De oorzaak van een miskraam is bijna altijd een aanlegstoornis. Meestal speelt hierbij een chromosoomafwijking die bij de bevruchting ontstaat een rol. Het embryo in aanleg is niet goed, groeit niet verder en wordt afgestoten.
Voor vrouwen beneden de 35 jaar is de kans dat een zwangerschap in een miskraam eindigt, ongeveer 15%. Tussen de 35 en 40 jaar eindigt 20% zwangerschappen in een miskraam, en tussen de 40 en 45 jaar is de kans opgelopen tot 50%. De kans neemt dus toe met de leeftijd.
Een miskraam komt best vaak voor, ongeveer bij 1 op de 10 zwangerschappen. Sommige vrouwen merken niet eens dat ze een miskraam hebben. Ze denken bijvoorbeeld dat ze ongesteld zijn. Elk jaar krijgen ongeveer 20.000 vrouwen een miskraam.
Oorzaken van herhaalde miskramen
Evenals bij een eenmalige miskraam is er bij herhaalde miskramen meestal een aanlegstoornis die bij de bevruchting is ontstaan. Het embryo groeit dan niet verder en wordt afgestoten. Waarom dit bij de ene vrouw vaker gebeurt dan bij de andere, is niet bekend.
Je kunt een miskraam niet voorkomen of tegenhouden. Ook niet door rustig aan te doen of door medicijnen. Helaas gebeurt het zonder dat je daar iets aan kunt veranderen. Van vrijen, fietsen of bijvoorbeeld paardrijden kun je geen miskraam krijgen.
De meeste miskramen vinden plaats tussen de 8 en 12 weken de zwangerschap. Meer dan 90% van de miskramen heeft als oorzaak een aanlegstoornis bij het embryo of foetus. Bloedverlies en menstruatie-achtige buikpijnklachten zijn vaak de eerste tekenen van een dreigende miskraam.
Zo'n beschadigde spermacel kan wel tot bevruchting leiden, maar vervolgens een miskraam tot gevolg hebben. Onderzoek naar sperma DNA fragmentatie wordt in Nederland nog niet standaard uitgevoerd bij mannen van vrouwen met herhaalde miskramen. In het LUMC wordt hier wel wetenschappelijk onderzoek naar gedaan.
Een herhaalde miskraam is zwaar en verdrietig. Maar in de meeste gevallen is er wel hoop. Veel vrouwen krijgen uiteindelijk wel een gezond kind, ook na meerdere miskramen.
Minstens 1 op de 10 zwangerschappen eindigt in een miskraam. Waarschijnlijk komt het zelfs nog vaker voor: zo rond de 15%. Na twee miskramen heb je ongeveer 25% kans dat het nog een keer gebeurt. Na drie miskramen is de kans ongeveer 35%.
Het bloedverlies kan na een miskraam twee tot vier weken aanhouden. Op deze manier kan je dus alweer zwanger worden in de eerste maand na het stoppen van het bloeden na een miskraam, afhankelijk van wanneer je eisprong plaatsvindt.
Het kan ook dat er geen kloppend hartje te zien is tijdens je eerste echo. Dat hoeft niet te betekenen dat je een miskraam krijgt. Als je minder dan 6 weken zwanger bent, is het normaal dat er nog geen hartslag te zien is. Daarom maakt de verloskundige in dat geval altijd een week later nog een echo.
Wanneer een vrouw meerdere miskramen achter elkaar heeft gehad, neemt de kans op een miskraam wel toe. Er is geen bewijs dat stress een miskraam veroorzaakt.
Het vermogen van het menselijk embryo om zich in te nestelen, is namelijk vrij zwak. Men vindt weinig redenen waarom de innesteling mislukt. Dat kan te maken hebben met anatomische factoren in de baarmoederholte of met immunologische factoren. In elk geval kan men ze moeilijk evalueren en afweren.
Hebben jullie bij de echo rond 8-9 weken een kloppend hartje gezien, dan is die kans al veel kleiner en eind nog maar 2 tot 3 van de 100 zwangerschappen in een miskraam .
Wat is de oorzaak van een vroege miskraam? De oorzaak van een vroege miskraam is vaak een aanlegstoornis: de samensmelting van eicel en zaadcel is niet goed verlopen en het vruchtje is niet in orde waardoor het niet verder groeit en wordt afgestoten.
Je kunt het vruchtje in een potje met water doen.Begraven kan ook als je dat wilt. Je hoeft het vruchtje niet mee te nemen naar de verloskundige, huisarts of het ziekenhuis. Het hoeft niet onderzocht te worden.
Met een curretage wordt je baarmoederholte leeggezogen via een buisje. Wat gebeurt er met het vruchtje? In het abortuscentrum of ziekenhuis wordt het vruchtje in een aparte kleine container opgevangen en later verbrand als medisch afval. Of je het vruchtje mee wil nemen naar huis wordt niet standaard bevraagd.
Ook breken de vliezen en krijgt de vrouw hevige weeën. De foetus en de placenta verlaten meestal na elkaar de baarmoeder.Als de foetus nog leefde, overlijdt die meestal tijdens de bevalling. Als een foetus al overleden is en de miskraam komt niet spontaan op gang, dan moet de bevalling ingeleid worden.
Zelfs na 3 opeenvolgende miskramen is bij meer dan 60% van de vrouwen de volgende zwangerschap wel succesvol. De voornaamste oorzaken zijn: Genetische en chromosomale afwijkingen: 5% van de ouders vertoont een chromosoomafwijking. De chromosomen zijn de dragers van onze erfelijke eigenschappen.
Bij een molazwangerschap hebt u last van de bekende zwangerschapsverschijnselen: vermoeidheid en misselijkheid zijn wel vaak aanwezig. U kunt zelfs extreem misselijk zijn. Opvallend is verder het snel dikker worden van uw buik. De concentratie zwangerschapshormoon in uw bloed is extreem hoog.
Herhaalde miskraam komt voor bij ongeveer 1-3% van alle koppels die zwanger worden. Als je miskramen hebt gehad, betekent het niet dat je niet zwanger kunt worden. Hulp bij het zwanger worden, zoals IVF, heeft dan ook geen zin om een miskraam te voorkomen.
Na de miskraam krijg je een controle bij je verloskundige of gynaecoloog. Hij of zij vraagt of je nog buikpijn hebt of bloedverlies. Is er twijfel of je een miskraam hebt gehad, dan krijg je een echo. Op de echo kan je alleen zien of er nog een vruchtzak is.
Tijdens de zaadlozing trekken de zaadblaasjes en de prostaat ritmisch samen en stoten de zaadcellen en het vocht naar buiten. Het volume van een zaadlozing (het ejaculaat) is niet altijd even groot en ligt normaal tussen de twee en zes milliliter.