauwe plekken? Blauwe plekken zien eruit als begrensde plekken die er blauw uitzien en matig tot zeer veel pijn kunnen doen bij het aanraken van de plek.
Blauwe plekken, ook wel hematomen genoemd, kunnen voorkomen bij mensen die anticoagulantia of bloedverdunners gebruiken. Hoewel deze medicijnen van vitaal belang zijn voor het voorkomen van bloedstolsels, kunnen ze onbedoeld leiden tot een verhoogd risico op blauwe plekken.
Meestal is er sprake van rood-paarse plekken die niet wegdrukbaar zijn (zogenoemde purpura). Soms zijn er rode bultjes aanwezig, galbulten, blaasjes, blaren, of niet genezende soms blauwzwarte open plekken.
In de meeste gevallen hebben blauwe plekken een relatief onschuldige oorzaak. Toch kunnen deze onderhuidse bloedingen wijzen op een ernstigere onderliggende aandoening. Voorbeelden hiervan zijn bloedvergiftiging en bloedstollingsafwijkingen zoals hemofilie en de Ziekte van Willebrand.
De eerste symptomen (verschijnselen) van acute leukemie zijn vooral vermoeidheid en bloedarmoede. Ook kunt u vaker infecties hebben, blauwe plekken en slijmvliesbloedingen in mond en neus. Daarnaast ontstaan soms klachten als botpijnen, gezwollen tandvlees en klachten als gevolg van vergrote lymfklieren en milt.
Chronische stress kan leiden tot een verhoogde cortisolspiegel, wat kan leiden tot verschillende gezondheidsproblemen zoals een verhoogde bloeddruk, overgewicht, verhoogde bloedsuiker, dunnere huid, regelmatig blauwe plekken en verlies van spierkracht en volume.
Vaak voorkomende symptomen van een hoog cortisolniveau zijn blauwe plekken en een droge huid, maar ook slechte wondgenezing.
Een tekort aan vitamines, zoals vitamine B12, kan er ook voor zorgen dat er sneller blauwe plekken ontstaan. Dit komt doordat een tekort van vitamine B12 bloedarmoede kan veroorzaken. Ook een tekort aan vitamine C of K kan zorgen voor meer blauwe plekken.
Een dunne huid zorgt er in sommige gevallen voor dat blauwe plekken sneller ontstaan. Door een dunnere huid zijn de bloedvaten namelijk minder beschermd, waardoor ze sneller beschadigd raken en vervolgens een blauwe plek vormen.
Symptomen spiercontusie
Er is kans op een bloeduitstorting door de inwendige bloeding in de spier. Door vocht ontstaat druk in de weefsels en toename van druk stimuleert de druksensoren. Dit wordt ervaren als een pijn. Stijfheid komt meestal pas de volgende ochtend opspelen.
“Je krijgt een blauwe plek als je valt of je je ergens aan stoot. Je huid kan hierbij in tact blijven, maar het bloedvaatje onder de huid kan scheuren of breken, en gaat dan bloeden. Een blauwe plek is dus gewoon bloed.”