Het paaien gebeurt, tussen oktober en december, op kiezelbodems in snelstromende riviertjes. Het vrouwtje maakt hiervoor een paaikuil waarin de eieren worden afgezet. De meeste dieren sterven na de paai, het resterende deel migreert terug naar zee.
Volwassen zalmen paaien stroomopwaarts, in zoet water. In snelstromende beken en rivieren. In hetzelfde zoete water brengen de jonge zalmpje hun eerste levensjaren door, voor ze naar zee trekken. Hier vinden ze voldoende voedsel om flink te groeien.
Noorwegen is veruit de grootste producent met een wereldwijd aandeel van zo'n 50%, gevolgd door Zuid-Chili die royaal een kwart van alle zalm aan land brengt. Verder wordt de vis gekweekt in, onder andere, Noord-Amerika, Schotland, Ierland en de Faeröereilanden.
Veruit de meeste zalmen die je in de supermarkt vindt, zijn gekweekt, meestal in Noorwegen of Schotland. Zalmen zijn van nature trekdieren. Ze zwemmen soms wel duizenden kilometers vanuit de rivier waar ze geboren zijn naar zee en later weer terug om zich voort te planten.
Als volwassen dier leeft de zalm hoofdzakelijk in noordelijke zeeën en de Noord-Atlantische Oceaan. In zee eet de zalm uitsluitend vis; de groeifase duurt daar van één tot vier jaar. Ze leven en zwemmen meestal op ongeveer 10 meter diepte.
Verspreiding: Noord-Atlantische Oceaan, Noordzee en Oostzee. In Nederlandse kustwateren zeldzaam. Uit de Nederlandse rivieren is de oorspronkelijke zalmstand verdwenen, maar door uitzettingen in zijrivieren van Rijn en Maas wordt de zalm nu weer vaker gevangen.
Het leefgebied van zalm ligt inde Atlantische oceaan vanaf Noord-Spanje tot de Barentszzee, in de Noordzee en de Baltische zee en de hierop uitmondende rivieren. In Nederland wordt deze soort tegenwoordig aangetroffen in de Maas, Rijn en het Haringvliet.
Gekweekte zalm blijkt minder gezond dan de variant die in het wild gevangen wordt. Voorbeelden van gezonde wilde zalm, zijn de sockeye-zalm, de chinookzalm (koningszalm) en de Pacifische cohozalm.
Alle vis gecertificeerd
Deze vissoorten zijn uit verschillende gebieden afkomstig en worden zowel wild gevangen als in aquacultuur gehouden. Op dit moment is 100% van ons vaste assortiment vis uit koeling en diepvries gecertificeerd. Sinds 2012 voldoet 100% van onze wild gevangen vis aan het MSC-keurmerk*.
De winnaar
De gerookte zalm van Boni kwam als overwinnaar uit de bus. Eervolle vermelding voor de zalm van Albert Heijn die maar een tiende van een punt minder scoorde.
Er kleven effectief enkele risico's aan het eten van vis in het algemeen en zalm in het bijzonder. Zo is vis een belangrijke bron van kwik, dioxines en PCB's. Door milieuverontreiniging kunnen er schadelijke stoffen voorkomen in vis. Het gaat vooral om zware metalen (kwik), dioxines, PCB's en pesticiden.
De voornaamste oorzaak: de wereld zit zo'n beetje aan de top van de productie, schijft Quartz. De voorraad wilde zalm is erg beperkt, waardoor twee derde van de geconsumeerde zalm tegenwoordig gekweekt is. En de vraag neemt gestaag toe, vooral uit China.
Het verschil in calorieën
Door het verschil in voeding, is wilde zalm veel minder vet dan kweekzalm en daardoor bevat wilde zalm ook significant minder calorieën. Het verschil is ook echt wel groot te noemen.
Om zalm te mogen vissen heb je in Noorwegen een visvergunning van 270 nok nodig, let op, het kan ook een pachtwater zijn dus informeer alvorens te gaan vissen. Het opengestelde visseizoen is van 15 juni tot 15 september, daarbuiten mag er in zalmrivieren niet gevist worden.
De Glomma is de meest beroemde rivier in Noorwegen voor vlagzalm. Hij en zijn zijrivieren zijn ook de thuisbasis van forel, snoek, zalm en uitstekende roofdiervissen. Er zijn tal van huisjes om te vissen op de 600 km lange rivier.
Een volwassen zalm zwemt tegen de stroom in van zee naar beekjes in het binnenland om zich voort te planten. De jonge zalmen zwemmen vervolgens weer terug naar de zee. Maar als de vissen onderweg een sluis, stuw, gemaal of dam tegenkomen, liggen ze voor een dichte deur.
De zalm wordt gekweekt in Noorwegen en is ASC-gecertificeerd. De keten is gesloten en daardoor transparant, we weten precies wat voor leven de zalm heeft gehad en waar de zalm vandaan komt.
Visvetzuren zijn goed voor je hart en bloedvaten. Daarom is het advies 1 keer per week vis te eten. Bij voorkeur vette vis, zoals makreel, haring, sardines of zalm.
Biologisch gekweekte zalm wordt gezien als topkwaliteit omdat veel van de mogelijke nadelen van andere gekweekte vis hier niet van toepassing zijn: de zalm heeft meer ruimte (de dichtheid is minder dan de helft van reguliere kweek), er worden geen antibiotica of bestrijdingsmiddelen gebruikt, de netten worden niet ...
Deze vette vis, bekend om zijn mooie roze kleur, is niet alleen rijk aan gezonde eiwitten, maar aan omega-3 vetzuren, die goed zijn voor je hart en voor je hersenen. Ook is zalm rijk aan vitamine D, voor sterke botten. Elke dag zalm op het menu zou voor de meeste mensen te ver gaan.
De zalm wordt niet per stuk afgerekend maar per gewicht. Zalm weegt tussen de 4 en 5 kilo per stuk en kost € 13.50 per kilo !
Let op de ogen, de huid en de geur van de vis. Vis is vers als de ogen van de vis helder en doorzichtig zijn en een beetje bol staan. De huid moet vochtig en glanzend zijn, en de kieuwen rood.
Pangasius heeft de reputatie een ongezonde vis te zijn die veel zware metalen, bacteriën en antibioticaresten bevat. In 2012 controleerden wij de pangasius in de Belgische winkels onder meer op de aanwezigheid van zware metalen, pesticidenresiduen en sporen van antibiotica, en stelden weinig problemen vast.
Gekweekte zalm is minder voedzaam
De natuur doet het het beste. Bepaalde wilde zalm soorten bevatten ongeveer 130 calorieën minder dan gekweekte vis. Wilde zalm bevat half minder vet, drie keer meer vitamine A en acht maal meer vitamine D per 100 gram. Gekweekte vis bevat ook 3 keer meer verzadigde vetten.
Vandaag worden verreweg de meeste zalmen die we eten dus gedood met een automatische slag op de kop. Vissen humaan doden op een boot is minder vanzelfsprekend. Over het algemeen sterft wildgevangen vis meestal aan verstikking of aan het levend verwijderen van de ingewanden.