Tijdens het neurologisch onderzoek onderzoekt de neuroloog de mentale toestand, de functie van de hersenzenuwen, de kracht, coördinatie, reflexen, zintuigen en het gevoel. Bij ALS zijn spierzwakte, trillingen onder de huid, het dunner worden van de spieren en verhoogde reflexen de belangrijkste verschijnselen.
Wat is het doel van neurologische onderzoeken
De afdeling Functieonderzoeken Neurologie is gericht op het opsporen van stoornissen in het functioneren van het zenuwstelsel, de spieren en in de bloedvoorziening van de hersenen. De onderzoeken worden met behulp van hoogontwikkelde elektronische apparatuur uitgevoerd.
De neuroloog kiest die onderzoeken die van belang zijn bij uw klacht; het kan echter voorkomen dat bij een klacht van dubbelzien het toch belangrijk is dat ook de reflexen aan de voeten worden onderzocht. Trekt u daarom makkelijke kleding aan. Dit eerste bezoek aan de neuroloog duurt meestal ongeveer een halfuur.
Een neurologisch onderzoek is een onderzoek van het zenuwstelsel. Tijdens dit lichamelijk onderzoek controleert de arts of de hersenen je lichaam nog goed besturen. En of er nog andere problemen zijn met functies die in de hersenen worden geregeld.
Een neuroloog behandelt patiënten met verschillende aandoeningen van de hersenen, het ruggenmerg, de zenuwen en de spieren. Het verhaal van de patiënt is voor de neuroloog van wezenlijk belang voor het stellen van de juiste diagnose.
Bij neurologische problemen kan er sprake zijn van overmatige slaperigheid, epilepsie, verminderd verstandelijk vermogen, duizeligheid, oogbewegingsstoornissen, slikstoornissen, spierstijfheid of juist zwakte, gevoelsstoornissen en tintelingen.
Het zenuwstelsel bestaat uit de hersenen, het ruggenmerg en de zenuwen. Voorbeelden van neurologische aandoeningen zijn de ziekte van Parkinson, epilepsie, multiple sclerose (MS) en verschillende spierziekten. Ongeveer 6% van alle euthanasiemeldingen heeft betrekking op aandoeningen van het zenuwstelsel.
U bent doorverwezen naar een neuroloog voor de diagnose van uw klachten en symptomen. Uw huisarts kan geen of onvoldoende verklaringen vinden voor uw klachten, de neuroloog heeft meer specifieke kennis en onderzoeksmogelijkheden. In de meeste gevallen zult u bij de neuroloog eerst een lichamelijk onderzoek ondergaan.
Dit onderzoek analyseert zenuw- en spierletsels. Door middel van elektrische schokjes en het aanprikken van de verschillende spieren met een zeer fijn naaldje kan er onderzoek uitgevoerd worden. Deze evaluatie gebeurt zowel in rust als tijdens spiercontractie. Een totaal EMG-onderzoek duurt tussen de 15 à 30 minuten.
Het onderzoek wordt uitgevoerd door 2 KNF-laboranten en duurt ongeveer 60-90 minuten. Ook is er altijd een neuroloog aanwezig. Voor het onderzoek is het belangrijk dat de handen goed warm zijn.
In een anamnese gesprek en een neurologisch onderzoek zal de neuroloog erachter proberen te komen waar de duizeligheid vandaan komt. De diagnose zal worden besproken en uitgelegd. U krijgt ruimschoots de gelegenheid vragen te stellen. Het voorgestelde behandelplan is afhankelijk van de oorzaak van uw duizeligheid.
Neurologische aandoeningen is een verzamelnaam voor een groep aandoeningen aan de hersenen. Er zijn ongeveer 600 neurologische aandoeningen. De aantal van de bekendste neurologische aandoeningen zijn dementie, hersentumoren, de ziekte van Parkinson en epilepsie. De symptomen hangen af van de aandoening.
ALS begint vaak met zwakke spieren in uw armen of benen. Het kan ook beginnen met problemen met slikken of praten. De eerste klachten zijn meestal niet zo duidelijk: U bent wat onhandig: u struikelt bijvoorbeeld vaker of u kunt knoopjes niet meer goed dichtmaken.
De neuroloog heeft aanvullende onderzoeken nodig, zoals een MRI, slikvideo, bloedonderzoek, enz. om te zoeken naar de oorzaak van de klachten. Wanneer de neuroloog het vermoeden heeft dat het om ALS gaat, volgt vaak een verwijzing naar ALS Centrum Nederland.
Specifieke onderzoeken
Volgende onderzoeken kunnen een neuroloog helpen om de diagnose van ALS te stellen (of uit te sluiten): CT- en/of MRI-scan: Om andere oorzaken van spierzwakte uit te sluiten, kan de arts ook een scan van je hoofd en je nek uitvoeren.
Neurologische aandoeningen zijn problemen aan het zenuwstelsel. Het zenuwstelsel bestaat uit de hersenen, het ruggenmerg en de zenuwen. Als u een neurologische aandoening heeft, kunt u last hebben van verschillende ziekteverschijnselen. De klachten zijn afhankelijk van de plaats waar het zenuwstelsel is beschadigd.
Verder is het goed om te weten dat neurologen wel experts zijn in rughernia's maar geen specialisten zijn voor rugpijn. Bij een rughernia wordt een zenuwwortel beklemd, en is er vooral pijn in het been. Een rughernia betreft het zenuwstelsel en dus is een rughernia het terrein van de neuroloog.
De neuroloog doet neurologisch onderzoek en bepaalt welk hoofdpijntype u heeft. Ook bepaalt zij of aanvullend onderzoek nodig is. Samen met de hoofdpijnverpleegkundige en de fysiotherapeut wordt een behandeladvies opgesteld.
'We weten dat stress en spanning een rol spelen bij het ontstaan van de klachten. Het kan zijn dat mensen op de één of andere manier te veel van zichzelf vragen in bepaalde situaties. Ook komt het voor dat mensen een medische ingreep hebben gehad, waarna ze een functioneel neurologische stoornis ontwikkelen.
Onder neurologische uitvalsverschijnselen verstaat men uitval van motoriek (verlamming), van het gevoel ('verdoofd gevoel') en van gehoor, gezichtsvermogen of spraak. De aard van het functieverlies hangt nauw samen met schade aan een specifiek deel van de hersenen (zie figuur).
Het zenuwstelsel bestaat uit de hersenen, het ruggenmerg en de zenuwen. Chronisch betekent aanhoudend. Voorbeelden zijn: niet-aangeboren hersenletsel, spina bifida, hydrocephalus, cerebrale parese, multiple sclerose (MS), epilepsie, de ziekte van Parkinson en dementie.
Daarna gaan de symptomen echter sterk uiteenlopen. Mensen met MS ondervinden vaak meer mentale gebreken dan mensen met ALS. Mensen met ALS krijgen vaak meer fysieke problemen.
Vermoeidheid, pijn in gewrichten en/of spieren, minder goed tegen kou kunnen, minder uithoudingsvermogen en slik- of ademhalingsproblemen zijn verdere symptomen.