Kleine kinderen kunnen nog niet (goed) verwoorden wat ze voelen. Als ze overmand worden door heftige emoties zoals boosheid, frustratie of angst, gebruiken ze hun lichaam om duidelijk te maken dat er iets aan de hand is. Ze gaan huilen, roepen, gillen, met dingen gooien, slaan, etc.
Kleine kinderen zijn redelijk impulsief in hun emoties. Als ze boos zijn, blij, verdrietig, dan produceren ze vaak extra geluid. Ook tijdens het spelen, en dan vooral in de omgang met andere kinderen, vinden ze het heerlijk om veel lawaai te maken. Zo raken ze hun energie kwijt en kunnen ze zich uiten.
Kinderen gillen en schreeuwen vaak wanneer ze in een groep samen zijn. Dit doen ze om aandacht te vragen. Een kind denkt: als ik zo hard mogelijk praat of gil dan word ik gehoord. En omdat kinderstemmen vaak hoger zijn dan die van volwassenen, lijkt het alsof ze meer lawaai maken.
Je ziet zelden een kind in zijn of haar eentje schreeuwen tijdens het spelen. Geluid produceren is in zo'n geval dus een sociaal gebeuren, vaak gecombineerd met veel energie. Kinderen gillen en schreeuwen vaak wanneer ze in een groep samen zijn. En de hoeveelheid audio verschilt ook per kind.
Waarom gilt ons kind? Kleine kinderen kunnen nog niet (goed) verwoorden wat ze voelen. Als ze overmand worden door heftige emoties zoals boosheid, frustratie of angst, gebruiken ze hun lichaam om duidelijk te maken dat er iets aan de hand is. Ze gaan huilen, roepen, gillen, met dingen gooien, slaan, etc.
Driftbuien bij peuters en kinderen zijn normaal in hun ontwikkeling. Deze schreeuwende, schoppende, huilende buien zijn onderdeel van de normale ontwikkeling en stellen onze kinderen in staat om hun ongenoegen en/of frustratie over een gebeurtenis of reactie te uiten, meestal wanneer ze niet hun zin krijgen of iets wat ze willen.
Gebruik een zacht kussen en zorg voor boeken, een knuffeldier, wat zachte muziek en andere kalmerende activiteiten op een plek waar anderen het kind niet storen . Moedig uw kind aan om naar de plek te gaan als hij boos of overstuur is — niet als straf, maar als een keuze en een kans om te leren kalmeren en frustratie te beheersen.
Als je met je kinderen praat, zorg dan dat je dicht bij ze in de buurt bent.Praat rustig en duidelijk. Zo zullen ze beter naar je luisteren en eerder meewerken. Door je eigen emotionele reacties te reguleren, geef je kinderen ook het goede voorbeeld.
Je kind begrijpt jou als ouder steeds beter en probeert zelf ook iets te vertellen. Peuters gaan steeds meer met leeftijdsgenootjes spelen, bijvoorbeeld door speelgoed te delen en te kletsen. De meeste peuters vinden het leuk om verhaaltjes na te spelen. En om verstoppertje te spelen of iets te verstoppen.
Een parentale burn-out is een toestand van fysieke, emotionele en mentale uitputting die wordt veroorzaakt door de constante stress van het ouderschap. Niet te verwarren met normale ouderlijke stress, die vaak tijdelijk is.
'Pubers hebben soms moeite om hun gevoelens onder controle te houden. Dat kan zich uiten in boosheid, schreeuwen of zelfs agressief gedrag. ' Hoewel dit voor ouders lastig kan zijn, is het belangrijk om te beseffen dat dit gedrag vaak bij de puberteit hoort.
Ze kunnen gestrest raken door te veel activiteiten, of door onderbrekingen als ze zich concentreren, of door de stress van de ouders. Wat doen kinderen met al deze emoties? Het antwoord van de natuur is driftbuien. Ze huilen en woeden, en voelen zich dan beter.
