Ze komt het talrijkst voor in de nabijheid van bewoning, waar ze te vinden is in voedselrijke tuinen, parken, langs de rand van aanplantingen enz.In de Duinen groeit stinkende gouwe op verstoorde voedselrijke plaatsen, zoals wegbermen, struwelen en duinbossen.
Alle delen van de plant bevatten dit uiterst giftige sap. Het sap heeft een zeer sterke geur en een bittere smaak, het heeft een bijtende werking op de huid en kan de slijmvliezen of huid aantasten. Bij het plukken van de plant is het raadzaam handschoenen aan te trekken!
Als wratten gedurende enige tijd frequent aangestipt worden met het oranje-gele sap van de plant dan zouden wratten verdwijnen. In het verleden werd het sap van de Stinkende gouwe ook gebruikt bij oogkwalen, behandeling van geelzucht en andere galproblemen, tandbederf en overmatige lichaamsbeharing.
De stinkende gouwe bevat oranje-geel melksap en groeit vooral langs heggen en op ruige plaatsen. De plant wordt ook wel wrattenkruid genoemd. De stinkende gouwe komt voor van het Middellandse Zeegebied tot ver in Scandinavië en in Midden- en Noord-Azië.
In sommige dialecten heet stinkende gouwe dan ook wrattenkruid. Kneus een takje of blad en het felgekleurde sap sijpelt eruit. Leg het snijvlak meteen op de wrat en wrijf het sap er zo goed mogelijk over. Herhaal dit meermaals per dag gedurende een week.
De meeste wratten kunt u zelf behandelen met een vloeistof met salicylzuur. Die verweekt het bovenste laagje van de huid en werkt ontstekingsremmend. Het kan soms wel 3 maanden duren voor de wrat kleiner wordt of verdwijnt.
Appelazijn is één van de populairste huismiddeltjes bij wratten. Het wordt op verschillende manieren gebruikt. Een veel gebruikte methode is het doordrenken van een wattenbolletje met appelazijn, het op de wrat aanbrengen en met een pleister vastmaken. Dat wordt twee keer peer dag herhaald tot de wrat loskomt.
In de tuin staat de geelbloeiende stinkende gouwe vooral bekend als onkruid. In de volksgeneeskunde wordt de plant onder meer gebruikt om wratten te behandelen.
En de volksnaam “wrattenkruid” verwijst naar het eeuwenoude gebruik om het melksap van de stengel te gebruiken bij de behandeling van wratten, wat overigens niet ongevaarlijk is want de plant is zeer giftig!
Jakobs Kruiskruid, Boterbloem, Fluitekruid, Vingerhoedskruid, Stinkende Gouwe, Paardenstaart, Bolderik, Vlasleeuwenbek, Witte Klaver, Rolklaver, Akkerhoningklaver, Bilzekruid, Herik en Monnikskap zijn allemaal kruidachtige planten, die je beter niet in en om de kippenren zet.
Stinkende Gouwe heeft in alle organen een oranjegeel melksap, dat een reeks van alkaloïden bevat. Door het sap van een verse stengel over de wrat te wrijven, vaak en lang gebruiken voor een goed resultaat, brandt deze weg. Vroeger werd het inwendig gebruik aanbevolen bij gal- en leverklachten.
Zevenblad groeit op heel wat plekken. Je vindt de plant in beschaduwde wegbermen, heggen, tuinen, sloten akkerranden, … op vochtige voedselrijke grond.
Wrattenkruid, ook wel Stinkende Gouwe genaamd, staat erg bekend om zijn gebruik bij wratten. Bekend is het aanstippen van wratten met sap van vers afgesneden stengels. Dit wordt gezien als een goede manier om wratten op een natuurlijke wijze aan te pakken.
Chelidonium majus wordt gebruikt om te detoxifiëren, bij dyspepsie, gastro-enteritis, Prikkelbare Darm syndroom (PDS), obstipatie, verminderde eetlust, maagkanker, darmpoliepen en lever en galblaasproblemen.
Papaver (klaproos)
Het antwoord: ja, ook papaver is een giftige plant voor honden. Met name dan de onrijpe zaadjes! Laat je nieuwsgierige huisdier hier dus niet aan knabbelen, want hij zal last krijgen van zijn ademhaling en een verzwakte hartslag.
Heermoes is te vinden op voedselrijke omgewerkte grond in akkers, bermen, grasland, langs spoorwegen en in tuinen. Soms vind je de soort ook in loofbossen.
Wilde peen komt voor in droge graslanden, bermen, dijken en duinen. De plant wordt 30-90 cm hoog.
Meestal gaan wratten op een gegeven moment vanzelf weg. Een behandeling door de dermatoloog is alleen nodig als wratten pijn doen, in de weg zitten of als ze erg lelijk zijn. Er zijn verschillende manieren om wratten weg te halen. Wat vaak gedaan wordt, is de wrat insmeren of aanstippen met salicylzuur.
Bij heel uitgebreide wratten wordt soms een aantal maanden de tablet Neotigason, een afgeleide van vitamine A-zuur, voorgeschreven om de woekering van het wratweefsel tegen te gaan en zelfs te doen verdwijnen.
Wratten zijn goedaardige huidgezwelletjes. Ze worden veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV). Er bestaan meer dan 100 verschillende soorten HPV. Sommige veroorzaken wratten op de huid of slijmvliezen, andere liggen mee aan de basis van baarmoederhalskanker.
Soms zijn in het midden van de wrat zwarte stipjes zichtbaar. Dit zijn haarvaten die de wrat van bloed voorzien. Ze wijzen er vaak op dat de wrat op het punt staat te verdwijnen.
Wratten hebben geen 'wortel' waardoor ze weer zouden kunnen aangroeien. Het is verstandig in de volgende gevallen een arts te raadplegen: Bij wratten die spontaan gaan bloeden of plotseling van kleur of grootte veranderen.
Je kunt een wrat laten weghalen door hem te bevriezen, verbranden of uit te lepelen. Wegsnijden is ook mogelijk, maar dat wordt bijna niet meer gedaan.
ziet eruit als een glad, glazig bolletje dat zeer traag groeit; kan variëren van bruin, roze, huidkleurig tot donkerrood; kan licht doorlopen zijn met fijne bloedvaatjes.