Het Leukocyten bloedonderzoek, ook bekend als de witte bloedceltelling (WBC), wordt uitgevoerd om ontstekingen, infecties en leukemie op te sporen. Ook wordt het uitgevoerd om het algehele functioneren van het afweersysteem te controleren.
Wat meten we en waarom? We meten de hoeveelheid witte bloedcellen in uw bloed. Uw huisarts zal dit bloedonderzoek vooral aanvragen voor u, wanneer hij/zij een infectie vermoedt. Ook bij een bloedonderzoek naar algemene klachten worden de witte bloedcellen onderzocht.
Leukocyten verhoogd
Wanneer de uitkomst van het bloedonderzoek hoger is dan de normaalwaarden, spreken we van een verhoogd leukocyten (leukocytose). Leukocyten spelen een belangrijke rol in ons immuunsysteem. Een stijging heeft daarom in de meeste gevallen te maken met een bacterie of parasiet.
Een normaal aantal leukocyten is 4.2- 10.6 (x 109/l). Bij minder dan 1.0 x 109/l is er een verhoogd risico op infecties. Als er minder dan 0,5 x 109/l neutrofielen zijn, spreekt men van een 'neutropenie' ofwel een 'dip'. Dit kan bijvoorbeeld ontstaan door het gebruik van chemotherapie.
Verhoging van het aantal witte bloedcellen, leucocytose genaamd, wordt bij bepaalde aandoeningen aangetroffen, zoals bij bacteriële infecties, ontstekingsziekten (zoals reumatoïde artritis), een allergische reactie, trauma (vooral als gevolg van brandwonden), zwangerschap, vormen van bloedarmoede, bloedkanker (leukemie ...
Leukopenie is een tekort aan witte bloedlichaampjes in uw bloed. Deze witte bloedlichaampjes zorgen voor afweer tegen infecties. Als u hier een tekort aan heeft, dan bent u vatbaarder voor infecties. Het kan zijn dat u last krijgt van misselijkheid en braken.
Klachten. Kinderen met leukemie kunnen last hebben van steeds terugkerende infecties en koorts, bloedarmoede, bloedneuzen, snel optredende blauwe plekken, kleine puntvormige paarsrode plekjes, lang nabloedende wondjes en botpijnen. Het is vooral de combinatie van deze klachten die op leukemie wijst.
De normaalwaarde van leukocyten in het bloed ligt doorgaans tussen de 4.000 en 10.000 cellen per microliter.
CRP verhoogd
Een verhoogde CRP waarde brengt de aanwezigheid van een ontsteking in beeld. Oorzaak van de ontsteking kan bijvoorbeeld een hart- en vaatziekte, brandwonden, acute infectie, reumatoïde artritis , bacteriële infecties of blindedarmontsteking.
Witte bloedcellen beschermen u tegen infecties. Door chemotherapie kunnen deze bloedcellen tijdelijk in aantal verminderen. De aanmaak van witte bloedcellen herstelt zich spontaan.
De sputumkleur werd genoteerd als kleurloos, geel of groen. Een positieve kweek en meer dan 25 leukocyten per microscopisch gezichtsveld (lage vergroting) vormden samen bewijs voor een bacteriële infectie.
Nadat het bloed is afgenomen, worden de buisjes met bloed in een laboratorium onderzocht en vergeleken met een aantal standaard bloedwaarden. Dit houdt in dat er gekeken wordt of bestanddelen in je bloed binnen vastgestelde grenzen vallen. Als dit niet zo is, dan spreek je van afwijkende bloedwaarden.
Het beenmerg maakt verschillende soorten witte bloedcellen (leukocyten) aan, die actief zijn in je afweersysteem. Dit zijn de lymfocyten (B-lymfocyten, T-lymfocyten, natural-killer cellen), monocyten (macrofagen, dendritische cellen en mestcellen) en granulocyten (neutrofielen, eosinofielen, basofielen).
Als het aantal witte bloedcellen blijft toenemen kan het bloed stroperig worden waardoor het niet goed kan stromen in de kleinere bloedvaatjes. Klachten als benauwdheid, wazig zien, verwardheid of sufheid kunnen hiervan het gevolg zijn.
Als de test voor leukocytenesterase positief is, maar geen nitriet vindt, kan er nog steeds sprake zijn van een infectie . De test is specifiek voor bepaalde bacteriële enzymen, wat betekent dat het specifieke bacteriële infecties met meer zekerheid kan opsporen.
De normaalwaarde van leukocyten in urine is 0-10 leukocyten per microliter urine. Verhoogde waarden kunnen wijzen op urineweginfecties, nier-infecties, blaasontstekingen, SOA's of andere aandoeningen.
Er zijn vijf tekenen, of symptomen, die wijzen op een acute infectie: roodheid, warmte, zwelling, pijn en verminderd functioneren, zoals moeite hebben met het normaal bewegen van het gekwetste lichaamsdeel. Soms is een infectie klein, met slechts een klein gebied dat is gekwetst. Het lichaam geneest dan vanzelf.
Een CEA-waarde hoger dan 5 kán een aanwijzing zijn voor kanker. CEA is een zogenaamde tumormarker. Het kan ook iets zeggen over de grootte van een tumor en of er wel of geen uitzaaiingen zijn. Maar een verhoogde CEA-waarde kan ook wijzen op bijvoorbeeld een darm- of leverontsteking.
Bij bacteriologisch onderzoek draait het om de identificatie van de bacterie en de gevoeligheid ervan voor antibiotica. Dat gebeurt met microscopisch onderzoek en een bacteriekweek. Daarvoor is monstermateriaal nodig, zoals urine, bloed of feces.
Witte bloedcellen worden leukocyten genoemd en zijn belangrijk voor het immuunsysteem. Ze beschermen het lichaam tegen schadelijke stoffen zoals virussen, bacteriën, schimmels, parasieten en gisten. Ook helpen witte bloedcellen mee met het opruimen van afgestorven cellen.
Een bloedanalyse kan zeker bepaalde zaken uitsluiten of bepaalde ziektes aantonen. Zo kunnen vb. lever-, schildklier- of nieraandoeningen in een vroeg stadium ontdekt worden. Op deze manier kan je veel nauwkeuriger maatregelen nemen en toch doorverwezen worden naar een arts indien nodig.
Normale waarden voor witte bloedcellen zijn 4000-10.000/mm³, dat kan zakken tot rond de 1000 voor het risico op infectie begint te stijgen.
Abnormale niveaus van witte bloedcellen en abnormaal lage aantallen rode bloedcellen of bloedplaatjes kunnen ook duiden op leukemie. Als u positief test op leukemie, zal uw arts een biopsie van uw beenmerg uitvoeren om te bepalen welk type u heeft. De behandeling is afhankelijk van uw leeftijd, algemene gezondheid en het type leukemie.
Bij CLL wordt een sterke toename van één type (kwaadaardige) rijpe witte bloedcellen in het bloed gezien: de zogenaamde lymfocyten. Deze abnormale lymfocyten hopen zich niet alleen op in het bloed, maar ook in het beenmerg, de lymfeklieren, milt en lever.