CRP is een eiwit dat in het serum snel stijgt bij inflammatie, weefselschade (o.a. postoperatief), recente infecties: meestal bij bacteriële, minder bij virale.
Wanneer sprake is van een verhoogde CRP waarde, dan is er sprake van een ontsteking in het lichaam waaraan verschillende oorzaken ten grondslag kunnen liggen. Er kan bijvoorbeeld sprake zijn van een hart- en vaatziekte, een bacteriële infectie, acute infectie of brandwonden.
De uitslag geeft aan hoeveel CRP er in uw bloed aanwezig is. Normaal is deze waarde kleiner dan 10. Een verhoging wijst op een ontsteking in uw lichaam. Als er een verdenking bestaat op een longontsteking dan wordt er bij waarden van 100 of groter meestal overgegaan tot het voorschrijven van een antibioticum.
Regelmatig en gematigd sporten verlaagt je ontstekingswaarden in je bloed met 20-60%. Maar pas op: overmatig en onregelmatig sporten heeft het tegenovergestelde effect. Dus alleen in het weekend helemaal los gaan in de sportschool is niet verstandig. Elke dag een stukje wandelen, fietsen of zwemmen wel.
Voor het vaststellen van een ernstige infectie wordt aanbevolen om de afkapwaarden > 80 mg/L voor CRP en > 2,0 ng/mL voor PCT aan te houden ('rood' alarmsymptoom). Voor het uitsluiten van ernstige infecties wordt aanbevolen om < 20 mg/L voor CRP en < 0,5 ng/mL voor PCT aan te houden ('groen' alarmsymptoom).
Bij gezonde mensen (zonder ontstekingen) is de CRP-waarde in het bloed meestal lager dan 5 mg/l. Bij bacteriele infecties zal in het algemeen de CRP concentratie in het bloed sterk toenemen terwijl er tijdens een virale infectie slechts een kleine tot geringe toename in concentratie gevonden wordt.
Bij een gewrichtsontsteking kunnen de bezinkingssnelheid (of ESR) en/ of de CRP-waarde in het bloed stijgen. Grofweg kan men zeggen: hoe ernstiger de ontsteking (grote gewrichten), hoe hoger de ESR en/of CRP-waarde.
De referentietest voor sepsis in de verschillende studies is onduidelijk. De optimale cut-off bepaald met de ROC-curve viel voor procalcitonine tussen de 0,5 en 6 ng/ml, en voor CRP tussen de 39 en 180 mg/L.
Een chronische ontsteking is echter niet helend voor ons lichaam maar juist destructief. Uiteindelijk leiden chronische ontstekingen tot beschadigingen van cellen en weefsels en tot een uitgeput immuunsysteem wat kan leiden tot een auto-immuunziekte waarbij het lichaam zichzelf aanvalt.
Er zijn vijf tekenen, of symptomen, die wijzen op een acute infectie: roodheid, warmte, zwelling, pijn en verminderd functioneren, zoals moeite hebben met het normaal bewegen van het gekwetste lichaamsdeel. Soms is een infectie klein, met slechts een klein gebied dat is gekwetst. Het lichaam geneest dan vanzelf.
N.v.t. N.v.t. CRP is een acute-fase eiwit dat binnen 6-8 uur na infectie verhoogd is. De halfwaardetijd van CRP is kort (9-12 uur) waardoor het snel reageert op veranderingen.
Stresshormonen. Bij stress komen er stresshormonen vrij, zoals adrenaline en cortisol. Cortisol heeft invloed op het immuunsysteem, de bloedstolling en op de hoeveelheid ontstekingsreacties in het lichaam. Cortisol zorgt voor meer honger en meer buikvet.
Ontstoken bloedvaten, ofwel vasculitis, is een ontsteking van de bloedvaten doordat de witte bloedcellen de bloedvatwand aantasten. Vaak kan een oorzaak voor deze ziekte niet aangetoond worden, maar het kan veroorzaakt worden door een infectie, medicijnen of door ontstekingsziektes, zoals reuma.
Een CRP-bepaling kan hierbij helpen bij volwassen patiënten wanneer zij geen ernstige ziekteverschijnselen hebben. Bij een CRP boven de 100 betreft het waarschijnlijk ee n pneumonie en kan de huisarts antibiotica voorschrijven. Bij een CRP-waarde tussen de 20 en 100 hangt het af van de overige symptomen van de patiënt.
Hoe hoger de CRP, hoe ernstiger de infectie. Ook een daling van het aantal lymfocyten en een stijging van het procalcitonine zijn indicatoren van een ernstigere vorm van pneumonie.
Lees verder in Reuma van A tot Z. De lever maakt het eiwit CRP (C-reactief proteïne) aan als reactie op een ontsteking of een infectie. Een verhoogde CRP-waarde in je bloed geeft aan dat er ergens in je lichaam een ontsteking of infectie actief is.
Wat is niet gezond? Veel alcohol en sterke drank, suiker in eten en in drankjes zoals frisdrank en energydrank, fastfood zoals hamburgers met patat, mayonaise, veel dierlijke producten, en bewerkt eten zijn niet gezond en zorgen voor bacteriën die ontstekingen juist aanmoedigen.
Snelle, moeizame ademhaling. Grieperig gevoel. Sufheid, slaperigheid en verwardheid (delier) Klachten van de infectie zelf, bijvoorbeeld pijn bij het plassen bij een blaasontsteking, benauwdheid bij een longontsteking of hoofdpijn bij een hersenvliesontsteking.
De twee belangrijkste bloedonderzoeken om vast te stellen of er ontstekingen zijn en hoe hevig de ontstekingen zijn, zijn het onderzoek op de snelheid van de bloedbezinking en het onderzoek op de aanwezigheid van het zogeheten C-reactieve proteïne (CRP).
Een bloedvergiftiging wordt ook wel sepsis genoemd. Bekende symptomen van bloedvergiftiging zijn een snelle hartslag, bloeddrukdaling, koorts, koude rillingen en verwardheid. Een rode streep op de huid van armen of benen is geen symptoom van bloedvergiftiging. Dit gebeurt bij een bacteriële lymfevatontsteking.
Ontstekingsreuma: hieronder vallen aandoeningen waarbij ontstekingsreacties in het lichaam onder meer gewrichten beschadigen. Ongeveer 420.000 mensen hebben een vorm van ontstekingsreuma. Artrose: hierbij verslechtert het kraakbeen in de gewrichten.
Als er sprake is van spierreuma, zijn de ontstekingswaardes in het bloed, zoals BSE en CRP, meestal verhoogd. Als de reumatoloog reumatoïde artritis vermoedt, wordt er aanvullend bloedonderzoek gedaan naar de aanwezigheid van reumafactor en/of anti-CCP antistoffen.
Bij een gewrichtsontsteking kunnen de bezinkingssnelheid (BSE)- en de CRP-waardes in het bloed stijgen. Hoe ernstiger de ontsteking, hoe hoger de BSE- en CRP-waardes. Je arts gebruikt deze waardes vooral om het verloop van de reumatische ontstekingen te volgen en niet zozeer om de diagnose te stellen.