De zogeheten sarsen-stenen zijn afkomstig uit een gebied zo'n 25 kilometer ten noorden van het monument. Dat blijkt uit onderzoek van een stenen staaf die in 1958 zoek was geraakt, schrijft de Britse omroep BBC op zijn website.
Het is de grootste begraafplaats uit het 3e millennium in Groot-Brittannië. De meeste deskundigen geloven dat de Welshe Stonehenge stenen door mensen zijn gemaakt. De geologen denken dat ze duizenden jaren eerder door gletsjers uit de ijstijd naar de Salisbury Plain zijn gedragen.
Men denkt dat de eerste fase van Stonehenge is gebouwd door de Druïden, en de tweede en derde fase door de Kelten. De Druïden waren een religieuze orde die in de IJzertijd in Groot-Brittannië bestond. De Kelten waren een groep mensen die in de IJzertijd in Groot-Brittannië woonden.
De imposante megalieten in Stonehenge zijn gemaakt uit uitstekend 'bouwmateriaal', dat erg goed bestand is tegen verwering door wind en regen. Dat blijkt uit de eerste uitgebreide analyse van een staal uit een van de grote sarsen stenen, waarvan er 52 staan in het beroemde monument in het zuiden van Engeland.
De 5000 jaar oude steencirkel van Stonehenge in het zuiden van Wiltshire is het bekendste Britse monument uit de oertijd. Niet vanwege de omvang van de cirkel, maar dankzij de grootte van de stenen. Samen met de steencirkel uit Avebury behoort het tot UNESCO Werelderfgoed.
En – nog belangwekkender – de gaten bevatten resten van gecremeerde mensen. Stonehenge diende als begraafplaats, vanaf het moment dat de gaten waren gegraven tot 700 jaar daarna. Maar een begrafenis bij de steencirkel was niet voor iedereen. Uit opgravingen bleek dat er om het jaar iemand werd begraven.
Stonehenge had een ceremoniële functie, maar diende ook als begraafplaats: archeologen hebben er zo'n zestig crematies ontdekt uit de bouwperiode zelf. Het pad dat is gevonden, en het feit dat we tussen de stenen door kunnen kijken, geeft de indruk dat ceremonies van buitenaf aanschouwd konden worden.
Het bekende megalithische monument Stonehenge in Groot-Brittannië was geen druïdetempel of prehistorisch observatorium, maar een vredesmonument dat gebouwd werd om verschillende Britse stammen te verenigen. Dat meldt de universiteit van Sheffield.
De platte stenen wegen namelijk 45 ton per stuk. Zo'n gewicht is niet zo makkelijk te tillen. Tot nu toe ging men ervan uit dat de stenen over boomstammen of op een soort houten slee naar de locatie werden vervoerd.
De groeven liggen in de Preseli Hills in het noorden van het graafschap Pembrokeshire in Wales, op zo'n 290 kilometer van Stonehenge (over land). De blauwe stenen wegen circa één tot twee ton per stuk en zijn ongeveer 2,5 meter hoog.
Stonehenge ligt in een groot uitgestrekte grasvlakte, zoals er wel meer voorkomen in Engeland ;-) Hoe ziet Stonehenge eruit? Het bouwwerk bestond oorspronkelijk uit drie cirkels met in het centrum een hoefijzervorm.Dit alles is weer omringd door een cirkelvormige geul.
[ beroemde gebouwen] Stonehenge is een raadselachtige kring van megalieten uit de prehistorie en is één van 's werelds bekendste monumenten. Verscheidene onderzoeken hebben uitgewezen dat het in het zuiden van Engeland gelegen Stonehenge, wat letterlijk 'hangende stenen' betekent...
Weet wel dat het Stonehenge-complex in verschillende fases gebouwd werd. In totaal zou men er zo'n 3.000 jaar aan werken. Omstreeks 2.500 voor Christus begonnen ze met de eerste blauwe hardstenen te sleuren waardoor het monument stilaan de vorm begon aan te nemen die we nu kennen.
Het indrukwekkende en mysterieuze Stonehenge staat al 4500 jaar op de Salisbury Plain. Een kleine honderdvijftig kilometer ten zuidwesten van Londen vormen de wereldberoemde steencirkels slechts één van de prehistorische monumenten die tezamen een wijdvertakt complex vormen.
Uiteindelijk bestond het uit twee soorten zware stenen: de 'sarsens', twintig ton wegende steenplaten van zandsteen waaruit de hoefijzervormige opstelling in het centrum en de buitenste steenring bestaan; en de 'bluestones', kleinere stenen van diabaas (doleriet) die elk zo'n drie ton wegen en een binnenring vormen.
zijn de stenen in het midden van het monument geplaatst. Bij Stonehenge zijn twee soorten stenen gebruikt: de grotere sarsens en de kleinere bluestones. Sommige stenen wegen wel vier ton, zijn twee meter hoog en tachtig centimeter breed. De tachtig stenen zijn in twee cirkels met hetzelfde middelpunt geplaatst.
Stonehenge behoort tot een van de bekendste zogenaamde megalithische monumenten uit de Jonge Steentijd. Het Griekse woord megaliet betekent zoveel als 'grote steen' en slaat op de stenen monumenten die tijdens neolithische periode werden gebouwd.
Als leider van het Stonehenge Riverside Project (2003-2008) had dat vraagstuk hem altijd gefascineerd. Aan Stonehenge hebben honderden, misschien wel duizenden mensen gewerkt. Het geheel bestaat uit tientallen stenen, die soms opnieuw werden afgebroken en in een andere samenstelling weer rechtop gezet.
Samen met rode granaat vormt omfaciet het bijzonder mooie gesteente eclogiet. hierbij ook nog enige kwarts gevormd. Eclogiet ontstaat op diepten van minimaal 35 km. Het is het zwaarste gesteente op aarde.
Bij Stonehenge gaat het niet alleen om stenen die in een cirkel staan en bij de hunebedden zijn niet zomaar stenen op elkaar gestapeld. Verschil: Stonehenge staat in Engeland en de hunebedden in Nederland.
De entree voor volwassenen bedraag 20,20 euro, studenten en 65+ betalen 18,20 euro voor een entreeticket en de entreetickets voor kinderen kosten 12,10 euro. De tickets kun je via deze website reserveren. Bij de aanschaf van de tickets moet je een tijd opgeven dat je de Stonehenge wilt gaan bezoeken.
Kunst & Cultuur
Het kunstwerk is ontworpen door Ben Guntenaar en bestaat uit eenentwintig gerangschikte en bewerkte stenen, die veelal in groepjes van drie staan. Door de combinatie van liggende en staande stenen kreeg het in de volksmond de naam Stonehenge mee, maar dan wel in het klein.
Het werelderfgoed wordt beschermd door de UNESCO, een organisatie van de Verenigde Naties. Bekende dingen op de lijst zijn de Stonehenge, het Kasteel van Versailles, de Chinese Muur en het Vrijheidsbeeld.
Obelix gebruikt zijn menhirs bij gelegenheid als projectiel, zoals Panoramix, Amnesix, Pincodus en Nogalfix tot hun schade mochten ervaren, meestal met verregaande gevolgen voor het mentaal welzijn van hun slachtoffers (De strijd van de stamhoofden en Asterix en Latraviata).
Volgens een nieuwere theorie zijn ze door gletsjers verplaatst. Andere staande stenen werden later gebruikt als liggende steen. De vier ton wegende stenen waren gehouwen uit gevlekte doleriet uit het Ordovicium maar er waren er ook van ryoliet, tufsteen en kalkhoudende lavasteen.