Afhankelijk van de soort smaken ze zilt, metaalachtig of zelfs zoet. Wil je de smaak van je oester deskundig beschrijven, dan verwijs je dus naar 'het zilte van de zee', 'een koperen nasmaak' of 'een zoete toets van meloen'.
Wat veel mensen niet weten is dat oesters niet enkel zout smaken, maar ook metaalachtig en zelfs zoet. Deze pareltjes van de zee hebben vele smaak schakeringen en dat maakt dat oesters een ware gastronomische lekkernij zijn geworden.
"Helaas is er nog geen definitief bewijs of oesters pijn voelen", laat de organisatie weten. "Er zijn groepen die beweren dat oesters pijn kunnen voelen en anderen die zeggen dat ze geen centraal zenuwstelsel hebben en dus geen pijn voelen zoals andere soorten zeevoedsel.
Maak de oester los met een vork, zet de schelp aan je mond en laat hem naar binnen glijden. De oester meteen doorslikken is, in tegenstelling tot wat je misschien altijd hebt gedacht, niet de bedoeling. Kauw goed, minstens drie keer, zodat alle smaken vrijkomen.
Op het vlak van gezondheid zijn oesters en andere schaal- en schelpdieren vergelijkbaar met andere vis, en worden ze beschouwd als een gezonde keuze. Ze zijn bijvoorbeeld rijk aan vitamine B1 en B12 en de mineralen calcium, jodium, kalium, fosfor, seleen, magnesium en zink.
Vroeger kwamen ze al voor, maar toen uitsluitend in de platte variant. Overal langs de Europese kust lagen de langzaamgroeiende oesters. Doordat deze oesters langzaam groeien, en eigenlijk pas na een jaar of vijf geraapt mogen worden, zijn ze duur en exclusief.
Wij houden rekening met 2 oesters per persoon. Onze ervaring heeft ons geleerd dat deze rekenmethode in 95% van de gevallen perfect uitkomt. Er zijn gasten die er 2 eten, er zijn gasten die er geen eten en er zijn gasten die er (veel) meer dan 2 eten.
De oester creëert een parel als er een extern element binnendringt. Dit kan bijvoorbeeld zand, een stukje schelp of een diertje zijn. Om zichzelf te beschermen maakt de oester kleine laagjes parelmoer aan. Al die laagjes vormen uiteindelijk een glanzend bolletje.
Oesters worden zowel rauw als gekookt gegeten. Welke soort de voorkeur krijgt hangt niet alleen af van persoonlijke voorkeur, maar ook van de streek. Internationaal worden oesters vooral rauw gegeten, hoewel de Amerikaanse en Aziatische keuken ze ook graag gekookt serveert.
Sommige ongewervelden, zoals octopussen, voelen vermoedelijk ook pijn. Andere dieren, zoals mieren en andere insecten en oesters, voelen geen pijn.
Oesters zijn vers als de schelp gesloten is. Als de schelp iets open staat, geef de schelp dan een tik. Sluit de schelp zich, dan is de oester geschikt voor consumptie. Bewaar oesters altijd in de koelkast.
Het norovirus zit vooral in rauwe schaal- en schelpdieren, zoals rauwe oesters en mosselen. Dit kan komen doordat deze in besmet water gekweekt zijn. Verder kunnen ook rauwe groente en fruit besmet zijn door het gebruik van besmet water. Met name zacht fruit, zoals bosvruchten, is gevoelig voor besmetting.
Een oester die bedorven is gaat veel makkelijker open dan een verse (levende) oester. Dit heeft te maken dat de sluitspier van de oester niet meer werkt. Een verse oester moet ziltig ruiken, net zoals zeewier. Een bedorven oester heeft deze geur niet, en zal eerder een lichte of sterke rotte geur afgeven.
Oesters bevatten meer 'vlees', hebben een onregelmatigere buitenkant en bewegen vrijer. Ze hebben veel en veel vaker parels dan mossels. Ze kunnen rauw gegeten worden. Ze hebben een ovalere schaal.
Een oester heeft onder andere een hart, een maag, bloedvaten, spieren, een mond, nieren en een mantel (het buitenste laagje van het dier). Ook heeft hij kieuwen, waarmee hij kleine alg-deeltjes uit het water zeeft als voedsel. Met zijn spieren opent en sluit hij zijn twee kleppen om te eten of ter bescherming.
Een nagenoeg perfecte parel krijgt het predicaat AAA en is het meeste waard. De waarde kan in exceptionele gevallen oplopen tot zo'n 30.000 euro. Een kleine parel met veel imperfecties kan echter ook een waarde hebben van niet meer dan 10 euro.
De enige natuurlijke zwarte parels zijn zogenaamde Tahiti parels. Deze parels worden gekweekt in Frans Polynesië en zijn vernoemd naar, u raadt het al, het eiland Tahiti. De zwarte Tahiti parel wordt geproduceerd door de 'Pinctada Margeritafera' een zeer grote oester die ook wel de 'Zwart lippige oester' wordt genoemd.
De waarde van een parel ligt tussen de € 1,= en € 100.000, afhankelijk van een aantal factoren.
!
Zowel de noord- als de zuidkust van Bretagne lenen zich bijzonder goed voor de oesterteelt, met oesters die bekendstaan om hun uitzonderlijke kwaliteit. De fines of de creuses, de speciale of de platte, ze hebben allemaal die kenmerkende en krachtige zilte smaak.
De Zweedse oesters worden met de hand van de bodem gedoken en zijn dan ook gillend duur. Maar volgens de kenners zijn het wel de allerlekkerste oesters die je in Europa kan vinden. Doordat ze groot zijn geworden in het wild, met stromingen, hebben ze een zeer sterke, notige, metaalachtige smaak.
Een geopende schelp levert een uitgedroogde oester en die kun je niet eten. Als je de schelp niet of lastig open krijgt, dan is het in orde. Druppel wat citroensap op de kieuwen van de oester. Als deze samentrekt, kun je hem eten.
Oesters kunnen wel 20 jaar oud worden en soms wel meer dan 22 centimeter groot. De bekendste oesters in Nederland zijn de platte Zeeuwse oester en de Japanse oester. Oesters hebben twee kleppen, net als de stevige strandschelp, de grote strandgaper en deze kleurige nonnetjes.
Maak de oesters vlak voor serveren pas open
Wanneer je oesters openmaakt is de kans groot dat er vuil bijkomt, eet ze daarom meteen na het openen van de schelp op. Vraag je je visboer de oesters te openen? Dan eet je ze (meteen!)