Schreeuwen is een primaire uiting van emotie, en het is volkomen normaal dat kinderen soms schreeuwen . Het is echter belangrijk om kinderen te leren hoe ze zichzelf op een gezonde manier kunnen uiten, vooral als ze boos, gefrustreerd of bang zijn.
Schreeuwen veroorzaakt het vrijkomen van endorfine, ook wel “feel good” hormonen genoemd. Deze endorfines zorgen voor een gevoel van euforie en geluk, waardoor het stressniveau afneemt. Daarnaast verhoogt schreeuwen de opname van zuurstof, waardoor de bloedsomloop verbetert en het hart van zuurstof wordt voorzien.
Er kunnen verschillende redenen zijn waarom je kind geen speelafspraken wil maken: Jonge kinderen zijn vaak moe van school en kunnen het fijn vinden om thuis alleen te spelen. Je kind heeft geen behoefte om af te spreken. Het ene kind heeft meer behoefte aan sociaal contact dan het andere.
Veel kinderen ongebreideld onbeheerst zijn. Buiten het gewone enthousiaste wedstrijdgeluid, angst, pijn en verdriet hebben ze geleerd dat ze met schreeuwen wat bereiken. Veel kinderen hebben van hun ouders geleerd dat ze hun zin krijgen als ze schreeuwen en dat leereffect generaliseert zich naar andere situaties.
Geestelijk geweld
Alle vormen van geweld tegen een kind zijn kindermishandeling. En er is nog een vorm van geweld die ook schadelijk is voor kinderen. Als je ouders elkaar slaan, elkaar uitschelden of gemene dingen naar elkaar schreeuwen, en jij bent daar bij, dan is dat ook kindermishandeling.
Temperamentvolle kinderen zijn vaak beweeglijker, extraverter, reageren intenser op prikkels en hebben meer moeite om zich aan te passen aan nieuwe situaties.
Doordat hij bang is om de volle laag te krijgen, zal hij dingen stiekem doen en jokken. Uit meerdere studies blijkt dat kinderen waartegen regelmatig geschreeuwd is, op latere leeftijd agressief en defensief reageren. Ook hebben ze meer kans op een depressie en concentratiestoornissen.
Omleiden, uitwisselen, aansporen.
Vertel uw kind wat u wilt dat hij doet, niet wat u wilt dat hij stopt met doen . Bijvoorbeeld: "Praat alsjeblieft met een innerlijke stem tegen me." versus "Stop met schreeuwen!" U kunt uw stem verlagen tot een fluistertoon terwijl u de omleiding uitvoert.
Huilen en schreeuwen
Wees consequent en geef niet alsnog toe, want op die manier leren kinderen dat je door te huilen en te schreeuwen je zin krijgt. Ze gaan het dan dus juist vaker doen. Ga vooral zelf niet terugschreeuwen, maar probeer rust uit te stralen.
De meest voorkomende vocale gedragingen werden geclassificeerd als huilen, schreeuwen, zeuren en grommen . Deze kwamen voor in 25% tot 85% van de driftbuien, afhankelijk van de leeftijd.
Zo leren ze de wereld te navigeren . Op jonge leeftijd realiseren ze zich dat gedragingen als zeuren, huilen... schreeuwen uit volle borst hen vaak geven wat ze willen. Zelfs een strenge ouder met de beste bedoelingen kan bezwijken onder het eindeloze geschreeuw, gehuil en geslagen worden.
Maak duidelijk dat het oké is om boos te zijn, maar dat het niet oké is om op die boosheid te reageren door te schreeuwen of te slaan . "Ik weet dat je boos bent, maar het is nog steeds niet oké om te slaan." Vertel je kind dan wat dingen die hij of zij kan proberen. Sommige kinderen moeten gewoon eerst "gehoord" worden. Creëer duidelijke basisregels en houd je daaraan.