Het Portugees Oorlogsschip komt niet voor in de Noordzee. De Noordzee is te koud om te overleven voor dit type kwal. Je zult deze kwallen met name aantreffen rond de exotische gebieden van de wereld, rondom de evenaar. In de warmere zeeën zoals de Atlantische oceaan en de Indische oceaan komt de kwal het meest voor.
De beste manier om steken van het Portugees oorlogsschip te behandelen is spoelen met azijn, zo blijkt nu ook uit onderzoek van de universiteit van Hawaii en de Ierse universiteit van Galway in het blad Toxins.
Zo zeilt hij op de wind, net als de zeilschip. De tentakels van het Portugees oorlogsschip worden wel 50 meter lang! Met deze tentakels vangt hij zijn prooi en met het gif verlamt hij ze. De tentakels brengen het voedsel dan naar de groep 'eetpoliepen', onder de gasblaas.
Het is niet eens een dier, maar een hele kolonie poliepjes. Samen vormen ze het monster met de dreigende naam Portugees oorlogsschip. De poliepen zijn als een bijenkolonie, met ieder zijn functie.
De irukandji is een kleine, glasheldere kwal. Hij wordt maar een paar centimeter lang en leeft in de tropische wateren rond de noordkust van Australië. Dit kwalletje wordt in het algemeen gezien als het giftigste dier ter wereld en in tegenstelling tot andere kwallen heeft de irukandji ook netelcellen op het lichaam.
De tentakels van kwallen hebben giftige netelcellen. Wanneer je gestoken wordt, spuit de kwal gif in je bloedbaan. Hierdoor kan je jeuk en pijn voelen. Wanneer je uit het water stapt, drogen de netelcellen uit.
De grootste kwal ter wereld is de gele haarkwal. Hij komt onder andere voor in de Arctische, Noord-Atlantische en Noord-Pacifische Oceaan. Hij is erg groot en heeft meterslange tentakels. De grootste gele haarkwal spoelde aan in Massachusetts Bay (Verenigde Staten) in 1870.
Glaucus atlanticus of de blauwe draak of zeezwaluw is een drijvende zeenaaktslak die behoort tot de familie Glaucidae. Deze donkerblauwe soort met opvallende extremiteiten kan tot wel 6 cm lang worden. Om te blijven drijven maakt de slak gebruik van een met gas gevulde blaas.
Kwallen komen wereldwijd voor, van oppervlaktewateren tot in de diepzee. Schijfkwallen (de 'echte kwallen') leven uitsluitend in de zee, maar er zijn ook enkele hydroïdpoliepen met een vergelijkbaar uiterlijk die in zoet water leven.
Antwoord van de Bieb:Sea Life Scheveningen zegt het volgende:Niet langer dan een paar uur. Dit hangt ook van het weer af: als de zon schijnt gaat het verdrogen sneller. Eigenlijk is het ook niet echt ''overleven'', een kwal op het droge is langzaam aan het sterven.
Zelfs na hun dood gevaarlijk
De stekende nematocysten van kwallen doen denken aan een psychopaat uit een horrorfilm die maar niet doodgaat. Je kunt namelijk ook gestoken worden door een tentakel die niet meer aan de kwal vastzit, of zelfs door een dode kwal.
Handig om te weten: niet elke kwal steekt. Kompaskwallen, blauwe haarkwallen en de kruiskwallen kunnen voor flink wat overlast zorgen. Die laatste - gelukkig zeldzaam voorkomende soort in Nederland - kan zelfs tot een ziekenhuisbezoek leiden. Maar de meeste kwallen steken niet, die kriebelen hooguit.
Wrijf niet over de gestoken plaats, ook niet met zand. Spoel de wonde zo snel mogelijk met zeewater (zout water). Vermijd kraantjeswater. Dompel na grondig spoelen met zout water het aangedane lichaamsdeel onder in warm water tot de pijn is verlicht (20 - 30 minuten).
Natuurlijk moeten kwallen ook eten om te kunnen overleven. Daarvoor eet een kwal graag wat plankton (fytoplankton). Ander voedsel van kwallen zijn kleine visjes waaronder sardientjes. Het kan ook voorkomen dat kwallen elkaar eten, dat gebeurt meestal op het moment dat er weinig voedsel te vinden is.
Ook kan je kwallen tegen komen. Het Portugees Oorlogsschip, een wat betreft kleur prachtige kwallensoort maar helaas ook erg gevaarlijk. De kwal is gemakkelijk te herkennen vanwege de soort van lila/paarse luchtzak met daaronder tentakels. Deze tentakels kunnen een lengte hebben tot maar liefst een meter of vijftien.
De harpoentjes komen in de punten van de veer-achtige uitsteeksels van de blauwe draak te zitten. In die uitsteeksels zitten speciale zakjes om de harpoentjes in op te slaan. De blauwe draak verdedigt zichzelf tegen roofdieren door de giftige harpoentjes van neteldieren te gebruiken.
Uit zichzelf is de blauwe draak dus niet giftig, maar hij wordt dit, door het gif van zijn prooi op te slaan en te gebruiken. Blauwe draken hebben daarmee een goed beschermingsmechanisme tegen vijanden, maar toch worden ze vaak niet groter dan drie centimeter en niet ouder dan een jaar.
De Glaucus atlanticus is een zeenaaktlak die voorkomt bij Zuid-Afrika, Australië, maar ook in Europese wateren. Groter dan 6 centimeter wordt hij meestal niet.
De meeste kwallensoorten die je in Nederland tegenkomt, kunnen geen kwaad. Eigenlijk is alleen de kompaskwal gevaarlijk. Deze kwal heeft bruine V-vormige strepen.
Kwal – Oneindig
Ze maken cycli van oud naar weer jong, dit kan oneindig door gaan.
Als hij een prooi of vijand in het oog krijgt, zet een kwal deze cellen stand-by. Deze zitten aan de buitenkant van de tentakels. Als de kwal daadwerkelijk de vijand of prooi aanraakt, worden de cellen geactiveerd. Als een soort harpoen schieten de netelcellen naar de bloedbaan en spuit daar gif in.
Kwallen steken met brandharen, die vaak als tentakels onder de kwal langen of op zijn oppervlak zitten. Deze geven een reactie bij aanraking. Op de plaats waar deze brandharen de huid hebben geraakt, treedt een reactie op met roodheid, zwelling en soms blaarvorming. Er is vaak (veel) pijn, een branderig gevoel of jeuk.
De onderzoeker laat de imposante kwal op het strand liggen zodat andere mensen hem ook kunnen bewonderen. Wie dat wil, kan het dier gewoon oppakken. Deze kwal is ongevaarlijk, volgens Ecomare, het centrum voor wadden en Noordzee. De netelcellen zijn te zwak om door de menselijke huid te dringen.
Plassen over een kwallenbeet: het zou het prikken tegen gaan, maar maakt het juist erger! Harpoenachtige cellen van de kwallententakels die op je huid liggen komen door de urine alsnog in je vel. Azijn helpt wel, omdat het het gif in de cellen neutraliseert.