Bloedverdunners worden ook wel antistollingsmiddelen genoemd. Ze maken de kans op een beroerte door atriumfibrilleren kleiner. Er zijn twee soorten bloedverdunners: cumarines en DOAC's. Cumarines en DOAC's verkleinen de kans op een beroerte even goed.
digoxine. Digoxine behoort tot de groep geneesmiddelen die hartglycosiden worden genoemd. Digoxine verbetert de pompkracht van het hart en zorgt voor een regelmatige rustige hartslag. Artsen schrijven het voor bij hartfalen en hartritmestoornissen.
Bloedverdunners worden ook wel stollingsremmers of antistolling genoemd. Ze zorgen dat uw bloed minder snel stolt. Als u bloedverdunners gebruikt, is de kans kleiner dat er een bloedprop ontstaat. Dat maakt de kans op een herseninfarct, trombosebeen of longembolie kleiner.
Vaak stopt boezemfibrilleren spontaan, maar in veel gevallen komt het later weer terug. Boezemfibrilleren wordt meestal behandeld met medicijnen die het hartritme rustiger en regelmatiger maken. Vaak krijgen patiënten ook bloedverdunners, omdat boezemfibrilleren het ontstaan van een bloedstolsel bevordert.
Bij een te snel hartritme loopt uw hartslag in rust op tot meer dan 100 slagen per minuut. Het hart kan dan soms niet meer voldoende bloed rondpompen. Daardoor krijgen de organen, zoals hersenen, nieren, lever en de hartspier zelf te weinig zuurstof. Medische hulp is dan noodzakelijk.
Het maakt voor uw levensverwachting niet uit of uw hartritme vooral door het normale sinusritme of door boezemfibrilleren wordt bepaald. De bovengenoemde behandelingen hebben als doel uw kwaliteit van leven te verbeteren, door uw hartklachten te verminderen.
Bloedverdunners zijn voornamelijk aangewezen bij hart- en vaataandoeningen waarbij er een verhoogd risico is op de vorming van bloedklonters.
De antistollingsbehandeling op zichzelf is geen reden om de zon te vermijden. Wel kunnen eventuele extreem hoge temperaturen die daar soms mee gepaard gaan indirect invloed hebben, bijvoorbeeld door veel vochtverlies. Misschien gebruikt u wél andere medicatie waarbij het niet zo verstandig is om in de zon te liggen.
In sommige situaties, bijvoorbeeld bij bepaalde hartritmestoornissen en stollingsziekten, worden bloedverdunners levenslang voorgeschreven. In andere, zoals na een bloedklonter in het been (diepveneuze trombose of DVT) of een longembolie, worden ze voorgeschreven voor een periode van drie tot zes maanden.
In de jaren 60 werd het mogelijk om het hartritme te herstellen door cardioversie. Dit is een behandeling om tijdelijk van de ritmestoornis af te komen. Sinds de jaren 80 is ablatie mogelijk. Deze behandeling helpt veel hartpatiënten blijvend van hun ritmestoornis af.
Ook ontstekingen en slaapapneu zijn de oorzaak van ritmestoornissen. Bepaalde medicijnen kunnen ritmestoornissen veroorzaken. Dit staat dan in de bijsluiter vermeld. Stoffen zoals cafeïne (koffie, cola), alcohol en drugs zijn soms ook de oorzaak van een afwijkend hartritme.
Hevige of langdurige stress is een risicofactor voor hart- en vaatproblemen, zoals slagaderverkalking, hoge bloeddruk, vaatkramp, hartinfarct en hartritmestoornissen.
Bel met uw huisarts als u een of meer van deze klachten heeft: Als u voor het eerst hartkloppingen krijgt die niet overgaan als u een paar minuten rustig zit. Als u ineens een heel onregelmatige hartslag krijgt: het hart klopt ineens sneller en dan ineens weer langzamer.
Voorbeelden zijn acebutolol, atenolol, bisoprolol, carvedilol, landiolol, metoprolol, nebivolol en propranolol. De calciumblokkers verapamil en diltiazem regelen de hartslag en heffen verschillende stoornissen in het hartritme op. Hierdoor wordt de hartslag langzamer.
Gematigde hoeveelheden alcohol (maximaal 1 á 2 standaardglazen per dag) heeft vrijwel geen invloed op de hoeveelheid bloedplaatjes en de effectiviteit waarmee ze bloed laten stollen. Drink je meer dan dat, dan neemt het risico dat de hoeveelheid bloedplaatjes in je bloed een stuk lager komt te liggen, snel toe.
Inmiddels zijn NOAC's de eerste keus bij atriumfibrilleren en bij de behandeling/preventie van diepveneuze trombose en longembolie. Bij atriumfibrilleren blijkt er zelfs een mortaliteitsvoordeel ten opzichte van vitamine-K-antagonisten (VKA's). Alle NOAC's halveren de kans op een intracraniële bloeding.
Slik je bloedverdunnende medicijnen? Pas dan op met pijnstillers. Bij langdurig gebruik (langer dan vier dagen) en in hoge dosering (4g per dag) van paracetamol kan de werking van orale bloedverdunners worden versterkt.
Groene of zwarte thee drinken verlaagt de bloeddruk en verkleint de kans op een beroerte, zo blijkt uit wetenschappelijk onderzoek. Met 3 koppen thee per dag heb je al gezondheidsvoordeel. Groene en zwarte thee zijn verkrijgbaar in smaken als citroen, bosvruchten, earl grey, ceylon, Engelse melange et cetera.
Nu kan door overmatig alcoholgebruik het aantal bloedplaatjes erg verminderen. Er worden minder bloedplaatjes aangemaakt en ze leven korter. Ook de functie van de bloedplaatjes neemt af waardoor het bloed “dunner” wordt. Iemand die alcohol in zijn bloed heeft, bloedt dus langer.
Gember kan de suikerspiegel in het bloed verlagen (3) en bloedverdunnend effect hebben (3). Aan mensen die hier al 'klassieke' medicatie (vooral bij warfarine, fenprocoumon en salicylaten als aspirine) (4) voor nemen, wordt aangeraden het gebruik zeker te melden aan hun arts.
Als je hartkloppingen hebt, haal je vaak veel te snel adem. Om controle te krijgen over die ademhaling is het goed ademhalingsoefeningen te doen. Zoek bijvoorbeeld een rustig plekje om controle te krijgen over je ademhaling en tot rust te komen. Probeer door je buik te ademen.
Flauwvallen door een hartritmestoornis treedt eerder op tijdens het sporten en wordt vaak voorafgegaan door hartkloppingen of pijn op de borst. Bij hartkloppingen kun je het gevoel hebben dat je hart op hol slaat, dat het uit je borstkas zal springen. Je kunt ook het gevoel hebben dat je hart 'overslaat'.
Zo was een harslag in rust tussen 51 en 80 slagen per minuut gelinkt met een 40 tot 50 procent hoger risico op een vroege dood, in vergelijking met degene met een hartslag onder de 50 slagen.