Dit kan op verschillende plaatsen: In een instelling voor geestelijke gezondheidszorg, op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis, in een herstellingsoord, bij een therapeutische gemeenschap of bij een instelling voor verslavingszorg. Als je wordt opgenomen ben je dag en nacht in de instelling.
Meestal is opname vrijwillig
Wanneer mensen opgenomen worden in een GGZ-instelling of op een PAAZ (psychiatrisch afdeling algemeen ziekenhuis), gebeurt dat meestal vrijwillig. Vrijwillige opname gebeurt met toestemming van de persoon zelf; met de betrokkenen en in overleg met hulpverleners of huisarts.
Opname in de ggz kan nodig zijn wanneer je psychische problemen zodanig groot zijn dat het je leven ontwricht en ambulante behandeling niet effectief genoeg is. Klinische opname kan vrijwillig zijn of gedwongen. Als je zelf de keuze maakt om opgenomen te worden, noemen we dat vrijwillige opname.
Opname in een kliniek is specialistische behandeling, die alleen na doorverwijzing door de huisarts kan plaatsvinden. Je beslist zelf om opgenomen te worden, in overleg met de arts of psycholoog bij wie je in behandeling bent. In uitzonderingsgevallen is er sprake van gedwongen opname (zie hierna).
Eenpersoonskamer groot (Elim): 1.151,58 euro. Eenpersoonskamer klein: 1.049,58 euro. Tweepersoonskamer: 210,90 euro. Het gaat hier over het bedrag (remgeld, honoraria en kamersupplement) dat je zelf dient te betalen na tussenkomst van het ziekenfonds.
Wat gebeurt er als u opgenomen bent? Als u grote psychische problemen hebt is het soms nodig dat we u opnemen. Samen kijken we hoe u op dit moment van uw leven in deze situatie bent gekomen. We kijken naar uw sterke en uw zwakke punten en kijken samen wat de beste behandeling voor u is.
Een opname voor de behandeling van een ernstige depressie duurt gemiddeld 16 weken.
Op basis van de summiere omschrijving in de wet zou een huisarts dus kunnen besluiten, als daar een medisch dwingende noodzaak toe is en de patiënt niet in staat wordt geacht 'tot een redelijke waardering van zijn/haar belangen ter zake', tot een opname onder dwang.
Als u vrijwillig bent opgenomen, kunt u niet gedwongen worden tot een behandeling waar u niet mee instemt. Als zou blijken dat er geen alternatieven zijn, kunt u zelf besluiten om weg te gaan, of het ziekenhuis kan besluiten om u te ontslaan.
Iemand die een gevaar voor zichzelf of zijn omgeving vormt door een geestelijke stoornis kan tegen zijn of haar zin in worden behandeld. De verplichte behandeling kan een gedwongen opname zijn, maar dat hoeft niet. Iemand kan ook verplicht worden om regelmatig naar een instelling terug te komen.
Wanneer mensen opgenomen worden in een psychiatrisch ziekenhuis of op een PAAZ (psychiatrisch afdeling algemeen ziekenhuis), gebeurt dat meestal vrijwillig. Vrijwillige opname gebeurt met toestemming van de persoon zelf; met de betrokkenen en in overleg met hulpverleners of huisarts.
Daarvoor hebben het CIZ en de rechter een medische verklaring nodig. Hierover nemen we contact met u op. Een onafhankelijke arts ziet uw familielid en kijkt of (onvrijwillige) opname geschikt kan zijn. Deze arts stelt dan de medische verklaring op.
Een psychiatrisch ziekenhuis biedt behandeling en verzorging aan patiënten met ernstige psychische problemen. De ziekenhuizen beschikken daarvoor over gespecialiseerde afdelingen. Een multidisciplinair team zoekt naar de meest geschikte therapie om de patiënt te helpen.
De opname heeft een dubbel doel: ten eerste diagnose- en indicatiestelling en eventueel ten tweede behandeling. De indicatiestellingsfase duurt hoogstens twee weken. Na de indicatiestelling volgt een behandeling in het eigen ziekenhuis ofwel een doorverwijzing naar een gespecialiseerde setting.
Een opname op de gesloten afdeling (Unit I) kan nodig zijn wanneer begeleiding door bijvoorbeeld huisarts, psycholoog of psychiater niet genoeg is en er tijdelijk een veilige, gestructureerde omgeving nodig is. Op de gesloten unit ligt de nadruk van de opname op veiligheid, structuur en/of bescherming.
Er zijn twee procedures mogelijk om tot een gedwongen opname te komen. De spoedprocedure via de Procureur des Konings komt het meest voor, de gewone procedure via de vrederechter komt minder voor. Het is in beide gevallen wel de vrederechter die over de beschermingsmaatregel moet oordelen.
Hulp is 24 uur per dag mogelijk. De huisarts belt zo nodig de crisisdienst die u komt helpen. U kunt ook een telefonische hulplijn bellen, bijvoorbeeld 113 of gratis 0800 0113 als u aan zelfdoding denkt.
Als iemand een gevaar vormt voor zichzelf of zijn omgeving, kan de rechter of burgemeester deze persoon gedwongen laten opnemen. Dit is een ingrijpende maatregel die om die reden alleen in uiterste gevallen wordt toegepast.
De huisarts zal de situatie inschatten en beoordelen of crisisopvang noodzakelijk is. Bij een crisisopname kun je geen voorkeur aangeven voor een locatie. Je naaste wordt opgevangen in de dichtstbijzijnde instelling waar op dat moment plaats is. Crisisopvang is altijd tijdelijk en mag maximaal zes weken duren.
Klinische zorg is zorg waarbij een patiënt of cliënt opgenomen wordt in een behandelsetting. Je zal dus voor een bepaalde periode niet thuis zijn en verblijft dan in een kliniek. In de tijd dat je de klinische zorg ontvangt, slaap je dus ook niet thuis.
Geen standaard labonderzoek meer: deze handelingen kan huisarts 'beter niet doen' Geen antibiotica meer bij een vervelende hoest, röntgenfoto bij een pijnlijke knie of laboratoriumonderzoek bij kinderen met buikpijn: niet ingrijpen is soms beter dan wel ingrijpen, zeggen huisartsen.
De diagnose depressie wordt gesteld door een arts, meestal een psychiater. De diagnose is belangrijk om toegang te krijgen tot bepaalde hulpverlening, evenals vergoeding van bepaalde medische zorg.