Volgens een artikel van Marc van Oostendorp uit 1997 is het de plaats in de mond waar de klanken gevormd worden. Alle g's worden gemaakt door de achterkant van de tong iets omhoog te brengen en zo de mondholte iets te vernauwen.De luchtstroom begint door die vernauwing te bewegen en te ruisen.
Gauteng wordt op z'n Nederlands uitgesproken, compleet met harde G.
In het noordelijk deel wordt de g 'hard' uitgesproken. Dat betekent dat de g altijd zonder trillende stembanden wordt uitgesproken en ook verder naar achteren in de mond wordt gevormd. De g-klank klinkt in het noorden van het taalgebied 'schrapend'.
Uitspraak. Zowel een harde als een zachte g wordt gevormd door een vernauwing van de mondholte die ontstaat wanneer de achterkant van de tong omhooggebracht wordt.
De Brabanders, met wier zachte g vaak wordt gelachen, hebben nu een extra argument om 'hun' klank te koesteren - eerder was namelijk al gebleken dat de zachte g als sexy wordt ervaren. Volgens een poll van de datingsite Parship uit november 2011 klinkt de zachte g het meest sexy van de Nederlandse accenten.
De Brabantse dialecten zijn geen minderheidstaal, maar worden gezien als Nederlandse dialecten, omdat ze een grote bijdrage hebben geleverd aan het ontstaan van het Standaardnederlands. Wat veel mensen niet weten, is dat de Brabantse dialecten eigenlijk ontstaan zijn vanuit België.
De g (en ch) spreken we uit als een ruisklank, of schraapklank, in de keel. Bij de uitspraak van de g (en ch) brengen we de achterkant van de tong omhoog. De klank zelf kun je voelen in je keel.
De zachte medeklinkers v en z veranderen in de harde f en s.
Om het enkelvoud te vinden, halen we -en weg. Er zijn nog twee zachte medeklinkers: d en b. Hun harde tegenhangers zijn t en p.
Chloor kan worden uitgesproken als [chloor] en als [kloor]. Beide uitspraakmogelijkheden zijn correct.
In België komt ook de uitspraak [sal·laa·mie] voor, maar wij gebruiken de algemeen Nederlandse uitspraak.
Chorizo - [Tsjo-rie-zo] Van Italiaanse aardappelballetjes, naar de populaire Spaanse worst. De uitspraak van deze worst verschilt een klein beetje per regio, maar tsjo-rie-zo is toch wel de meest gangbare uitspraak. Niet go-ri-zo dus.
'Vlamingen spreken zelden echt standaard Nederlands. Ze spreken veelal 'verkavelingsvlaams' zoals dat dan heet. Dat is een tussentaal tussen dialect en algemeen Nederlands in. Ook daarin bestaan dus regionale verschillen maar toch zal dit ook door mensen uit een andere regio goed verstaan worden.
In een laatje waar f-woorden in zitten. Een f is lang en hoog. Probeer bij een f-woord iets te bedenken dat lang is, lang duurt, hoog is, ver weg is enz. Je gaat nu verschillende woorden oefenen.
Het is niet helemaal duidelijk waarom het meervoud van kaars niet 'gewoon' kaarzen is, maar het heeft vermoedelijk te maken met de herkomst van dit woord. Meestal krijgen woorden die eindigen op rs een z in het meervoud. Bijvoorbeeld: laars - laarzen, baars - baarzen en beurs - beurzen.
Apulië (Italiaans: Puglia) is een regio in Zuidoost-Italië, ten noordwesten van en inclusief de hak van de Laars van Italië, gelegen aan de Adriatische Zee en de Ionische Zee op ongeveer 80 kilometer van de kust van Albanië. Apulië is de meest oostelijke regio van Italië.
Hun in de functie van onderwerp is inmiddels gemeengoed in de Zuid-Hollandse stadsdialecten.
Indeling. Men deelt het Brabants traditioneel in drie hoofdmoten op: het West-Brabants, het Oost-Brabants en het Zuid-Brabants.
Wat is nou typisch Brabants? De Drunense Duinen, Carnaval of toch het Brabants kwartiertje? En echt typisch Brabants eten en drinken? Dan denk je al snel aan Bossche Bollen, Brabantse worstenbroodjes en aan Unox natuurlijk.
In Nederlands wordt de letter 'v' meestal uitgesproken als een korte f. Sterker nog: meestal MOET je een f gebruiken. Het Nederlands heeft namelijk geen stemgeluid bij klanken die aan het eind van een lettergreep staan. Je ziet dit ook aan de spelling: wij geven – ik geef; wij geloven – ik geloof.
De letters van het alfabet zijn: A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, Q, R, S, T, U, V, W, X, Y, Z.
Woorden die eindigen op -f, veranderen vaak als je het woord langer maakt. Bijvoorbeeld: een boef, twee boeven. Staat de -f voor een lange klank of een tweetekenklank? Dan verandert de -f in een -v.
Als u dit leest, zit u waarschijnlijk op uw poep. Dat is in Vlaanderen minder vies dan het voor Nederlanders klinkt, 'poep' is daar het gewone woord voor billen.