Papyrus is een vroeg soort schriftdrager, dat werd gebruikt in het oude Egypte en de klassieke wereld. Het gebruik van papyrus begon ongeveer vijfduizend jaar geleden in Egypte. Van oudsher wordt het materiaal gemaakt van de stengels van de papyrusplant (Cyperus papyrus), die over de lengte in repen werden gesneden.
De oude Egyptenaren gebruikten een materiaal dat papyrus heet om hun hiërogliefen op te schrijven. Dit materiaal werd gemaakt door de dunne stammen van de papyrusplant overlappend naast elkaar te leggen en samen te drukken. Het gebruik van papyrus verspreidde zich naar andere landen en werd steeds populairder.
De plant groeit aan de waterkant van rivieren in het Midden-Oosten, zoals de Nijl. Papyrus is een materiaal dat lijkt op dik papier dat in de oudheid als schrijfoppervlak werd gebruikt. Het werd gemaakt van het merg van de papyrusplant, Cyperus papyrus, een moeraszegge.
Papyrus was een relatief duur schrijfmateriaal. Voor de meeste gewone doeleinden gebruikten de Egyptenaren liever afwasbare houten schrijfplanken, scherven aardewerk of kalksteensplinters (ostraka).
In het begin was Egypte geen land, maar waren er twee landen op de plek van Egypte. Deze landen heetten Opper- en Neder-Egypte. Nu zou je denken dat Opper-Egypte in het noorden lag en Neder-Egypte in het zuiden, maar dit was precies andersom! Dat heeft te maken met de stroomrichting van de Nijl.
Narmer was de eerste farao van Egypte en waarschijnlijk de stichter van de eerste dynastie. Met Menes liet Manetho zijn bekende geschiedenis van Egypte in dynastieën beginnen, namelijk als eerste vorst van de eerste dynastie. Narmer zou mogelijk geleefd hebben rond 3100 v. Chr.
In de Egyptische zonnehitte bracht het kale hoofd niet alleen verkoeling, maar was het ook een voorzorgsmaatregel tegen ongedierte. Zoals Herodotus al schreef in zijn Historiën: 'De priesters scheren om de andere dag het gehele lichaamshaar om op deze manier luizen te weren'.
Papyrus is een vroege vorm van papier welke is ontwikkeld in Egypte. Alleen in droge landen kon papyrus lang bewaard blijven. De negen gevonden stukken papyrus zijn vijf tot twintig centimeter lang en bevatten teksten geschreven in het Grieks. De documenten zijn afkomstig uit de 1e tot 5e eeuw.
Papyrus is een vroeg soort schriftdrager, dat werd gebruikt in het oude Egypte en de klassieke wereld. Het gebruik van papyrus begon ongeveer vijfduizend jaar geleden in Egypte. Van oudsher wordt het materiaal gemaakt van de stengels van de papyrusplant (Cyperus papyrus), die over de lengte in repen werden gesneden.
De lichamen werden in het droge zand begraven en aangezien er in Egypte weinig tot geen regen viel, kon er geen vocht bij komen. Het droge zand, de hitte en de lucht zorgden ervoor dat de lichamen die in ondiepe putten waren begraven, bewaard bleven.
Papyrus heeft veel voordelen. Hij is zeer decoratief en valt op door zijn hoge, dunne bladeren.
Langs de Nijl groeide veel papyrusriet (Cyperus papyrus). Van de stengels werden lange repen gesneden.Deze repen werden kruislings op elkaar geplakt en met plantensappen samengeperst.Na drogen en gladschuren kon men op de vellen schrijven.
Papyrus werd gemaakt van de plant Cyperus papyrus, die langs de Nijl in Egypte groeide, en perkament is van dierenhuiden gemaakt.
Cyperus papyrus is een moerasplant uit het tropisch en subtropisch Afrika, bv Nijldelta, moerassen van Soedan. De plant vormt hoge driehoekige stengels waaraan de top de lange draderige bladeren staan. In ons klimaat kan ze buiten staan vanaf nachttemperatuur van 10°C, in een teil of aan vijver.
De levensverwachting was beperkt: mensen werden zelden dertig jaar oud. In de tombe vonden de onderzoekers heel veel stoffelijke resten terug van mensen die tussen de zeventien en 25 jaar oud waren toen ze stierven.
In het oude Egypte werd geschreven met het hiërogliefenschrift, een soort beeldschrift. Hoe verschillende geleerden probeerden dat schrift opnieuw te leren lezen, wordt verteld in dit boek met zwart-witte afbeeldingen.
In de Egyptische oudheid gebruikte men papyrus: men sloeg de stengels van riet dat langs de Nijl groeide plat, waardoor er rafels (vezels) ontstonden waar men vervolgens matjes van vlocht; na het drogen werd dit gladgeschuurd en kon men hier op schrijven.
Het Egyptisch schrift is rond 3000 v. Chr uitgevonden en het was de Fransman Jean-François Champollion die er in het jaar 1822 uiteindelijk in slaagde de tekens oftewel de hiërogliefen te vertalen. De oudste hiërogliefen zijn aangetroffen in de graven van de eerste farao's zoals Narmer en Ho-Aha.
Geef je kat een eigen plant. Denk hierbij aan kattengras, een graslelie of de papyrus plant. Deze gezellige sprieten planten zijn veilig voor je kat en zorgen er vaak voor dat hij de interesse in andere planten verliest.
papyrus, met sierlijke dunne stengels van maximaal 60 tot 75 centimeter hoog.
Over het oude Egypte is veel bekend. We weten dat het rijk van de farao's omstreeks 3100 v.Chr. is ontstaan.
Een farao zijn haar was heilig
Omdat het haar als heilig gezien werd, mocht de haardos nimmer aan het gewone volk getoond worden. Vandaar dat de farao alijd een kroon droeg of een gestreepte lap stof.
Cleopatra: De laatste farao. Toen de raadgevers van haar broer haar van de troon probeerden te stoten, begon voor de laatste Egyptische farao een dramatisch leven in het centrum van de macht.
De oude Egyptenaren geloofden sterk in een leven na de dood.Zij meenden dat hun Ba, een bepaald aspect van het individu, bleef voortleven en in het gemummificeerde lichaam kon terugkeren. Het lichaam moest daarom na de dood goed geconserveerd worden.