Bij dieren en mensen wordt ATP gemaakt in het mitochondrion, bij planten daarnaast ook in de chloroplast met behulp van zonne-energie.
ATP wordt geproduceerd in de mitochondriën van de cel. Het proces omvat het afbreken van voedingsstoffen zoals glucose en het opslaan van de energie uit deze voedingsstoffen in de vorm van ATP.
Hoe langer de inspanning en hoe minder koolhydraten er worden gegeten, hoe groter het aandeel van eiwitten in de ATP productie wordt. Het is mogelijk dat 9% van alle energie die wordt geproduceerd om een marathon te lopen uit eiwitten komt, en op het einde van een ironman kan dit zelfs 15% zijn (21) (22).
Een van de belangrijkste natuurlijke manieren om de aanmaak van ATP een boost te geven is dus het regelmatig beoefenen van een gematigde fysieke inspanning. Duurtrainingen (hardlopen, snelwandelen, fietsen op een lage intensiteit, etc.)
ATP-productie kan plaatsvinden in aanwezigheid van zuurstof uit cellulaire ademhaling, bèta-oxidatie, ketose, lipide- en proteïnekatabolisme, evenals onder anaërobe omstandigheden . Ketose is een reactie die ATP oplevert via het katabolisme van ketonlichamen.
ATP-synthase is een groot membraaneiwit. Het is ingebed in de binnenmembranen van mitochondriën, waarin organische verbindingen worden gedissimileerd, en van chloroplasten, waarin lichtenergie wordt gevangen. Bij bacteriën en archaea bevindt ATP-synthase zich niet inwendig, maar in het plasmamembraan.
Verhoog uw ATP met vetzuren en eiwitten uit mager vlees zoals kip en kalkoen, vette vis zoals zalm en tonijn en noten . Hoewel het eten van grote hoeveelheden uw lichaam meer materiaal voor ATP kan geven, verhoogt het ook uw risico op gewichtstoename, wat het energieniveau kan verlagen.
Oxidatieve fosforylatie is een mitochondriaal proces. Het staat in voor ongeveer 90% van alle ATP-productie in ons lichaam. Oxidatieve fosforylatie benut de stroomopwaarts gegenereerde NADH en FADH2 om ATP te maken. Dat gebeurt via een reeks redoxreacties in eiwitcomplexen I tot en met IV.
Antibiotica efrapeptines en aurovertinen remmen zowel de synthese als de hydrolyse van ATP door ATP-synthase. De efrapeptines binden aan ATP-synthase op een plaats die zich uitstrekt van de rotor, over de centrale holte van het enzym, in de specifieke β-subunit katalytische plaats.
Creatine is bijvoorbeeld een veelgebruikt voedingssupplement waarvan in meerdere onderzoeken is bewezen dat het de concentraties fosfocreatine en vrije creatine in de skeletspieren verhoogt, wat het vermogen kan verbeteren om een hoge omzettingssnelheid van adenosinetrifosfaat (ATP) te behouden tijdens zware inspanning [1].
Belangrijke toxinen die mogelijk schade aan de mitochondriën kunnen veroorzaken, zijn onder andere: Sigarettenrook. Luchtvervuiling, waaronder fijnstof. Polyaromatische koolwaterstoffen (PAK's)
Drie energiesystemen
Het lichaam heeft drie verschillende energiesystemen, om deze brandstoffen om te zetten in bruikbare eenheden (adenosinetrifosfaat en ATP). Deze drie energiesystemen zijn: het aerobe systeem, het anaerobe lactische en tot slot het anaerobe a-lactisch systeem.
binnen 40 seconden wordt ongeveer 75% van de ATP en PC-voorraad hersteld. binnen 60 seconden wordt ongeveer 85-90% van de AATP en PC-voorraad hersteld. binnen 3-5 minuten wordt ongeveer 95-100% van de ATP en PC-voorraad hersteld.
Je doet er verstandig aan de volgende voedingsmiddelen te vermijden: alcohol, suikers, gebakken en gefrituurde gerechten en transvetten.Eet juist méér antioxidantrijke producten zoals groenten en fruit. Ook vette vis (zoals sardientjes, makreel, haring en zalm) draagt bij aan goed werkende mitochondriën.
D-ribose speelt een rol in verschillende metabole processen die de beschikbare energie in de cel verhogen. Het is een belangrijk bestanddeel van ATP (adenosinetrifosfaat).
De metabolische cyclus die de hoogste netto ATP per glucosemolecuul levert, is oxidatieve fosforylering . In de glycolysefase worden 2ATP, 2NADPH en 2 pyruvaten geproduceerd voor elk glucosemolecuul.
Eiwitten spelen een belangrijke rol als je gespierder wilt worden. Koolhydraten zijn vooral geschikt als snelle brandstof, terwijl vetten beter geschikt zijn als brandstof wanneer je duurtrainingen doet of matig intensief beweegt.
Afhankelijk van de intensiteit van je inspanning wordt vet of suiker met behulp van zuurstof omgezet in energie. Hierbij is vet de brandstof die de meeste energie levert, de verbranding van een vetmolecuul levert maar liefst 129 ATP-deeltjes aan energie op.
Als je moe bent, is het laatste waar je zin in hebt misschien wel opstaan en rondlopen. Maar sporten of fysieke activiteiten zoals een korte wandeling of huishoudelijk werk helpen meer zuurstofrijk bloed door je lichaam te laten stromen, wat je een energieboost geeft . Sporten helpt je vaak ook om later beter te slapen.
Zonder ATP konden we geen gedachte vormen of een spier bewegen . ATP houdt onze zenuwen aan het werk en ons hart kloppend. Het is de "energievaluta" van ons lichaam. Het is de belangrijkste energievaluta, niet alleen in onze cellen, maar in alle vormen van leven op de planeet.
Oefening
Aerobische oefeningen, zoals hardlopen en zwemmen, en krachttraining kunnen de efficiëntie van de mitochondriën verbeteren en hun aantal vergroten, waardoor de algehele energieproductie en het uithoudingsvermogen toenemen.
Suikers en vetten vormen inderdaad het overgrote deel van de organische moleculen die in onze cellen als brandstof worden verwerkt. Proteïnen kunnen echter ook worden gemetaboliseerd om ATP te maken .
ATP is een organische verbinding bestaande uit de nucleobase adenine, de monosacharide ribose en drie fosfaatgroepen. In de bindingen tussen de fosfaatgroepen zit veel energie opgeslagen, en deze energie zal vrijkomen wanneer een fosfaatgroep wordt afgesplitst.
Spiercellen trekken samen door de signalen die ze krijgen vanuit de hersenen.Als er voldoende energie aanwezig is trekken de spieren samen en komt er energie vrij door de verbranding. De energie die voor de samentrekking nodig is ligt opgeslagen in chemische verbindingen de spieren.